DOACs veilig en effectief in het voorkomen van VTE in obese patiënten
Effectiveness and Safety of Direct Oral Anticoagulants versus Warfarin in Obese Patients with Acute Venous Thromboembolism
Literatuur - Coons JC, Albert L, Bejjani A et al, - Pharmacotherapy. 2020. doi: 10.1002/phar.2369.Introductie en methoden
Data over het gebruik van DOACs in obese patiënten zijn gelimiteerd tot post-hoc subgroepanalyses, aangezien er geen klinische trials zijn die deze medicatie specifiek in obese patiënten hebben onderzocht [1,2]. Data van farmacokinetische en farmacodynamische studies over DOAC-gebruik in obese patiënten zijn ook schaars, maar suggereren bescheiden effecten van obesitas op farmacokinetische parameters, zoals lagere medicijnspiegels en piekconcentraties [1]. Een commissie van de internationale vereniging van trombose en hemostase (ISTH) adviseert tegen het gebruik van DOACs in patiënten met een lichaamsgewicht van >120 kg of een BMI >40 kg/m², vanwege een gebrek aan klinische informatie [2]. Wanneer vitamine K antagonisten niet gebruikt kunnen worden in patiënten >120 kg of met een BMI ≥35kg/m², kunnen DOACs gegeven worden volgens een consensusartikel [3]. Deze studie evalueerde de effectiviteit en veiligheid van DOAC vs warfarine in obese patiënten met acute veneuze trombo-embolie (VTE).
Deze retrospectieve gematchte cohortstudie includeerde 1840 patiënten met acute VTE en een lichaamsgewicht tussen 100 en 300 kg, en die geen diagnose hadden van atriumfibrilleren of atriumflutter. 632 Patiënten ontvingen een DOAC (580 patiënten [91.8%] ontvingen rivaroxaban, 33 patiënten [5.2%] apixaban en 19 patiënten [3%] dabigatran). 1208 Patiënten ontvingen warfarine. Patiënten in de warfarinegroep werden gematcht in een 2:1 ratio aan patiënten in de DOAC-groep.
De primaire uitkomst was terugkeer van VTE 12 maanden van de index opnamedatum. Secundaire uitkomsten waren bloedingen, pulmonaire embolie (PE) en diep veneuze trombose (DVT) 12 maanden van de index opnamedatum.
Belangrijkste resultaten
- Het mediane lichaamsgewicht was 115 kg in de DOAC-groep en 116 kg in de warfarine-groep. Mediane BMI was 38.8 kg/m² in de DOAC-groep en 39.2 kg/m² in de warfarine-groep. 41.8% en 41.1% van de patiënten had een lichaamsgewicht >120 kg in de DOAC- en warfarine-groepen. In de DOAC-groep had 26.9% van de patiënten een BMI tussen 35 en 39 kg/m² en 43.6% had een BMI >40, in de warfarine-groep was dit respectievelijk 23.7% en 45.3%.
- 6.5% Van de patiënten (41 patiënten) in de DOAC-groep en 6.4% (77 patiënten) in de warfarine-groep hadden een primaire uitkomst event van recidief VTE na 12 maanden (HR: 1.03, 95%CI:0.71-1.50, P=0.93).
- PE kwam voor in 3.7% en 3.8% in respectievelijk de DOAC-groep en de warfarine-groep (P=0.94). 3% en 3.5% van de patiënten hadden een DVT in respectievelijk de DOAC-groep en warfarine-groep (P=0.56).
- Bloedingsevents na 12 maanden kwamen voor in 1.7% van de patiënten (11 patiënten) in de DOAC-groep en in 1.2% (14 patiënten) in de warfarine-groep (P=0.31). Van alle bloedingen, kwamen gastro-intestinale en genito-urinaire bloedingen het meest voor in beide groepen.
Conclusie
Deze retrospectieve gematchte cohortstudie in patiënten met acute VTE en een lichaamsgewicht tussen 100 en 300kg, toonde geen significante verschillen in recidief van VTE, en incidentie van PE, DVT en bloedingen tussen patiënten die behandeld werden met een DOAC en diegenen die behandeld werden met warfarine 12 maanden na de index opnamedatum.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: