Hoge incidentie van acute nierschade bij opgenomen patiënten met COVID-19

Introductie en methoden

Eerste rapporten meldden een percentage van acute nierschade (acute kidney injury [AKI]) variërend van 0.5% tot 29% bij patiënten met COVID-19 [1-10]. Naast de incidentie is er weinig bekend over AKI in COVID-19. Deze observationele studie vond plaats in 13 ziekenhuizen in en rond New York City en onderzocht de incidentie van AKI bij patiënten die met COVID-19 in het ziekenhuis waren opgenomen. Bovendien werden gegevens over de timing van ontwikkeling van AKI, laboratoriumbevindingen uit urinemonsters en risicofactoren beschreven voor deze patiëntenpopulatie.

Data van 5449 patiënten die tussen 1 maart 2020 en 5 april 2020 met COVID-19 in een ziekenhuis werden opgenomen, werden in deze analyse geïncludeerd. Patiënten jonger dan 18 jaar, met een niertransplantatie of met een nierziekte in het eindstadium werden uitgesloten. AKI werd gedefinieerd volgens Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO) criteria (stadium 1: verhoging van serumcreatinine met 0.3 mg/dl binnen 48 uur of 1.5-1.9× verhoging van serumcreatinine ten opzichte van baseline binnen 7 dagen, stadium 2 : 2.9× verhoging van serumcreatinine binnen 7 dagen, stadium 3: 3× of meer verhoging van serumcreatinine binnen 7 dagen of start van nierfunctievervangende therapie).

De primaire uitkomst was ontwikkeling van AKI. Andere uitkomsten waren start van nierfunctievervangende therapie en uitkomst van ziekenhuisopname (nog steeds opgenomen, ontslagen uit ziekenhuis of overleden). Patiënten werden gevolgd tot 12 april 2020.

Belangrijkste resultaten

• 36.3% Van de patiënten (1993 van 5449 patiënten) ontwikkelde AKI tijdens ziekenhuisopname. 46.5% Van de patiënten had stadium 1, 22.4% had stadium 2, en 31.1% had stadium 3.
• Van de patiënten die AKI ontwikkelden, had 37.3% AKI bij opname of ontwikkelde het binnen 24 uur na opname.
• 285 Patiënten hadden nierfunctievervangende therapie nodig (5.2% van alle patiënten, 14.3% van degenen met AKI). 154 patiënten werden behandeld met intermitterende hemodialyse (54% van de patiënten die nierfunctievervangende therapie nodig hadden), 70 werden behandeld met alleen continue nierfunctievervangende therapie (24.6%) en 61 patiënten hebben tijdens de opname zowel intermitterende hemodialyse als continue nierfunctievervangende therapie ontvangen (21.4%).
• Van de patiënten die mechanische beademing nodig hadden, ontwikkelde 89.7% (1068 van 1190) AKI, vergeleken met 21.7% (925 van 4259) bij patiënten die niet beademd werden.
• Nierfunctievervangende therapie was vereist bij 23.2% (276 van 1190) van patiënten die mechanisch beademd werden, vergeleken met 0.2% (9 van 4259) bij patiënten die niet beademd werden.
• 52.2% Van de patiënten die beademing nodig hadden en AKI ontwikkelden, ontwikkelde AKI binnen 24 uur na intubatie.
• Urinesamples die werden verkregen binnen 24 uur vóór of 48 uur na ontwikkeling van AKI waren beschikbaar bij 646 van de 1993 patiënten met AKI. Het mediane soortelijke gewicht was 1.020 (IQR: 1.010, 1.020). Teststrookonderzoek liet zien dat 36.2% van de patiënten geen haem hadden en 46.1% had 2+ tot 3+ positiviteit. Urine-eiwit was negatief in 26.0% en 42.1% had 2+ tot 3+ positiviteit. Geautomatiseerde microscopie detecteerde leukocyturie of hematurie bij respectievelijk 36.5% en 40.9% van de patiënten. De urine-natriumconcentratie was <35 mEq/l bij 65.6% van de patiënten.
• Onafhankelijke voorspellers van AKI in COVID-19 door multivariate analyse waren oudere leeftijd, zwart ras, diabetes, hypertensie, CVD, mechanische beademing en gebruik van vasopressormedicijnen.
• Van de 1993 patiënten die AKI ontwikkelden tijdens ziekenhuisopname, was 39% nog opgenomen in het ziekenhuis aan het einde van follow-up, werd 26% ontslagen en 35% overleed.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Kidney Int.