PCSK9i vermindert CV events bij patiënten met recent MI
Efficacy of Evolocumab on Cardiovascular Outcomes in Patients With Recent Myocardial Infarction: A Prespecified Secondary Analysis From the FOURIER Trial
Literatuur - Gencer B, Mach F, Murphy SA et al., - JAMA Cardiol. 2020. doi:10.1001/jamacardio.2020.0882Introductie en methoden
De 2018 AHA/ACC multisociety richtlijn over management van cholesterol beveelt aan om een PCSK9-remmer toe te voegen aan maximaal getolereerde statinetherapie bij zeer hoog-risico patiënten met klinische atherosclerotische CVD (ASCVD) die een LDL-c-waarde> 70 mg/dL of non-HDL-c-niveau>100 mg/dL hebben [1]. Patiënten met een recent MI (in de afgelopen 12 maanden) worden beschouwd als patiënten met een zeer hoog risico [1].
De FOURIER trial toonde eerder aan dat patiënten met MI in de afgelopen 2 jaar, patiënten met meerdere eerdere MI's en patiënten met residuele coronaire aandoeningen in meerdere vaten een groter risico lopen op CV events en een grotere risicoreductie hadden wanneer zij behandeld werden met evolocumab. Deze vooraf gespecificeerde secundaire analyse van de FOURIER trial evalueerde de risico's van CV events en onderzocht de klinische effectiviteit van evolocumab bij patiënten met recent MI, vergeleken met patiënten die langer geleden een MI doormaakten.
De FOURIER trial was een dubbelblinde, placebo-gecontroleerde gerandomiseerde studie bij 27564 patiënten met ASCVD, die een LDL-c-waarde>70 mg/dL of non-HDL-c-waarde>100 mg/dL hadden, en aanvullende risicofactoren hadden. Patiënten werden gerandomiseerd naar behandeling met evolocumab (140 mg elke 2 weken of 420 mg elke maand, subcutaan) of gematchte placebo [2,3]. Het primaire samengestelde eindpunt was CV sterfte, MI, beroerte, coronaire revascularisatie of ziekenhuisopname voor instabiele angina pectoris. Het belangrijkste secundaire samengestelde eindpunt was CV sterfte, MI of beroerte. Voor deze analyse werden 22320 patiënten (78.5% was man, gemiddelde [SD] leeftijd was 62.2 [9.0] jaar) gestratificeerd naar recent MI (1-12 maanden voorafgaand aan randomisatie, n=5711) of langer geleden MI (>12 maanden voorafgaand aan randomisatie, n=16609).
Belangrijkste resultaten
- In de placebo-arm was de Kaplan-Meier rate na 3 jaar voor het primaire eindpunt 17.2% bij patiënten met recent MI vergeleken met 14.4% bij patiënten met langer geleden MI (gecorrigeerde HR 1.45, 95%CI 1.29-1.64, P<0.001).
- De Kaplan-Meier rate na 3 jaar voor het belangrijkste secundaire eindpunt in de placebogroep was 10.9% in de recent MI-groep, vergeleken met 9.5% in de langer geleden MI-groep (gecorrigeerde HR 1.45, 95%CI 1.24-1.69, P <0.001).
- Evolocumab verminderde het relatieve risico op het primaire eindpunt bij patiënten met recent MI met 19% (HR 0.81, 95%CI 0.70-0.93), vergeleken met placebo. Bij patiënten met langer geleden MI was de relatieve risicoreductie 8% (HR 0.92, 95%CI 0.84-1.01, P voor interactie=0.13).
- De relatieve risicoreductie van het belangrijkste secundaire eindpunt met evolocumab was 25% bij patiënten met recent MI (HR 0.75, 95%CI 0.62-0.91) en 15% bij diegenen met langer geleden MI (HR 0.85, 95%CI 0.76-0.96, P voor interactie=0.24).
- De ARR's voor het primaire eindpunt gedurende 3 jaar met evolocumab waren 3.7% bij patiënten met recent MI (95%CI 1.3-6.1) en 1.1% bij patiënten met langer geleden MI (95%CI -0.6 tot 2.7). De AAR’s voor het belangrijkste secundaire eindpunt over 3 jaar waren 3.2% bij patiënten met recent MI (95%CI 1.2-5.2) en 1.3% bij patiënten met langer geleden MI (95%CI -0.1 tot 2.7).
- De NNT gedurende 3 jaar om 1 primair eindpunt event te voorkomen was 27 bij patiënten met recent MI en 91 bij diegenen met langer geleden MI.
Conclusie
Deze vooraf gespecificeerde secundaire analyse van de FOURIER trial toonde aan dat patiënten met recent MI een hoger risico op CV events hadden in vergelijking met patiënten met een MI dat langer geleden plaatsvond. Patiënten met recent MI hadden grotere ARR's met evolocumab in vergelijking met diegenen met langer geleden MI.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: