Impact traditionele CVD risicofactoren neemt af naarmate patiënten ouder worden

Achtergrond

Traditionele CV risicofactoren zijn voornamelijk bestudeerd bij individuen van middelbare leeftijd, gevolgd gedurende 10 jaar. Het nut van deze risicofactoren in ouderen dus niet duidelijk en data suggereren dat hun impact afneemt met ouder worden [1-4]. In deze studie werd de impact van veroudering op de sterkte van traditionele CV risicofactoren op een longitudinale manier beoordeeld, met betrekking tot incidentgevallen van MI, ischemische beroerte en HF.

Met dit doel werden 2322 mannen van 50 jaar bij een startonderzoek gevolgd voor 40 jaar. De CV risicofactoren BMI, LDL-c, HDL-c, TG, SBP, DBP, nuchtere glucose en roken werden vastgesteld bij aanvang en opnieuw bepaald op de leeftijd van 60, 70, 77 en 82 jaar. Patiënten met een voorgeschiedenis van MI, beroerte of HF bij aanvang van de studie werden uitgesloten van de studie. De eindpunten werden achterhaald uit het Swedish Cause of Death Registry en het ontslagregister van het Swedish Hospital [5]. Poisson modellen werden gebruikt om de interactie tussen risicofactoren en leeftijd te meten waarbij rekening werd gehouden met de mogelijke tijdsvariërende effecten van risicofactoren.

Belangrijkste resultaten

Er werd een significante interactie opgemerkt tussen leeftijd en de verzameling van alle traditionele risicofactoren met betrekking tot incidenteel MI (P=0.0033), incidentele ischemische beroerte (P=0.025) en incidenteel HF (P=0.0007).

Wanneer de interacties tussen de individuele risicofactoren en leeftijd werden berekend, vertoonden BMI en roken P<0.05 (respectievelijk P=0.020 en P=0.026) met betrekking tot incidenteel MI, vertoonde SBP P<0.05 (P=0.0067) met betrekking tot beroerte, en SBP en HDL-c vertoonden P<0.05 (respectievelijk P=0.0045 en P=0.016) betreffende HF.

De impact van alle traditionele CV risicofactoren daalde bij hogere leeftijd met afnemende risk ratio’s (RR) op de respectieve tijdspunten. Bij oudere patiënten waren sommige risico’s niet langer significant verhoogd, bijvoorbeeld BMI was alleen gerelateerd aan incidenteel MI op de leeftijd van 50 en 60 jaar en SBP en roken toonden alleen significante relaties tot 77 jaar.

Sommige RRs waren nog steeds statistisch significant op hoge leeftijd, of zelfs hoger dan op middelbare leeftijd, inclusief LDL-c voor MI, en BMI en nuchtere glucose voor HF:

• RR voor LDL-c met betrekking tot MI op 82 jarige leeftijd: 1.67; 95% CI: 1.33-2.11; P<0.001 (vs. RR: 1.27, 95%CI: 1.01-1.61, P=0.044 op 50 jarige leeftijd).
• RR voor BMI met betrekking tot HF op 82 jarige leeftijd: 1.30; 95% CI: 1.07-1.57; P=0.008 (vs. RR: 1.58, 95%CI: 1.07-2.35, P=0.23 op 50 jarige leeftijd).
• RR voor nuchtere glucose met betrekking tot HF op 82 jarige leeftijd: 1.11; 95% CI: 1.03-1.19; P=0.008 (vs. RR: 1.09, 95%CI: 0.94-1.26, P=0.259 op 50 jarige leeftijd).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Heart Assoc