Nieuw endovasculair baroreflex-versterkend implantaat verlaagt BP in therapieresistente hypertensie

Achtergrond

Resistente hypertensie, gedefinieerd als niet-beheerste bloeddruk (BP) ondanks behandeling met drie of meer middelen waaronder een diureticum, en het geassocieerde verhoogde CV en renale complicatierisico, treedt op zin zo’n 10% van alle behandelde hypertensiepatiënten. Devices zijn ontwikkeld om resistente hypertensie te behandelen, maar geen enkele is vooralsnog als routinematige behandeloptie aangenomen [1].

Stimulatie van de carotis baroreflex-route, waardoor het signaal dat gevoeld wordt door de carotis baroreceptors, leidt tot remming van het sympathische signaal, en daardoor in een daling van BP [2]. Als minder invasief alternatief voor implanteerbare pulsgeneratoren die de carotis baroreceptoren stimuleren [3], is het MobiusHD device ontwikkeld; een endovasculaire implantaat dat de carotis sinus opnieuw vorm geeft. Het geeft een toename van de vaatwand-strain in de carotis sinus, hetgeen door de baroreceptoren wordt gevoeld als verhoogde druk. Deze reageren door het sympathische signaal te remmen en de BP te verlagen [4]. In een acute studie in honden gaf de MobiusHD een uitgesprokener stijging van carotissinus-zenuwactiviteit dan een standaard carorisstent en BP was ongeveer 50/30 mmHg later gedurende max 6 uur. Langetermijneffectiviteit kon niet worden bepaald in het hondenmodel.

De huidige CALM-FIM_EUR studie is een prospectieve first-in-human open-label studie om de veiligheid en effectiviteit van MobiusHD te bepalen in 30 patiënten met resistente hypertensie die carotisangiografie hebben ondergaan (gemiddelde office SBP >160 mmHg, gemiddelde ambulante SBP >130 mmHg voor tenminste 30 dagen ondanks therapietrouw >80% aan ten minste drie antihypertensieve middelen. Het primaire eindpunt was incidentie van ernstige complicaties, inclusief onverwachte nadelige effecten na 6 maanden.

Belangrijkste resultaten

• Implantatie van de MobiusHD was succesvol in alle patiënten, in de rechter interne carotisarterie in 19 en in de linker in 11 patiënten.
• Vijf ernstige bevestigde nadelige events waarvan werd gedacht dat ze mogelijk gerelateerd waren aan de procedure of de device, traden op in vier patiënten, maar geen enkele werd geclassificeerd als onvoorzien effect van de device (zie artikel voor details en beloop).
• Geen devicemigratie en geen significante veranderingen in plaquevorming in de carotisarteriën werden gezien. De meest frequent gerapporteerde bijwerking was duizeligheid (n=9 van totaal 42 events), musculoskeletale pijn (n=7) en hypotensie (n=5).
• Tijdens de eerste 24 uur na implantatie werd een gemiddelde daling van BP gezien van 38/23 mmHg (95%CI: 29-46/16-29).
• Gemiddelde daling in office BP vanaf baseline tijdens follow-up was 27/14 mmHg (18-37/8-21) op 1 week, 22/10 mmHg (12-31/3-16) na 1 maand, 24/11 mmHg (12-35/4-18) na 3 maanden, en 24/12 mmHg (13-34/6-18) na 6 maanden.
• Dalingen van 24h gemiddelde ambulante BPs waren 15/8 mmHg (7–23/3–13) na 3 maanden en 21/12 mmHg (14–29/7–16) na 6 maanden (alle P<0·002 in de algemene ANOVA, en p<0·0001 bereikend voor SBP en DBP na 6 maanden).
• 22 (73%) patiënten voldeden aan vooraf gedefinieerde criteria voor klinische relevante BP-verlagende respons.
• Het aantal antihypertensieve medicaties was 0.50 lager (IQR: 1.25 – 0, P=0.0020) na 6 maanden en de dagelijks gedefinieerde dosering was verlaagd met 0.42 units (2.13 tot 0.09, P=0.10).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op The Lancet