Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Effecten van SGLT2-remmer op klinische uitkomsten in acuut gedecompenseerd HF patiënten

Randomized, double-blind, placebo-controlled, multicentre pilot study on the effects of empagliflozin on clinical outcomes in patients with acute decompensated heart failure (EMPA-RESPONSE-AHF).

Literatuur - Damman K, Beusekamp JC, Boorsma EM et al., - Eur J Heart Fail. 2020, doi: 10.1002/ejhf.1713.

Introductie en methoden

De DAPA-HF studie toonde recent aan dat de SGLT2-remmer dapagliflozine het risico op HF ziekenhuisopname en CV sterfte reduceert in patiënten met vastgesteld chronisch HF met verminderde ejectiefractie (HFrEF), met en zonder diabetes [1]. De voordelige effecten kunnen deels verklaard worden door het diuretisch/natriuretisch effect van SGLT2-remmers, maar andere mechanismen zoals directe cardiometabole en verbeterde renale effecten werden ook voorgesteld [2-4]. In tegenstelling tot chronisch HF is er nog geen vastgestelde therapie voor acuut HF om klinische uitkomsten te verbeteren [5]. Acuut (gedecompenseerd) HF heeft een post-ontslag mortaliteit- en heropname-risico van 20-30% in de eerste 3 tot 6 maanden. Veel patiënten worden uit het ziekenhuis ontslagen met residueel congestie, ondanks behandeling met lisdiuretica [6]. Verslechterende nierfunctie en nierfalen komen regelmatig voor in patiënten met acuut HF en zijn gerelateerd aan slechtere uitkomsten als de diuretische respons slecht is [7,8]. Tot nu toe waren er nog geen data beschikbaar van het effect van SGLT2-remmers in patiënten met acuut HF.

EMPA-RESPONSE-AHF was een onderzoeker-geïnitieerde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde, dubbelblinde, parallelgroep, multicenter pilotstudie in patiënten opgenomen voor acuut (gedecompenseerd) HF. Een totaal van 80 patiënten met acuut HF (met en zonder T2DM) werden gerandomiseerd in een 1:1 ratio binnen 24h na opname naar behandeling met empagliflozine 10 mg/dag of een gematchte placebo voor 30 dagen. Acuut HF was gedefinieerd als: dyspnoe in rust of minimale inspanning, signalen van congestie, BNP ≥350 pg/mL of NT-proBNP ≥2000 pg/mL en behandeling met lisdiuretica bij screening. Gemiddelde leeftijd was 76 jaar, 33% was vrouw, 47% had de novo acuut HF, gemiddelde LVEF was 36% en mediaan NT-proBNP was 5236 pg/mL. Eén derde van de patiënten had T2DM. Patiënten werden gevolgd tot en met dag 60.

Primaire eindpunten waren verandering in dyspnoe visual analogue scale (VAS) van baseline t/m dag 4, diuretische respons (gedefinieerd als gewicht kg/[(totale intraveneuze dosis)/40mg]+[(totale orale dosis)/80mg)] furosemide of equivalente lisdiureticum dosis) t/m dag 4, duur van ziekenhuisverblijf, en percentuele verandering in NT-proBNP van baseline t/m dag 4. Secundaire eindpunten waren verslechterend HF, sterfte door alle oorzaken en/of HF heropname t/m dag 30, en dag 60 als onderdeel van bepalen van veiligheid.

Belangrijkste resultaten

Conclusie

Deze gerandomiseerde pilotstudie toonde aan dat de SGLT2-remmer empagliflozine geen verbetering gaf in dyspneu, NT-proBNP, diuretische respons en duur van ziekenhuisverblijf in patiënten met acuut (gedecompenseerd) HF. Empagliflozine was echter wel geassocieerd met een grotere urine output en een reductie in een gecombineerde uitkomst van verslechterend HF, sterfte en/of HF heropname na 60 dagen. Behandeling met empagliflozine was veilig en werd goed verdragen in patiënten met acuut (gedecompenseerd) HF. Grote gerandomiseerde klinische trials zijn noodzakelijk om het effect van SGLT2-remmers in patiënten met acuut HF verder te onderzoeken.

Referenties

Toon referenties

Vind dit artikel online op Eur J Heart Fail.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: