IL-1β remmer voorkomt nieuwe diagnose type 2 diabetes niet

Anti-Inflammatory Therapy with Canakinumab and Incident Type 2 Diabetes: A Pre-Specified Key Secondary Endpoint of the CANTOS Trial

Gepresenteerd op de ACC.18 door Brendan Everett (Boston, MA, USA)

Nieuws - 12 mrt. 2018

Introductie en methoden

Gegevens suggereren een pathologische rol voor subklinische inflammatie in perifere insulineresistentie, verminderde insulinesecretie en de ontwikkeling van type 2 diabetes (T2DM). Dit kan gedeeltelijk komen door inductie van het NLRP3 inflammasoom en activering van IL-1β. Behandeling met anakinra, een IL-1 receptorantagonist, toonde verbeteringen in bètacelfunctie, perifere glucosegevoeligheid en afname in HbA1c bij 70 T2DM patiënten [1].

Het monoklonale antilichaam gericht tegen IL-1β, canakinumab, werd geëvalueerd bij post-MI patiënten voor de vermindering van CV events. In de Canakinumab Anti-inflammatory Thrombosis Outcomes Study (CANTOS) werden stabiele post-MI patiënten met hsCRP ≥2 mg/ml gerandomiseerd naar placebo of één van de drie doses (50, 150, 300 mg) canakinumab. Canakinumab verminderde het primaire eindpunt, een samenstelling van niet-fatale MI, niet-fatale beroerte en CV sterfte (MACE).

In deze subanalyse van CANTOS werd het effect van canakinumab op het risico op nieuw T2DM geëvalueerd. Deelnemers werden gevolgd voor de ontwikkeling van nieuw gediagnosticeerde T2DM, gedefinieerd als twee metingen binnen 6 weken met HbA1c ≥6.5% of nuchtere plasmaglucose ≥126 mg/dL, of door de instelling van antihyperglycemische therapie.

Belangrijkste resultaten

Er was geen verschil in het effect van canakinumab op MACE of MACEplus tussen degenen met en zonder T2DM en pre-diabetes bij aanvang van de studie.
Baseline hsCRP en IL-6 niveaus waren geassocieerd met het percentage incidente T2DM (respectievelijke log-rank P=0.0002 en P<0.0001).
Behandeling met canakinumab verminderde HbA1c vanaf de start tot 9-12 maanden in deelnemers met pre-diabetes, maar hierna namen de effecten af in de tijd.
Er was geen effect van canakinumab op het percentage nieuwe diabetes in degenen met pre-diabetes bij aanvang vergeleken met placebo (toegewezen diabetes: HR 1.01; 95%CI:0.87-1.18, P=0.86, alle diabetes gerapporteerd door artsen: HR 1.01 95%CI:0.88-1.17, P=0.89).

Conclusie

Behandeling met de IL-1β-remmer canakinumab verhinderde niet de progressie van pre-diabetes naar diabetes bij post-MI patiënten met hsCRP ≥2 mg/ml.

In een persbericht zei de hoofdauteur van de studie, dr. Everett: "De resultaten waren verrassend, omdat we een effect op bloedglucose aantoonden, dat zich niet vertaalde in een verlaagd percentage van type 2 diabetesdiagnose. Het suggereert dat alternatieve inflammatoire signaalroutes mogelijk meer kritisch zijn voor de ontwikkeling van diabetes dan remming van interleukine-1β, wat het specifieke mechanisme was dat we in deze studie hebben getest. "

Referenties

Toon referenties

Educatieve informatie

Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ACC-congres verstrekte informatie

Het ACC journaal 2018 wordt mogelijk gemaakt door Amgen en Novartis.

Deze resultaten werden gelijktijdig gepubliceerd in JACC Bekijk de video waarin Brendan Everett spreekt over de CANTOS-diabetesresultaten