Diabetes for dummies – What a cardiologist needs to know
Nieuws - 17 jan. 2017Dr. Teri Brouwer – internist, OLVG Amsterdam
Brouwer ging dieper in op wat de cardioloog kan doen om management van T2DM te verbeteren. Multifactoriële benadering van T2DM interventie werpt al zijn vruchten af; de incidentie van acuut myocardinfarct, stroke, amputatie, nierfalen en overlijden als gevolg van een hyperglycemische crisis in diabetes-patiënten, daalt de laatste jaren. De huidige T2DM medicatie grijpt aan op het verhogen van glucose-opname (insuline, metformine, thiazolidinediones [TZDs]), insulinesecretie (sulfonylureumderivaten [SU], incretine mimetica, DPP4-remmers) of op het verlagen van de glucoseproductie (insuline, metformine, TZDs), glucose-absorptie (α-glucosidaseremmers, incretine mimetica) en reabsorptie (SGLT-2 remmers).
Brouwer besprak enkele nieuwe klassen medicatie in meer detail. Als eerste kwam metformine aan bod, een middel dat eenzelfde werking heeft als insuline. Vervolgens DPP-4-remmers en GLP-1-analogen, welke effect hebben op de insulinerespons van het lichaam bij aanwezigheid van voeding/glucose in de darm. GLP-1 is een incretinehormoon dat geïnactiveerd wordt door dipeptidyl peptidase-4 (DPP4) en het speelt een rol bij communicatie van de darm naar de pancreas waar, als reactie hierop, insuline wordt geproduceerd. Incretines zoals GLP-1 zijn aanwezig in de darm en zij stimuleren een snellere afgifte van insuline in reactie op oraal glucose, ten opzichte van intraveneus glucose; het incretine-effect. GLP-1 analogen en DPP-4-remmers bootsen dit effect na, omdat het incretine-effect veel minder sterk is bij T2DM-patiënten dan bij niet-T2DM-patiënten. Een andere groep van medicatie betreft de SGLT-2-remmers, door Brouwer ook wel ‘de suikerplassers’ genoemd. SGLT-2 eiwitten zorgen er normaal voor dat er geen glucose wordt uitgescheiden met de urine, tenzij er erg veel glucose in het bloed aanwezig is. SGLT-2 is actiever bij patiënten met T2DM. Gelet op de effectiviteit (in termen van HbA1c-daling) en veiligheid van de middelen die momenteel worden gebruikt bij T2DM, hebben metformine en SU-derivaten een goede effectiviteit en veiligheid op de lange termijn. DPP4-remmers zijn iets minder effectief en de veiligheid is op de lange termijn nog onbekend. Daarentegen zijn GLP-1 analogen wel effectief maar is de lange termijn veiligheid nog onbekend. Het enige TZD dat we nog hebben is geassocieerd met hartfalen en blaaskanker, dus wordt dit liever niet voorgeschreven. Tot slot zijn SGLT-2-remmers matig effectief met een nog onbekende lange termijn veiligheid.
Huisartsen behandelen zo’n 80% van de T2DM-patiënten. Naast de goede effectiviteit en veiligheid van metformine en SU, zijn deze middelen relatief goedkoop en daarom worden deze het meest voorgeschreven door huisartsen. Vervolgens is de internist er om maatwerk te leveren aan deze patiënten, op basis van leeftijd, beroep, levensverwachting, comorbiditeiten en vergoedingen. Er heerst nog angst voor het renale effect van deze middelen, maar uit resultaten van de EMPAREG OUTCOME studie blijkt dat SGLT-2 remmers zelfs neuroprotectief zijn.
