Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Geen verhoogd risico op amputaties beneden de knie met canagliflozine in real-world studie

Nieuws - 25 juni 2018

Een real-world analyse van canagliflozine op amputaties beneden de knie in >700.000 VS patiënten in vergelijking met andere SGLT2 remmers of anti-hyperglycemische medicatie werd gepresenteerd op 24 juni op de American Diabetes Association’s® (ADA’s) 78th Scientific Sessions® in Orlando, FL, VS. Canagliflozine verhoogde niet het risico op amputaties beneden de knie in type 2 diabetespatiënten of patiënten met vastgesteld CVD, maar verminderde het risico op ziekenhuisopname voor hartfalen.

Het CANVAS programma liet zien dat canagliflozine positieve effecten had op glycemische niveaus en gaf CV voordeel in patiënten met T2DM. Een verhoogd risico op been- en voetamputaties werd echter gezien met canagliflozine en de Food and Drug Administration (FDA) eiste een toevoeging van een waarschuwing op het medicijnlabel vanaf 2017.

VS claims databases werden gebruikt in de OBSERVE-4D studie om het risico op amputaties en ziekenhuisopnames voor HF met canagliflozine te evalueren in vergelijking met andere SGLT2i remmers en anti-hyperglycemische therapieën in een brede populatie van T2DM patiënten. Deze retrospectieve, real-world observationele studie omvatte >700.000 patiënten (142.000 nieuwe gebruikers van canagliflozine, 110.000 gebruikers van andere SGLT2 remmers en 460.000 gebruikers van niet-SGLT2 anti-hyperglycemische geneesmiddelen) met een mediane behandelperiode van <6 maanden.

Geen verhoogd risico van onderste ledenmatenamputaties werd gezien met canagliflozine of een andere SGLT2 remmer en een vermindering in ziekenhuisopname voor hartfalen werd gezien, consistent met resultaten van gerandomiseerde klinische trials en andere studies. Verdere studie is nodig omdat het aantal patiënten met lange termijn blootstelling aan canagliflozine beperkt was.

“Voorafgaand aan deze analyse heeft geen andere real-world studie direct, head-to-head, vergelijkbaar bewijs geleverd van individuele SGLT2 remmers,” zei de studiehoofdonderzoeker John Buse, MD, PhD, directeur van het Diabetes Center, directeur van het North Caroline Translational and Clinical Sciences Institute en executive asssociate dean voor klinisch research aan de Univeristy of North Carolina School of Medicine in Chapel Hill. Natuurlijk moeten artsen wanneer ze nadenken over de beste behandeling voor hun patiënten de factoren overwegen die het risico op amputatie verhogen, zoals geschiedenis van eerdere amputaties, perifeer vaatlijden, neuropathie, en diabetische voetzweren. Ons onderzoek wijst erop dat het algemene voordeel-risico profiel van SGLT2 remmers positief is en artsen zouden zich comfortabel en zelfverzekerd moeten voelen om deze klasse aan hun patiënten voor te schrijven.”

Bron: persbericht American Diabetes Association’s 78th Scientific Sessions 2018

Deel deze pagina met collega's en vrienden: