Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Internationaal gezamenlijk consensusdocument over hypertensie en hartaritmieën

Hypertension and cardiac arrhythmias: executive summary of a consensus document from the European Heart Rhythm Association (EHRA) and ESC Council on Hypertension, endorsed by the Heart Rhythm Society (HRS), Asia-Pacific Heart Rhythm Society (APHRS), and Sociedad Latinoamericana de Estimulación Cardíaca y Electrofisiología (SOLEACE)

Nieuws - 20 sep. 2017

Hypertensieve hartziekte leidt tot cardiale aritmieën als gevolg van structurele en functionele pathofysiologische veranderingen van het myocard, evenals als gevolg van electrolytabnormaliteiten door antihypertensieve therapie. Dit nieuwe consensusdocument beslaat alle aspecten van aritmieën in antihypertensieve patiënten en geeft up-to-date aanbevelingen voor de klinische praktijk. Het statement is evidence-based en grotendeels gebaseerd op gepubliceerde data. Bewijs en expertvisies uit verschillende landen worden beschouwd. Er wordt een rangorde van aanbevelingen aangegeven, volgens een systeem dat afwijkt (volgens de opstellers door zijn eenvoud) van de categorisatie van officiële Society Richtlijnaanbevelingen, welke ook een maat bevatten voor het niveau van het bewijs. Hieronder volgt een samenvatting van de belangrijkste aanbevelingen.

Aanbevelingen voor management van supraventriculaire aritmieën

Aanbevelingen voor management van ventriculaire aritmieën

Redactioneel commentaar

In een redactioneel artikel, voegen Kjeldsen en Wachtell een aantal opmerkingen toe over AF, aangezien dit 90% van alle aritmieën beslaat die optreden in mensen met hypertensie, en ze merken op dat AF in de meeste gevallen een typische complicatie van hypertensie is; zelfs meer dan stroke of HF.

  • In gevorderde hypertensieve ziekte, zijn de stijve arterieën met hoge hemodynamisch toegenomen afterload en stretch van de atriumwanden met dilatatie van het atrium en druk tot in de longvenen, mogelijk een belangrijk mechanisme dat instabiele elektrische eigenschappen stimuleert, die leiden tot AF.
  • De relatie tussen de geschiedenis van hypertensie en het risico op AF houdt stand ondanks confounding door ofwel uitgebreide vasculaire ziekte of diabetes, of mogelijk doen deze ziekten de relatie escaleren.
  • Wanneer een ongunstige hemodynamische status het risico op AF vergroot, moet AF beschouwd worden als doelwitorgaanschade.
  • Het uitvoeren van jaarlijkse ECGs kan een aantal patiënten met nieuwe ontstane paroxysmale AF missen, dus nieuwe methoden voor meer continue meting in mega-trials zijn nodig.
  • Data suggereren dat het verminderen van linker atriumgrootte tijdens antihypertensieve therapie zich vertaalt in een lager risico op nieuw AF.

Vind dit consensusartikel online op Eur Heart J - Cardiovasc Pharmacother

Deel deze pagina met collega's en vrienden: