Zitgedrag postmenopauzale vrouwen geassocieerd met hogere waarden van cardiometabolische markers

Introductie en methoden

Zitgedrag is geassocieerd met gewichtstoename, metabool syndroom, T2DM en CVD [1-4]. Totale zittijd en gemiddelde zitduur (een maat voor hoe zittijd accumuleert, zij het in korte, vaak onderbroken zitperiodes of in lange, ononderbroken zitperiodes) zijn veel gebruikte maten voor het bestuderen van zitgewoonten. Hogere waarden van totale zittijd en gemiddelde zitduur zijn geassocieerd met cardiometabolische risicofactoren, vaak onafhankelijk van fysieke activiteit [4-6]. Totale zittijd lijkt een dosisafhankelijke relatie te hebben met CVD mortaliteit bij oudere vrouwen [7], en een follow-up studie liet zien dat zowel totale zittijd als gemiddelde zitduur geassocieerd waren met CV risico [8]. Er zijn grote raciale/etnische verschillen in CV gezondheid tussen Hispanic en niet-Hispanic populaties. Vergeleken met niet-Hispanic witte individuen, hebben Hispanics slechtere algehele CV gezondheid, maar verrassend wel lagere CVD sterftecijfers [9].

Deze cross-sectionele studie onderzocht associaties van totale zittijd en gemiddelde zitduur met cardiometabolische biomarkers bij Hispanic (n=102) en niet-Hispanic (n=416) postmenopauzale vrouwen met overgewicht/obesitas. Totale zittijd, evenals gemiddelde zitduur (hogere waarden van zitduur geven langere ononderbroken zitduur aan en lagere waarden geven onderbroken zitduur aan), werden gemeten met accelerometers en machine learning algoritmes. Om deze studie uit te voeren werden data uit 3 verschillende onderzoeken gecombineerd en deze data waren verkregen met identieke accelerometers, accelerometer draagprotocollen en protocollen voor gegevensverwerking [10-13]. Vrouwen die deelnamen aan deze 3 onderzoeken waren ≥ 55 jaar oud en hadden een BMI van ten minste 25 kg/m². Deelnemers moesten de accelerometer ten minste 4 dagen lang dragen voor totaal ≥ 10 uur. Primaire uitkomstmaten van cardiometabolische biomarkers waren BMI, tailleomtrek, nuchtere glucosewaarden, nuchtere insulinewaarden, homeostatische modelbeoordeling van insulineresistentie-index (HOMA-IR) en HOMA2-IR. Resultaten werden weergegeven als percentage verschil in het geometrische gemiddelde van elke biomarker geassocieerd met een toename van 60 minuten in totale zittijd of een toename van 15 minuten in gemiddelde zitduur.

Belangrijkste resultaten

• Hispanic vrouwen zaten 50,3 minuten minder per dag (P <0,001) en hadden 3,6 minuten kortere zitperioden (P = 0,02) dan niet-Hispanic vrouwen.
• In modellen gecorrigeerd voor leeftijd, accelerometer-draagtijd, etniciteit (Hispanic/niet-Hispanic), opleiding, burgerlijke staat, fysiek functioneren en herkomststudie, was elk extra zituur geassocieerd met een 1,56% hogere BMI (95% CI: 0,80-2,33), 1,71% grotere tailleomtrek (95% CI: 0,62-2,81), 6,38% hogere nuchtere insulinewaarde (95% CI: 2,86-10,02) en 7,27% hogere HOMA-IR (95% CI: 3,35-11,35) (P-trend <0,01 voor alle associaties).
• Na multivariabele aanpassing, was een toename van 15 minuten in zitduur significant geassocieerd met BMI (1,64%, 95% CI: 0,50% –2,79%, P-trend = 0,005), tailleomtrek (1,93%, 95% CI: 0,31 % –3,57%, P-trend = 0,020), nuchtere glucosewaarde (1,36%, 95% CI: 0,06% –2,68%, P-trend = 0,041), nuchtere insulinewaarde (7,43%, 95% CI: 2,19% - 12,95% , P-trend = 0,005) en HOMA-IR (8,92%, 95% CI: 3,05% –15,13%, P-trend <0,01). Alleen HOMA-IR (6,02%, 95% CI: 0,56% –11,77%, P-trend = 0,031) was significant geassocieerd met zitduur na extra correctie voor BMI.
• De associatie tussen zitduur en nuchtere glucosewaarde was significant sterker voor Hispanic vrouwen (4,84%, 95% CI: 0,50% –9,37%) dan voor niet-Hispanic vrouwen (0,90%, 95% CI: -0,40% –2,22% , P-interactie = 0,03).
• Bijna alle associaties van totale zittijd en gemiddelde zitduur getest met glycemische regulatie biomarkers waren sterker voor vrouwen met obesitas (BMI ≥30 kg/m²) dan voor vrouwen met overgewicht (BMI = 25–29,9 kg/m²) (P-interactie <0,01).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Heart Assoc.