P2Y12i monotherapie vermindert risico op myocardinfarct in vergelijking met aspirine monotherapie
Monotherapy with a P2Y12 inhibitor or aspirin for secondary prevention in patients with established atherosclerosis: a systematic review and meta-analysis
Literatuur - Chiarito M, Sanz-Sánchez J, Cannata F et al., - The Lancet. 2020. doi: 10.1016/S0140-6736(20)30315-9.Introductie en methoden
Behandeling met een plaatjesaggregatieremmer wordt aanbevolen voor secundaire preventie bij patiënten met een vastgestelde cerebrovasculaire ziekte, coronaire ziekte of perifeer vaatlijden [1-4]. Behandeling met aspirine heeft een bewezen netto voordeel in secundaire cardiovasculaire preventie [5]. P2Y12-remmers bieden een alternatief voor aspirine en farmacodynamische studies hebben aangetoond dat P2Y12-remmers een grotere remming van bloedplaatjes bieden in vergelijking met aspirine [6,7]. In deze studie werden een systematische review en meta-analyse uitgevoerd om het effect van P2Y12-remmer monotherapie versus aspirine monotherapie op klinische uitkomsten te onderzoeken bij patiënten met cerebrovasculaire ziekte, coronaire ziekte of perifeer vaatlijden.
In deze studie zijn negen gerandomiseerde onderzoeken opgenomen, waarin in totaal 42108 patiënten gerandomiseerd werden naar behandeling met een P2Y12-remmer (n = 21043) of aspirine (n = 21065). De co-primaire eindpunten waren myocardinfarct (MI) en beroerte. De belangrijkste secundaire eindpunten waren sterfte door alle oorzaken en vasculaire sterfte. Secundaire veiligheidseindpunten waren bloedingen en majeure bloedingen.
Belangrijkste resultaten
- Patiënten die een P2Y12-remmer kregen, hadden een lager risico op MI, vergeleken met patiënten die aspirine kregen (OR 0.81, 95%CI 0.66-0.99, I²=10.9%). De number needed to treat om één MI te voorkomen met P2Y12-remmers, was 244 patiënten.
- Er werden geen verschillen waargenomen tussen diegenen die een P2Y12-remmer kregen en diegenen die aspirine kregen wat betreft het risico op beroerte (OR 0.93, 95%CI 0.82-1.06, I²=24.5%), sterfte door alle oorzaken (OR 0.98, 95%CI 0.89-1.08, I²=0%), en vasculaire sterfte (OR 0.97, 95%CI 0.86-1.09, I²=0%).
- Er was geen verschil tussen behandeling met een P2Y12-remmer of aspirine wat betreft risico op bloedingen (OR 1.08, 95%CI 0.91-1.29, I²=51.3%) en majeure bloedingen (OR 0.90, 95%CI 0.74-1.10, I²=3.9%). Patiënten die een P2Y12-remmer kregen hadden een lager risico op gastro-intestinale bloedingen, vergeleken met degenen die aspirine kregen (OR 0.59, 95%CI 0.39-0.89, I²=18.2%).
- Een gestratificeerde analyse naar ischemische uitkomsten per type P2Y12-remmer (ticlopidine, clopidogrel of ticagrelor) toonde uitkomsten die consistent waren met de primaire analyse. Een gestratificeerde analyse naar kwalificerende ziekte kwam ook overeen met de primaire analyse.
Conclusie
Patiënten die P2Y12-remmer monotherapie kregen, hadden een lager risico op MI, vergeleken met patiënten die aspirine monotherapie kregen. Er werden geen verschillen waargenomen tussen diegenen die een P2Y12-remmer kregen en diegenen die aspirine kregen wat betreft het risico op beroerte, sterfte door alle oorzaken en vasculaire sterfte. De klinische relevantie van het voordeel van een P2Y12-remmer is discutabel vanwege de hoge number needed to treat één MI te voorkomen en de afwezigheid van een effect op sterfte door alle oorzaken en vasculaire sterfte.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: