Lagere neprilysineniveaus in HFpEF
Circulating Neprilysin in Patients with Heart Failure with Preserved Ejection Fraction
Literatuur - Lyle MA, Iyer SR, Redfield MM et al. - JACC Heart Fail 2019, doi: 10.1016/j.jchf.2019.07.005Introductie en methoden
Afwijkingen in actieve relaxatie en passieve stijfheid van het hart kunnen resulteren in hartfalen met behouden ejectiefractie (HFpEF) [1]. Atriaal natriuretisch peptide (ANP) en natriuretische peptiden (NPs) beïnvloeden deze processen onder normale omstandigheden [2-4]. Ook verminderen NPs op een directe manier vasculaire weerstand en beïnvloeden ze natriurese [5-7].
Neprilysine (NEP), een membraangebonden metalloendopeptidase, is verantwoordelijk voor het verwijderen van tenminste 50% van NPs en remming van NEP resulteert in een verhoging van ANP en vermindering in intracardiale vullingsdruk [8]. De angiotensine receptor-NEP remmer (ARNI) sacubitril/valsartan wordt momenteel onderzocht als behandeling voor HFpEF in de PARAGON-HF trial in vergelijking met alleen valsartan.
NEP kan los komen van het celoppervlak en circulerend NEP (sNEP) niveaus waren significant geassocieerd met CV sterfte of HF ziekenhuisopname in patiënten met verminderde ejectiefractie (HFrEF) [9]. Een studie in HFpEF patiënten toonde aan dat sNEP niveaus niet geassocieerd waren met NYHA klasse, 6-minuten looptest of ziekenhuisopname door hartproblemen en sterfte [10].
In deze studie werd onderzocht of sNEP een biomarker is in HFpEF en niveaus van sNEP in 242 HFpEF patiënten (eerder geïncludeerd in RELAX en NEAT-HFpEF in klinische trials [11,12]) werden vergeleken met 891 asymptomatische controles zonder HF of diastolisch dysfunctie (eerder geïncludeerd in PAVD studie van Olmsted County [13,14]).
Belangrijkste resultaten
- Wanneer HFpEF patienten werden verdeeld in tertielen gebaseerd op sNEP niveaus, was er een hogere prevalentie van patiënten met NYHA klasse III/IV in het hoogste tertiel vs. laagste tertiel, maar er werd geen associatie tussen sNEP niveaus en NT-proBNP waarden, echocardiografische metingen of eerdere HF ziekenhuisopnames gezien.
- Gemiddelde sNEP waarden waren lager in HFpEF patiënten in vergelijking met controles (3.5 ng/mL [95%CI:2.5-4.8] vs. 8.5 ng/mL [95%CI: 7.2-10.0], P<0.001).
- Na correctie voor leeftijd, geslacht, BMI, geschiedenis met roken en hypertensie bleven sNEP waarden lager in HFpEF patiënten in vergelijking met controles (4.2 ng/mL [95%CI:2.8-6.4] vs. 8.0 ng/mL [95%CI:6.7-9.6], P=0.01).
- Na propensity matching voor leeftijd, BMI, diabetes, hypertensie, geschiedenis met roken en renale functie bleven mediane sNEP niveaus lager in HFpEF patiënten vergeleken met controles (2.4 ng/mL [IQR:0.6-27.7] vs. 4.9 ng/mL [IQR: 1.2-54.2], P=0.02) in een groep van 111 personen.
Conclusie
Niveaus van sNEP waren lager in HFpEF patiënten in vergelijking met asymptomatische controles, ook na multivariabele correctie en propensity matching. Er was geen associatie tussen sNEP waarden en NPs waarden, CV remodellering en HF ziekenhuisopnames.
De auteurs schrijven: ‘Deze data betwisten fundamenteel onze simplistische veronderstellingen van sNEP als potentiële biomarker in HFpEF, in tegenstelling tot het recente belang in HFrEF.’
Volgens de auteurs is het belangrijk om de complexiteit van de interactie tussen NEP en NPs te erkennen. NEP is erg onspecifiek wat betreft substraatselectie en niveaus van sNEP zijn mogelijk afhankelijk van de complexe interacties met verschillende substraten. Ook correleren circulerende sNEP niveaus mogelijk niet met biologisch actieve waarden in de weefsels.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: