GLP-1 receptoragonist is effectief en veilig bij oudere type 2 diabetespatiënten
Semaglutide as a therapeutic option for elderly patients with type 2 diabetes: pooled analysis of the SUSTAIN 1–5 trials
Literatuur - Warren M, Chaykin L, Trachtenbarg D, et al. - Diabetes Obes Metab 2018; published online ahead of printIntroductie en methoden
Oudere patiënten met type 2 diabetes (T2DM) hebben een verhoogd risico op hypoglykemie [1]. Semaglutide, een humane GLP-1-analoog, vermindert HbA1c en lichaamsgewicht (body weight, BW), of als monotherapie eenmaal per week, of in combinatie met andere antidiabetische behandelingen, en wordt over het algemeen goed verdragen [2-6].
In deze gepoolde analyse van de SUSTAIN studies werd de werkzaamheid en veiligheid van semaglutide geëvalueerd bij oudere (≥65 jaar) vs. niet-oudere (<65 jaar) T2DM patiënten. In SUSTAIN 1-5 werden 3045 patiënten met T2DM gerandomiseerd tot eenmaal per week subcutaan semaglutide (0.5 mg of 1.0 mg) of vergelijkende middelen (placebo, sitagliptine, exenatide of insuline).
Belangrijkste resultaten
- Met semaglutide 0.5 mg varieerde de HbA1c verlaging van 1.2 tot 1.5% (niet-ouderen) en 1.3 tot 1.5% (ouderen) en van 1.5 tot 1.9% (niet-ouderen) en 1.2 tot 1.8% (ouderen) met semaglutide 1.0 mg . Voor vergelijkende middelen was het reductiebereik 0.0 tot 0.9% (niet-ouderen) en 0.2 tot 1.0% (ouderen).
- Bij niet-ouderen varieerde het geschatte behandelingsverschil (ETD) vs vergelijkende middel van -0.37 tot -1.50% voor semaglutide 0.5 mg en -0.62 tot -1.87% voor semaglutide 1.0 mg. Bij ouderen varieerden ETD's van respectievelijk -0.43 tot -1.35% en -0.50 tot -1.55%.
- Bij niet-ouderen werd HbA1c <7.0% bereikt door een groter aantal patiënten behandeld met semaglutide 0.5 mg (54-70%) en 1.0 mg (65-78%) vs. vergelijkende middelen (11-36%). In de oudere groep waren de overeenkomstige aantallen respectievelijk 69-92%, 67-86% vs. 11-51%.
- Met semaglutide 0.5 mg varieerde de BW verlaging van 3.3 tot 4.3 kg (niet-ouderen) en 3.6 tot 4.6 kg (ouderen) en van 4.6 tot 6.4 kg (niet-ouderen) en 4.1 tot 6.7 kg (ouderen) met semaglutide 1.0 mg. Met vergelijkende middelen varieerde BW van +1.1 tot -2.1 kg (niet-ouderen) en +1.5 tot -1.7 kg (ouderen).
- Het aantal patiënten met AE’s was vergelijkbaar tussen de leeftijdsgroepen. Het aantal patiënten dat de behandeling vanwege AE's voortijdig stopzette, was hoger bij ouderen dan bij de niet-ouderen groep en in de semaglutide vs. vergelijkingsarmen voor beide groepen.
- De frequentie (gebeurtenissen per 100 blootstellingsjaren) van ernstige hypoglycemiege-events was vergelijkbaar tussen leeftijdsgroepen in de semaglutide armen, behalve in SUSTAIN-5, waar patiënten op een achtergrond van basale insulinetherapie behandeld werden.
Conclusie
Semaglutide verbeterde consequent HbA1c en BW vs vergelijkende middelen, bij ouderen (≥65 jaar) en niet-oudere patiënten met T2DM en werd goed verdragen, wat suggereert dat semaglutide een effectieve behandelingsoptie kan zijn voor oudere T2DM patiënten.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: