Nog een PCSK9-remmer verlaagt MACE op veilige wijze in langetermijnstudie in hoogrisicopatiënten

Achtergrond

Patiënten die een myocardinfarct (MI) hebben doorgemaakt, laten een hoog cardiovasculair eventrisico zien in het eerste jaar na het event, ondanks lipidenverlagende therapie, evenals in de 3.5 jaar daarna. Aanvullende behandeling is dus nodig om dit residuele CV risico te verlagen.

Alirocumab is een PCSK9-remmer die LDL-c verlaagt, waarvan de effectiviteit en veiligheid op langere termijn werd geëvalueerd in de ODYSSEY OUTCOMES studie. Deelnemers hadden een acuut coronair syndroom (ACS, MI of onstabiele angina) doorgemaakt 1 tot 12 maanden voor randomisatie. Patiënten kregen hoge-intensiteit statine (dagelijks atorvastatine 40 tot 80 mg of rosuvastatine 20 tot 40 mg of maximaal verdragen dosering van een van beide middelen voor ≥2 weken) en lieten onvoldoende regulatie van lipiden zien ondanks therapie (LDL-c ≥70 mg/dL (1.8 mmol/L) of non-HDL-c ≥100 mg/dL (2.6 mmol/L) of apolipoproteïne B ≥80 mg/dL. 18924 patiënten warden gerandomiseerd naar alirocumab (75mg of 150 mg Q2W) of placebo, en gevolgd voor een mediaan van 2.8 jaar. Behandeldoel was LDL-c tussen 25 en 50 mg/dL, waarbij niveaus tot 15 mg/L werden toegestaan. 1955 patiënten maakten een primair eindpunt (majeure nadelige CV events (MACE): sterfte door coronaire hartziekte (CHD), niet-fataal MI, ischemische beroerte of onstabiele angina die ziekenhuisopname vereist) en 726 patiënten overleden.

Belangrijkste resultaten

• Patiënten op alirocumab lieten 62.7% reductie van LDL-c zien na 4 maanden, hetgeen 55.7 mg/dL daling ten opzichte van placebo weerspiegelt, en 54.7% op 48 maanden na randomisatie (48.1 mg/dL lager dan placebo).
• Behandeling met alirocumab verlaagde het primaire effectiviteitseindpunt van MACE met 15% tijdens de studie (HR: 0.85, 95%CI: 0.78-0.93, P=0.0003, absolute risicoreductie (ARR): 1.7%).
• Van de componenten van het primaire MACE eindpunt, was CHD sterfte niet significant verlaagt (HR: 0.92, 95%CI: 0.76-1.11, P=0.38), maar de andere componenten wel: niet-fataal MI: HR: 0.86 (95%CI: 0.77-0.96, P=0.006), ischemische stroke: HR: 0.73 (95%CI: 0.57-0.93, P=0.01) en onstabiele angina: HR: 0.61 (95%CI: 0.41-0.92, P=0.02).
• Sterfte door alle oorzaken was significant verlaagd met alirocumab-behandeling ten opzichte van placebo, maar dit was geen primair eindpunt (HR: 0.85, 95%CI: 0.73-0.98, nominale P=0.026, ARR: 0.6%).
• Analyse van de subgroep patiënten met baseline LDL-c ≥100 mg/dL liet zien dat deze patiënten meer profijt hadden van behandeling met alirocumab dan het algehele cohort, aangezien MACE 24% lager was (HR: 0.76, 95%CI: 0.65-0.87, ARR: 3.4%, NNT: 29) en sterte door alle oorzaken 29% (HR: 0.71, 95%CI: 0.56-0.90, ARR: 1.7%, NNT: 60).
• Veiligheidsevents kwamen over het algemeen in gelijke mate voor in beide behandelarmen (inclusief verslechtering van diabetes of diabetes complicaties, nieuwe diabetes, allergische reacties en neurocognitieve stoornissen), zonder nieuwe veiligheidssignalen. Patiënten behandeld met alirocumab lieten wel meer lokale injectiesitereacties zien (3.8% vs. 2.1% on placebo).

Conclusie

Disclosures

Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ACC-congres verstrekte informatie.

Het ACC journaal 2018 wordt mogelijk gemaakt door Amgen en Novartis