Nadelige cardiale remodeling op lange termijn bij hogere alcoholinname in jongvolwassenen
Association Between Alcohol Intake and Cardiac Remodeling
Introductie en methoden
Alcoholmisbruik is een bekende risicofactor voor alcoholische cardiomyopathie. Een associatie is aangetoond tussen alcoholinname en kleine echocardiografische veranderingen in cardiale morfologie en systolische/diastolische functie, voornamelijk in cross-sectionele of korte follow-upstudies met individuen van middelbare leeftijd of oudere individuen [1,2]. Het langetermijneffect van alcoholconsumptie in jongvolwassenen op cardiale remodeling blijft echter onbekend en informatie over de impact van andere patiëntkarakteristieken of de mate van alcoholconsumptie met betrekking tot de grens van schadelijke effecten lijkt tegenstrijdig. Daarom onderzocht deze studie de mogelijke cardiotoxische rol van alcohol in cardiale structuur en functie op de lange termijn in jongvolwassenen tot middelbare leeftijd, met aandacht voor specifieke alcoholische drankjes.
De Coronary Artery Risk Development in Young Adults (CARDIA) cohortstudie recruteerde 5.115 individuen van 18-30 jaar, die werden gevolgd gedurende >30 jaar en een serie van vragenlijsten invulden en testen ondergingen naar alcoholconsumptie, met jaar 5 als baseline (omdat dit het eerste jaar was dat ECG evaluaties werden uitgevoerd). Individuen met vastgestelde hartziekte of een linker ventrikel ejectiefractie (LVEF) van <55% bij baseline, of met onvoldoende informatie over de echocardiografische uitkomsten of drinkgewoonten werden uitgesloten, waardoor een studiepopulatie van 2.368 deelnemers overbleef.
Zelf-gerapporteerde data over drinkgewoonten in het verleden en het gebruikelijke aantal gedronken glazen wijn, bier of sterke drank per week werden verkregen met behulp van een vragenlijst die na 5, 15 en 25 jaar werd ingevuld. Alcoholinname werd ingedeeld door gemiddelde berekende alcoholconsumptie per week: geen alcoholconsumptie, gemiddelde consumptie (>0 en <4 drankjes), ≥4 en <7 drankjes, ≥7 en <14 drankjes en ≥14 drankjes per week. Cumulatieve alcoholinname gedurende de follow-up van 20 jaar werd berekend, gebaseerd op gerapporteerde alcoholinname en totale tijdsinterval.
Het primaire eindpunt was LVEF en secundaire eindpunten waren lichaamsoppervlakte (BSA)- geïndiceerde linker ventrikel eind-diastolisch volume (LVEDV), BSA-geïndiceerde linker ventrikel (LV) massa en linker atrium (LA) diameter. Deze eindpunten werden beoordeeld met trans-thoracale echocardiografie.
Belangrijkste resultaten
Baseline karakteristieken
- De meerderheid van de deelnemers dronk geen alcohol (n=619) of dronk <4 glazen (n=934) per week. De gemiddelde dagelijkse ethanolinname was 10 ml en slechts 8.0% (n=192) van de deelnemers was risicodrinker en nam >14 drankjes per week. De geschatte gemiddelde cumulatieve alcoholinname was 82 ± 130 L in 20 jaar (gemiddelde van 13 drank-jaren).
LVEF, LVEDV, LV massa en LA diameter
- Meer alcoholinname resulteerde in een progressieve en statistisch significante niet-lineaire toename in BSA- geïndiceerde LVEDV, wat statistisch significant bleef na correctie (53.1 ± 10.7 ml/m2 in niet-drinkers vs. 58.8 ± 14.8 ml/m2 bij >14 drankjes/week; P=0.037).
- Een significante en lineaire associatie werd gezien tussen alcoholinname en BSA- geïndiceerde LV massa (LV massa van 81.2 ± 20.9 g/m2 in niet-drinkers vs. 92.4 ± 19.6 g/m2 bij >14 drankjes/week; P=0.014), wat gelijk bleef na correctie.
Effect modificatie van geslacht of ras
- Er was geen significant verschil tussen vrouwen en mannen of blanke en zwarte deelnemers in de relatie tussen cumulatieve alcoholconsumptie en echocardiografische parameters.
- Na multivariabele correctie werd een niet-lineair verband gezien tussen alcohol en LA diameter in vrouwen (P=0.018) en een onafhankelijk niet-lineair verband tussen LA diameter en alcohol in zwarte deelnemers (P=0.007).
- Variatie in LVEDV in mannen (P=0.029), en LA diameter in vrouwen (P=0.007) en in Afro-Amerikaanse deelnemers (P=0.028) lieten een onafhankelijk lineair verband zien met gemiddelde cumulatieve alcoholconsumptie.
Soort drankje en comazuipen
- Het drinken van wijn of sterke drank was geassocieerd met een kleine BSA- geïndiceerde LVEDV (P=0.001 voor beide), na correctie voor cumulatieve alcoholinname en covariaten gerelateerd aan het soort drankje dat het meest werd gedronken.
- Het hoofdzakelijk drinken van wijn was ook geassocieerd met een grotere LVEF (P=0.007), kleinere BSA-geïndiceerde LV massa (P=0.001) en kleinere LA diameter (P=0.019), in vergelijking met bier of sterke drank.
- Comazuipen was geassocieerd met echocardiografische parameters van cardiale remodeling, na correctie voor covariaten was comazuipen echter alleen nog geassocieerd met grotere LA diameter (P=0.050).
Conclusie
Hogere alcoholinname in jongvolwassen had een onafhankelijke nadelige associatie met ventriculaire structuur na een follow-up van 20 jaar, wat niet significant beïnvloed werd door geslacht of ras. Alcoholinname was ook geassocieerd met LA diameter in vrouwen en onder Afro-Amerikaanse jongvolwassenen, maar het was niet geassocieerd met LVEF in jongvolwassenen met milde tot matige alcoholconsumptie. Comazuipen had een niet-significant schadelijk effect op cardiale remodeling en het hoofdzakelijk drinken van wijn was geassocieerd met minder cardiale remodeling.
Redactioneel commentaar
In hun redactionele commentaar [3] merken Fauchier et al. op dat de resultaten van Rodrigues et al. het standpunt dat milde alcoholconsumptie niet geassocieerd is met hoog CV risico in gezonde individuen versterken, en deze data suggereren dat het hoofdzakelijk drinken van wijn mogelijk geassocieerd is met minder schadelijke effecten in de cardiale structuur. Ze benoemen echter ook de grootste beperkingen van de studie: het ontbreken van informatie over genetische factoren die mogelijk een rol spelen in alcoholische cardiomyopathie, analyse naar de intra-individuele associatie van alcoholinname met echocardiografische metingen op elk punt voor jaar 5, 15 en 25, omdat drinkgewoonten kunnen veranderen gedurende 20 jaar, maar ook een variatie-analyse van comazuipen, omdat stoppen met alcoholconsumptie geassocieerd is met betere prognose in patiënten met alcoholische cardiomyopathie. De auteurs concluderen: “Er zijn nog steeds aanzienlijke lacunes in de kennis over hoe alcohol in combinatie met andere factoren de incidentie van alcoholische cardiomyopathie en de prognose bij HF-patiënten kan beïnvloeden. Zowel observationele real-life analyses als interventiestudies zijn nog steeds nodig om de klinische behandeling bij deze patiënten te verbeteren”.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: