Langetermijnbehandeling met P2Y12 remming vermindert sterfte in hoog-risico ACS patiënten

Efficacy and safety with ticagrelor in patients with prior myocardial infarction in the approved European label: insights from PEGASUS-TIMI 54

Gepresenteerd op het ESC congres 2017 door: Mikael Dellborg (Gothenburg, Germany)

Achtergrond

In PEGASUS-TIMI 54 verminderde ticagrelor significant het risico op het samengestelde eindpunt van ernstige cardiovasculaire events (MACE; CV sterfte, MI of stroke) met 15–16% in stabiele patiënten 1- 3 jaar na een myocardinfarct (MI).

Het voordeel van ticagrelor leek meer uitgesproken in patiënten die doorgingen met of herstartten na een korte onderbreking van adenosine difosfaat (ADP) receptor-remming en in diegenen voor wie het MI minder lang geleden was. Het door CHMP-EMA goedgekeurde label beveelt aan dat na het initiële jaar behandeling met ticagrelor 90 mg bd in ACS patiënten behandeling met ticagrelor 60 mg bd gestart kan worden, zonder onderbreking, als continuatietherapie. Behandeling kan ook gestart worden tot twee jaar na het MI, of binnen een jaar na het stoppen van eerdere behandeling met ADP receptor-remming.

Dit betreft een analyse van effectiviteit en bloedingsveiligheid in de PEGASUS-subpopulatie voor wie deze behandeling wordt aanbevolen in het Europese label. PEGASUS-TIMI 54 randomiseerde 21162 patiënten die 1-3 jaar eerder een MI hadden gehad, naar ticagrelor 90 of 60 mg, of placebo. 10779 patiënten hadden ≤2 jaar eerder een kwalificerend MI gehad of ≤1 jaar ADP receptor-remmende behandeling, 5388 in de ticagrelor 60 mg en 5391 in de placebogroep.

Belangrijkste resultaten

• De samenstelling van CV sterfte, MI of stroke trad op in 373 patienten (KM rate 7.9%) in de ticagrelor 60 mg group en in 463 patiënten (KM rate 9.6%) in de placebogroep; HR 0.80 (95%CI: 0.70-0.91; p=0.001). De HRs voor CV sterfte, MI en stroke waren respectievelijk 0.71 (95%CI: 0.56-0.90; p=0.0041), 0.83 (95%CI: 0.70-0.99; p=0.041) en 0.74 (95%CI: 0.55-1.01; p=0.058).
• Ticagrelor verlaagde ook het risico op sterfte door alle oorzaken: HR 0.80 (95%CI: 0.67-0.96; p=0.018).
• TIMI majeure bloeding trad op in 94 patiënten (KM rate 2.5%) op ticagrelor en in 43 patiënten (KM rate 1.1%) op placebo; HR 2.36 (95%CI: 1.65, 3.39, p<0.001).
• HR voor fatale of intracraniële bloeding (n=27 ticagrelor vs 25 placebo) was 1.17 (95%CI: 0.68-2.01;p=0.58).

Conclusie

Behandeling met ticagrelor 60 mg in patiënten die nog niet zo lang geleden een MI hadden gehad, of recent waren gestopt met ADP receptor-remmende behandeling, zoals aanbevolen in het Europese label, was geassocieerd met relatieve risicoreducties van het samengestelde eindpunt van CV sterfte, MI of stroke, en van CV sterfte en sterfte door alle oorzaken. Een toename van TIMI majeure bloedingen werd gezien bij behandeling met ticagrelor, terwijl fatale of intracraniële bloedingen in vergelijkbare mate werden gezien als bij placebo. Deze bevindingen resulteerden in een gunstige voordeel-risico-ratio voor behandeling op de langere termijn met ticagrelor 60 mg in deze patiëntenpopulatie.

- Onze berichtgeving is gebaseerd op de na het ESC congres verstrekte informatie in een persbericht van AstraZeneca -

Het ESC Journaal 2017 is mede mogelijk gemaakt door een unrestricted educational grant van Amgen en Novartis.