Langzaam zelfgerapporteerd looptempo geassocieerd met een hogere sterfte
Association of walking pace and handgrip strength with all-cause, cardiovascular, and cancer mortality: a UK Biobank observational study
Literatuur - Yates T, Zaccardi F, Dhalwani NN, et al. - Eur Heart J 2017;38:3232–3240Achtergrond
Objectief beoordeeld looptempo is in verband gebracht met sterfte, terwijl andere studies suggereren dat zelfgerapporteerd looptempo mogelijk een marker is van CV-gezondheid [1,2]. Bovendien is spierkracht in verband gebracht met sterfte door alle oorzaken en CV sterfte en handgreepsterkte wordt geassocieerd met gezondheidsuitkomsten, waaronder zwakheid, valpartijen, voedingsstatus en sterfte [3,4]. In deze analyse van de UK Biobank werden de associaties tussen zelfgerapporteerd looptempo en handgreepsterkte gekwantificeerd met sterfte door alle oorzaken, CV en kanker. Bovendien werd geëvalueerd of deze associaties worden gehandhaafd over leeftijdscategorieën, BMI en rookstatus.
De UK Biobank is een groot prospectief cohort van volwassenen van middelbare leeftijd met als doel de preventie, diagnose en behandeling van chronische ziekten te verbeteren [5]. Uit de eerste steekproef van 502 639 deelnemers, werden die met aanwezigheid van kanker of CVD, evenals die zonder beschikbare informatie over alle covariaten uitgesloten, waardoor 420 727 individuen voor deze analyse overbleven.
De beoordelingen van de belangrijkste parameters werden als volgt uitgevoerd:
- Het zelfgerapporteerde wandeltempo werd beoordeeld met de vraag: 'Hoe zou u uw gebruikelijke looptempo beschrijven? (i) langzaam tempo, (ii) stabiel/gemiddeld tempo, en (iii) stevig tempo'.
- De handgreepsterkte werd beoordeeld met een hydraulische handdynamometer tijdens zittende houding.
- Cardiorespiratoire fitness werd beoordeeld met een 6 min submaximale conditietest op een fietsergometer, waarbij de werklast werd aangepast aan leeftijd, lengte, gewicht, HR in rust en geslacht.
Belangrijkste resultaten
- Zelfgerapporteerd looptempo vertoonde een sterke mate van associatie met cardiorespiratoire fitheid bij mannen en vrouwen. Langzame wandelaars behaalden een gemiddelde fitheid van 28.1 (95% CI: 27.7-28.6) mL x kg-1 x min-1 bij vrouwen en 35.9 (95% CI: 35.3-36.5) mL x kg-1 x min-1 in mannen. Stevige wandelaars bereikten niveaus van 34.0 (95% CI: 33.8-34.1) mL x kg-1 x min-1 bij vrouwen en 42.0 (95% CI: 41.8-42.2) mL x kg-1 x min-1 bij mannen.
- In alle modellen, bij zowel vrouwen als mannen, was looptempo geassocieerd met sterfte door alle oorzaken en CV sterfte, maar niet met kankersterfte.
- BMI veranderde de associaties voor looptempo bij mannen en vrouwen en handgreepkracht bij mannen. Met name voor vrouwen varieerde de HR voor sterfte door alle oorzaken bij langzame wandelaars in vergelijking met snelle wandelaars van respectievelijk 2.16 (95% CI: 1.68-2.77) tot 1.31 (95% CI: 1.08-1.60) voor deelnemers in de laagste en de top BMI tertielen. Overeenkomstige HR's voor mannen waren 2.01 (95% CI: 1.68-2.41) en 1.41 (95% CI: 1.20-1.66).
- De HR's voor CV-sterfte voor trage wandelaars in vergelijking met snelle wandelaars bleven boven 1.7 in alle categorieën van BMI bij mannen en vrouwen, met een bescheiden heterogeniteit bij mannen. Een langzame loopsnelheid werd ook geassocieerd met kankersterfte bij vrouwen en mannen met een lage BMI.
- Handgreepsterkte was geassocieerd met CV sterfte bij mannen en met sterfte door alle oorzaken bij vrouwen en mannen, maar de resultaten bij vrouwen waren veranderd na het verwijderen van sterfgevallen die zich in de eerste 2 jaar voordeden.
- Zwakke handgreepsterkte was alleen geassocieerd met een hoger risico op sterfte door alle oorzaken bij mannen met een lage BMI (HR: 1.29; 95% CI: 1.13-1.48), terwijl de associaties tussen handgreepsterkte en CV-sterfte niet beïnvloed werden door de BMI-status.
- Handgreepsterkte was niet geassocieerd met kankersterfte bij vrouwen, terwijl bij mannen een zwakkere handgreepsterkte geassocieerd was met een lager risico op kanker, vooral na het verwijderen van sterfgevallen die zich in de eerste 2 jaar voordeden.
Conclusie
Bij deelnemers aan de UK Biobank was een langzaam zelfgerapporteerd looptempo geassocieerd met een hoger risico op sterfte door alle oorzaken en CV-sterfte bij vrouwen en mannen, vooral bij degenen met een lage BMI. Deze bevindingen suggereren dat zelfgerapporteerd looptempo kan worden gebruikt voor risicostratificatie, met name voor personen met een lage BMI. Handgreepsterkte bleek een minder generaliseerbare marker voor risico binnen de algemene populatie.
Redactioneel commentaar
In hun redactionele artikel geven Grøntved en Hu aan dat de op een protocol gebaseerde beoordeling van cardiorespiratoire fitheid in de dagelijkse klinische praktijk voor de algemene bevolking niet haalbaar is, omdat het tijdrovend is en speciale apparatuur vereist. Daarom is het de moeite waard om alternatieve, kosteneffectieve maatstaven voor fitheid te onderzoeken, zoals Yates et al. voorstellen.
Yates et al. vonden een sterkere relatie voor loopsnelheid en sterfte in het tertiel met de laagste BMI, wat verklaard kon worden door ondervoeding en sarcopenie bij personen met lage BMI's. Sommige deelnemers met lage BMI's hebben mogelijk een langzaam looptempo gemeld als gevolg van een subklinische ziekte of aandoening resulterend in een omgekeerde oorzaak. Een andere reden voor de sterkere relatie in de laagste BMI groep zou een resterende confounding door roken kunnen zijn, wat ook het grotere risico op kankersterfte bij langzame wandelaars zou kunnen verklaren. Toen de auteurs gegevens verzamelden van acht cohortstudies, waaronder die van Yates et al., werd een toename van 9% (95% CI: 5-14%) in het totale sterfterisico per 5 kg vermindering van de handgreepsterkte geschat.
Alternatieve en haalbare maten van fysieke fitheid moeten worden beoordeeld op hun prognostische waarde. Dergelijke analyses zijn ook waardevol om meer inzicht te krijgen in de mogelijke waarde van zelfgerapporteerd looptempo bij risicovoorspelling in de UK Biobank studie en om de validiteit van zelfgerapporteerd looptempo te bepalen om onderscheid te maken tussen cardiorespiratoire fitnessniveaus. Tenslotte stellen ze dat het nodig is om strategieën te evalueren om fysieke fitheid te verbeteren, zowel bij gezonde personen als bij patiënten.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: