Efficacy and Safety of Different Dosing Regimens of Alirocumab (Starting Doses of 75 mg Every Two Weeks and 150 mg Every Four Weeks) versus Placebo in Patients with Hypercholesterolemia Not Treated Using Statins: The ODYSSEY CHOICE II Study

Gepresenteerd op de ACC Scientific Session 2015 door: Michel Farnier
 

Pooled Safety and Adverse Events in Nine Randomized, Placebo-Controlled, Phase 2 and 3 Clinical Trials of Alirocumab

Gepresenteerd op de ACC Scientific Session 2015 door: Peter H. Jones
 

Adverse Events in Patients with Low-Density Lipoprotein Cholesterol Levels <25 or <15 mg/dL on at Least Two Consecutive Visits in Fourteen Randomized, Controlled, Clinical Trials of Alirocumab

Gepresenteerd op de ACC Scientific Session 2015 door: Jennifer Robinson
 
Drie presentaties tijdens het ACC congres bespraken recente resultaten met het monoklonale antilichaam alirocumab, gericht tegen PCSK9, een veelbelovende strategie om LDL-c niveaus te verlagen. Eerdere studies hebben robuuste LDL-c verlaging aangetoond na remming van PCSK9, met een veiligheidsprofiel vergelijkbaar met placebo.
 
Michel Farnier en collega’s onderzochten in de CHOICE II studie of behandeling met alirocumab (ALI) 150 mg eenmaal per vier weken (Q4W) behouden effectiviteit oplevert, ten opzichte van 75 mg elke twee weken (Q2W), in patiënten met hypercholesterolaemie die niet met statines behandeld worden.
Statines verhogen PCSK9-niveaus, waardoor PCSK9-antilichamen eerder geklaard kunnen worden. Dit beïnvloedt mogelijk het behoud van effectiviteit bij Q4W toediening. Voor patiënten die geen statines nemen, speelt dit niet, zodat in deze patiënten de effectiviteit mogelijk wel stabiel blijft bij een Q4W dosering.
In een vergelijking tussen placebo, ALI 75 mg Q2W en ALI 150 mg Q4W (met aanpassing van doseringsschema naar 150 mg Q2W in week 12 als LDL-c doelstelling niet was behaald in week 8), lieten patiënten gerandomiseerd naar ALI 150 mg Q4W een significant grotere LDL-c daling zien in week 24 ten opzichte van baseline dan de placebogroep (LS gemiddeld verschil [SE]: 56.4 [3.3]%; P<0.0001). Ongeveer de helft van de patiënten had een doseringsaanpassing nodig. Deze mensen hadden gemiddeld hogere baseline LDL-c niveaus. Behandeling-gerelateerde bijwerkingen (TEAE) werden gemeld in 63.8% van de placebobehandelde en in 77.6% van de ALI 150 mg Q4W behandelde patiënten. Spiergerelateerde symptomen kwamen in beide behandelgroepen evenveel voor.
 
Peter H. Jones presenteerde gepoolde veiligheidsdata van negen gerandomiseerde en placebogecontroleerde fase 2 en 3 (ODYSSEY programma) studies met alirocumab, in patiënten met hypercholesterolaemie, op achtergrondtherapie met statines. Totaal werden data van 2482 patiënten behandeld met ALI en van 1277 patiënten op placebo geanalyseerd, met voor meer dan de helft van de patiënten gegevens tot langer dan een jaar studieduur.  
Iedere vorm van TEAE kwam voor in gelijke mate bij patiënten behandeld met ALI (75.8%) en placebo (76.4%), en ook het aantal ernstige TEAEs was vergelijkbaar (ALI: 13.7%, placebo: 14.3%). Lokale reacties op de plaats van injectie kwamen vaker voor met ALI (7.2% vs. 5.1%, HR: 1.48, 1.12-19.97), waarbij dit voor 0.2% van de patiënten op ALI reden was om te stoppen en voor 0.4% van de patiënten op placebo. Het aantal geverifieerde CV events was vergelijkbaar in de beide behandelgroepen (3.6% bij ALI vs. 3.5% bij placebo). Een Cox model analyse van tijd tot eerste MACE gaf een HR: 0.65 (95%CI: 0.40-1.08, met nominale P: 0.0985) als cumulatieve waarschijnlijkheid tot een event voor ALI vs. placebo, gemeten gedurende 84 weken.
Er werden geen redenen gezien voor zorgen omtrent de veiligheid bij gebruik van alirocumab op een achtergrond van statinebehandeling.
 
Jennifer Robinson tot slot maakte informatie bekend over bijwerkingen in patiënten die zeer lage LDL-c niveaus (bij twee visites achtereenvolgens berekende LDL-c<25 of <15 mg/dL) hebben bereikt met alirocumab-behandeling. Gepoolde data van 5234 patiënten, getest in 14 fase 2 en 3 (ODYSSEY programma) studies werden hiertoe geanalyseerd (ALI: n=3340, placebo: n=1894), inclusief ODYSSEY LONG TERM studie.
796 patiënten op alirocumab (23.8%) had LDL-c<25 mg/dL op twee opeenvolgende meetmomenten, en 288 patiënten (8.6%) behaalde zelfs LDL-c<15 mg/dL. Over het algemeen werden TEAEs in vergelijkbare mate gezien tussen alirocumab-behandelde patiënten die zeer lage LDL-c niveaus bereikten, alle ALI -behandelde patiënten en de placebogroep. Er werden geen veiligheidssignalen opgemerkt voor de patiënten met zeer lage LDL-c niveaus. In ODYSSEY LONG TERM werd aanvullend labonderzoek verricht naar parameters die mogelijk gerelateerd zouden kunnen zijn aan zeer lage LDL-c niveaus. Ook dit leverde geen klinisch relevante observaties op ten aanzien van cortisolniveaus en vetoplosbare vitaminen.  
 
Robinson et al, hebben gelijktijdig een artikel over ODYSSEY LONG TERM in het New England Journal of Medicine gepubliceerd.
De poster van Michel Farnier en de presentatie van Peter Jones zijn gepubliceerd op de website van Regeneron.
 
- Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ACC congres verstrekte informatie –

Het ACC Journaal wordt mogelijk gemaakt door MSD