P2Y12i monotherapie verlaagt ischemische uitkomsten in patiënten met meervats PCI
Efficacy and Safety of Ticagrelor Monotherapy in Patients Undergoing Multivessel PCI
Literatuur - Takahashi K, Serruys PW, Chichareon P, et al. - J Am Coll Cardiol 2019;74:2015–27, doi.org/10.1016/j.jacc.2019.08.997Introductie en methoden
Monotherapie met de P2Y12 remmer ticagrelor na 1-maand duale antiplaatjestherapie (DAPT) resulteerde niet in een verlaging van het primaire samengestelde eindpunt van totale sterfte of nieuw Q-golf myocardinfarct (MI) in vergelijking met aspirine monotherapie na 12-maanden DAPT in de GLOBAL LEADERS (A Clinical Study Comparing Two Forms of Anti-platelet Therapy After Stent Implantation) [1]. Twee recentere trials, de STOPDAPT-2 (ShorT and OPtimal Duration of Dual AntiPlatelet Therapy-2 Study) en SMART-CHOICE (Comparison Between P2Y12 Antagonist Monotherapy and Dual Antiplatelet Therapy After DES) toonden superioriteit aan van een regime van 1- of 3-maanden DAPT gevolgd door P2Y12 monotherapie wat betreft bloedingsuitkomsten en niet-inferioriteit voor een samengestelde uitkomst van ischemische events [2,3]. Data over optimale antiplaatjesregimes in patiënten die meervats percutane coronaire interventie (PCI) ondergaan zijn beperkt.
Deze studie vergeleek 1-maand DAPT gevolgd door 23-maanden ticagrelor monotherapie met standaard DAPT regime wat betreft bloedingen en ischemische uitkomsten in 3576 patiënten die meervats PCI ondergingen. Data van de GLOBAL LEADERS trial werd gebruikt voor deze niet vooraf gespecificeerde analyse. De GLOBAL LEADERS trial includeerde patiënten met een indicatie voor PCI, die werden gerandomiseerd naar 1-maand DAPT (aspirine plus ticagrelor) gevolgd door 23-maanden ticagrelor monotherapie of standaard DAPT regime voor 12 maanden (aspirine plus ticagrelor voor ACS of clopidogrel voor CAD) gevolgd door 12-maanden aspirine monotherapie. Primair eindpunt was een samenstelling van totale sterfte of nieuw Q-golf MI na twee jaar. Belangrijk secundair eindpunt was BARC bloeding type 3 of 5 na twee jaar.
Belangrijkste resultaten
- Ticagrelor monotherapie resulteerde in een lager risico op het primaire eindpunt in vergelijking met standaard DAPT regime (3.06% vs. 4.85%; HR: 0.62; 95% CI: 0.44 tot 0.88; P=0.006). Individuele eindpunten van totale sterfte en alle revascularisatie waren ook verlaagd in diegenen die ticagrelor monotherapie kregen in vergelijking met standaard DAPT regime (respectievelijke HR: 0.63, 95%CI: 0.42-0.93, P=0.019 en HR: 0.79, 95%CI: 0.65-0.97, P=0.022).
- Risico op BARC type 3 of 5 bloedingen was vergelijkbaar tussen de twee regimegroepen.
- In een subgroep van ACS patiënten met meervats PCI, resulteerde ticagrelor monotherapie in een lager risico op het primaire eindpunt in vergelijking met standaard DAPT regime (HR: 0.55, 95%CI: 0.35-0.89, P=0.14), wat gedreven werd door een verlaging in totale sterfte (HR: 0.51, 95%CI: 0.30-0.87, P=0.013). Risico op bloeding was vergelijkbaar in de twee groepen in deze subgroep van ACS patiënten.
Conclusie
In deze post-hoc analyse van de GLOBAL LEADERS trial in patiënten met meervats PCI verlaagde ticagrelor monotherapie de samenstelling van totale sterfte of MI na twee jaar in vergelijking met standaard DAPT regime zonder verschillen in BARC type 3 of 5 bloedingen.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: