Gepresenteerd tijdens ESC Heart Failure 2018 in Wenen, door Tiny Jaarsma (Linkoping, Zweden)

Introductie en methoden

Hartfalen (HF) richtlijnen adviseren regelmatige lichaamsbeweging aan, maar de naleving van het advies van artsen om te bewegen is over het algemeen laag, net als dagelijkse fysieke activiteit bij HF patiënten. Omdat het voor sommige patiënten moeilijk kan zijn om op conventionele manieren te beginnen met trainen, wordt 'exergaming' verkend als een hulpmiddel bij revalidatie. Exergaming verwijst naar het spelen van videogames waarvoor intensieve lichaamsbeweging vereist is; het spel is bedoeld als een work-out. Het gaat om technologiegedreven spelen van games en maakt gebruik van technologie die bewegingen of reacties van het lichaam volgt. Er wordt gedacht dat door verschillende positieve eigenschappen van exergaming (uitdaging, prestaties, feedback, plezier en gemak), motivatie, fysieke activiteit en zelfeffectiviteit kunnen verbeteren en leiden tot een beter gezondheidsgedrag, wat uiteindelijk de inspanningscapaciteit en gezondheid kan verbeteren.

Pilot testen van exergaming met het commerciële Wii-systeem was veelbelovend bij HF patiënten, maar de effectiviteit is niet getest. Het doel van de HF-Wii studie was daarom om de effecten te bepalen van gestructureerde toegang tot een exergame op inspanningscapaciteit en de mate van fysieke activiteit bij patiënten met HF. In een internationale (6 landen) RCT met meerdere centra werden 605 patiënten met HF onafhankelijk van LVEF of NYHA functionele klasse 1: 1 gerandomiseerd naar alleen motiverende ondersteuning (controles) of gestructureerde toegang tot een exergame met geblindeerde beoordeling van het primaire eindpunt (6 -minuten looptest: 6 MWT). Het advies voor activiteit was om 30 minuten per dag actief te zijn. De huidige analyses richten zich op de effecten op welzijn, gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven (HR-QoL), symptomen van angst en depressie, evenals de hoeveelheid tijd besteed aan exergamen gerelateerd aan de uitkomsten.

Belangrijkste resultaten

• Na 3 maanden werd een klinisch en statistisch significante verbetering waargenomen in de 6MWT van 33 meter in de exergame-groep (n=242) in vergelijking met de controles (n=244).
• Er werd geen verschil gezien tussen groepen in het aantal mensen dat meer en minder meters liep.
• Van de secundaire uitkomsten na 3 maanden was het huidige welzijn significant beter in de exergame-groep (Ladder van life-score: 6.6 vs. 6.2, P <0.05), als ook voor verwacht welzijn (score 7.6 vs. 7.4, P<0.05).
• Er werden geen significante verschillen gezien in de Minnesota Living with HF-schaal, met betrekking tot totale, fysieke of emotionele scores, ook niet in scores voor angst of depressie.
• 17% van de patiënten in de exergame-groep speelde nooit, en had dus een therapietrouw van 0%. 50% van de patiënt speelde met therapietrouw >60% en 45% speelde >80%.
• Bij het relateren van de winst in 6 MWT-meters tot het niveau van therapietrouw, kon geen duidelijk afkappniveau van therapietrouw worden onderscheiden.

Conclusies

Dit is de eerste grootschalige studie met voldoende power die de effectiviteit van exergaming bij HF patiënten evalueerde om significante effecten op inspanningscapaciteit en welzijn te laten zien. Exergaming was veilig en haalbaar bij HF patiënten met verschillende patiëntprofielen, in verschillende gezondheidszorgsystemen, culturen en klimaatuitdagingen. Slechts weinig mensen stopten vanwege de interventie en de helft van de patiënten die waren toegewezen aan exergaming hield zich aan het advies van 30 minuten lichaamsbeweging per dag voor ten minste 60%. Secundaire uitkomsten behalve het huidige en verwachte welzijn werden niet significant beïnvloed. Het voordeel van sommige patiënten kan niet alleen worden verklaard door de hoeveelheid tijd die ze speelden. Daarom is verdere analyse nodig om de succesfactoren te onderzoeken, om te bepalen welke patiënten het meest waarschijnlijk zullen profiteren, en de langetermijneffecten te bepalen.

Discussie

De discussant L.M. Hill (Co.Antrim, VK) bemerkte dat de diagnose van HF onafhankelijk van de linkerventrikelfunctie een duidelijke sterkte van de studie was. Het feit dat slechts 44 patiënten zijn gestopt, onderstreept de haalbaarheid van deze interventie. De resultaten waren echter bescheiden. Bij sommige patiënten waren de resultaten echter goed. Het zal interessant zijn om resultaten op langere termijn te ontdekken. Het is opvallend dat veel mensen werden gescreend (2099) en slechts 605 gerandomiseerd. Jaarsma antwoordde dat dit niet was omdat mensen niet wilden bewegen, maar meer omdat ze geen extra follow-upbezoeken en de bijbehorende reis- en tijdsdruk wilden. Het is ook belangrijk om te beseffen dat dit type interventie waarschijnlijk niet voor iedereen geschikt is, dus is het belangrijk om te kijken naar die patiënten die er misschien geschikt voor zijn en die er voordeel van zullen hebben.

Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het ESC Heart Failure congres 2018 verstrekte informatie.