TAO: Otamixaban in non-ST-segment elevation acute coronary syndrome patients undergoing a planned invasive strategy

 
Gepresenteerd door: Philippe Gabriel STEG (Paris, FR)

Achtergrond

Antistolling is een belangrijke behandeling voor NSTE-ACS, maar er is geen algemeen geaccepteerde gouden standaard. Alle bestaande therapieën hebben beperkingen. Otamixaban is een nieuwe injecteerbare factor Xa remmer. In de fase II SEPIA-ACS1-TIMI 42 trial werden veelbelovende resultaten gezien ten opzichte van UFH plus eptifibatide. Gezien de snelle werking, een matige nierklaring en een voorspelbaar antistollingseffect, lijkt otamixaban een aantrekkelijk middel voor ACS patiënten.
De Treatment of Acute Coronary Syndromes with Otamixaban (TAO)  studie onderzocht of otamixaban superieur is aan ongefractioneerde heparine (UFH) met eptifibatide bij patiënten met non-ST-segment elevatie acuut coronair syndroom, die een PCI moeten ondergaan.
 

Belangrijkste resultaten

• Het primaire eindpunt van superioriteit voor otamixaban werd niet behaald. Otamixaban verminderde de mortaliteit of nieuwe hartinfarcten niet in vergelijking tot UFH/eptifibatide (RR: 0.99, 95%CI: 0.85-1.16, P=0.93).
• Het risico op TIMI milde of ernstige bloedingen was ongeveer verdubbeld na otamixaban 0.140 mg/kg/r  ten opzichte van UFH/eptifibatide (RR: 2.13, 95%CI: 1.63-2.78).
  Een lagere dosis otamixaban gaf een vergelijkbaar risico (RR: 1.57, 95%CI: 1.13-2.18).
  
• Deze resultaten waren consistent in verschillende subgroepen patiënten.

 

Conclusie

Otamixaban bleek niet superieur aan ongefractioneerde heparine/eptifibatide in NSTE-ACS patiënten die met een invasieve therapie worden behandeld, aangezien het risico op ischaemische events niet was verminderd. Het risico op bloedingen was echter verdubbeld met otamixaban. Een lagere dosis gaf geen betere resultaten.
Acute factor Xa remming lijkt dus een ongunstige effectiviteit/veiligheidsbalans op te leveren in de context van moderne antiplaatjestherapie en routinematige vroege behandeling van ACS.
In de paneldiscussie werd deze studie geprezen voor de logistieke complexiteit van de double blind triple-dummy opzet, waarbij ook de sponsor geblindeerd was. Er werd benadrukt dat het hier een korte termijn outcome studie betreft. Plaatjesremming lijkt cruciaal in de acute fase, maar de langetermijn management is mogelijk anders. Deze trial leert ons dat de limiet is bereikt: meer potente antistollingsmiddelen verhogen de bloedingsfrequentie. Er moet worden nagedacht over andere pathways; niet antistolling, niet antiplaatjes. Er is immers nog steeds ruimte voor verbetering van de situatie van de patiënten.
Bovendien werd opgemerkt dat deze studie ons leert dat we voorzichtig moeten zijn met de interpretatie van kleinschalige studies; vaak worden resultaten hiervan niet bevestigd in grootschalige studies.
 
Download TAO 2013 cvgk.pptx of klik op de afbeelding om deze te vergroten.


De publicatie met de resultaten van de TAO studie staat inmiddels online.