3 minuten educatie • 20-12-2016, WCN 2016, Dr. Teri Brouwer - OLVG, Amsterdam
Slides • 30-11-2016
Download het volledige verslag
Meeting report • 10-1-2017
Brouwer ging dieper in op wat de cardioloog kan doen om management van T2DM te verbeteren. Multifactoriële benadering van T2DM interventie werpt al zijn vruchten af; de incidentie van acuut myocardinfarct, stroke, amputatie, nierfalen en overlijden als gevolg van een hyperglycemische crisis in diabetes-patiënten, daalt de laatste jaren. De huidige T2DM medicatie grijpt aan op het verhogen van glucose-opname (insuline, metformine, thiazolidinediones [TZDs]), insulinesecretie (sulfonylureumderivaten [SU], incretine mimetica, DPP4-remmers) of op het verlagen van de glucoseproductie (insuline, metformine, TZDs), glucose-absorptie (α-glucosidaseremmers, incretine mimetica) en reabsorptie (SGLT-2 remmers).
Brouwer besprak enkele nieuwe klassen medicatie in meer detail. Als eerste kwam metformine aan bod, een middel dat eenzelfde werking heeft als insuline. Vervolgens DPP-4-remmers en GLP-1-analogen, welke effect hebben op de insulinerespons van het lichaam bij aanwezigheid van voeding/glucose in de darm. GLP-1 is een incretinehormoon dat geïnactiveerd wordt door dipeptidyl peptidase-4 (DPP4) en het speelt een rol bij communicatie van de darm naar de pancreas waar, als reactie hierop, insuline wordt geproduceerd. Incretines zoals GLP-1 zijn aanwezig in de darm en zij stimuleren een snellere afgifte van insuline in reactie op oraal glucose, ten opzichte van intraveneus glucose; het incretine-effect. GLP-1 analogen en DPP-4-remmers bootsen dit effect na, omdat het incretine-effect veel minder sterk is bij T2DM-patiënten dan bij niet-T2DM-patiënten. Een andere groep van medicatie betreft de SGLT-2-remmers, door Brouwer ook wel ‘de suikerplassers’ genoemd. SGLT-2 eiwitten zorgen er normaal voor dat er geen glucose wordt uitgescheiden met de urine, tenzij er erg veel glucose in het bloed aanwezig is. SGLT-2 is actiever bij patiënten met T2DM. Gelet op de effectiviteit (in termen van HbA1c-daling) en veiligheid van de middelen die momenteel worden gebruikt bij T2DM, hebben metformine en SU-derivaten een goede effectiviteit en veiligheid op de lange termijn. DPP4-remmers zijn iets minder effectief en de veiligheid is op de lange termijn nog onbekend. Daarentegen zijn GLP-1 analogen wel effectief maar is de lange termijn veiligheid nog onbekend. Het enige TZD dat we nog hebben is geassocieerd met hartfalen en blaaskanker, dus wordt dit liever niet voorgeschreven. Tot slot zijn SGLT-2-remmers matig effectief met een nog onbekende lange termijn veiligheid.
Huisartsen behandelen zo’n 80% van de T2DM-patiënten. Naast de goede effectiviteit en veiligheid van metformine en SU, zijn deze middelen relatief goedkoop en daarom worden deze het meest voorgeschreven door huisartsen. Vervolgens is de internist er om maatwerk te leveren aan deze patiënten, op basis van leeftijd, beroep, levensverwachting, comorbiditeiten en vergoedingen. Er heerst nog angst voor het renale effect van deze middelen, maar uit resultaten van de EMPAREG OUTCOME studie blijkt dat SGLT-2 remmers zelfs neuroprotectief zijn.
3 minuten educatie • 20-12-2016, WCN 2016, Dr. Teri Brouwer - OLVG, Amsterdam
Meer interactie tussen behandelen diabetes en cardiologische aandoeningen zal zorg verbeteren
WCN 2016 Dr. Teri Brouwer, internist bij het OLVG, benadrukt het belang van een goede samenwerking tussen diabetologen en cardiologen, met name voor de behandeling van diabetespatiënten.Slides • 30-11-2016
Diabetes for dummies - What a cardiologist needs to know
WCN 2016 Bekijk de presentatie van dr. Teri Brouwer (OLVG, Amsterdam), gehouden tijdens het WCN-congres 2016.Download het volledige verslag
Meeting report • 10-1-2017
Deel deze pagina met collega's en vrienden: