GLP-1RA vermindert mogelijk cognitieve stoornissen in T2DM

Introductie en methoden

Diabetespatiënten hebben een 1.5-2.0 keer zo hoog risico op cognitieve achteruitgang, cognitieve stoornissen of dementie in vergelijking met diegenen zonder diabetes [1,2]. Prevalentie van cognitieve dysfunctie is 13% in diabetespatiënten 65-74 jaar en 24% in patiënten ≥75 jaar [3]. Omdat er een link is tussen CVD en cognitieve dysfunctie en risicofactoren voor deze aandoeningen overlappen, is de hypothese geopperd dat therapieën die CVD verminderen in diabetespatiënten mogelijk ook gunstige cognitieve effecten hebben.

De REWIND (Researching Cardiovascular Events with a Weekly Incretin in Diabetes) trial toonde aan dat de GLP-1RA dulaglutide een samenstelling van CV events, waaronder beroerte, verminderde in T2DM patiënten. Deze analyse onderzocht het effect van dulaglutide op cognitieve stoornissen, gemeten door de MoCA en DSST testen.

REWIND is een internationale, multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde trial die volwassenen ≥50 jaar met vastgesteld of nieuw gediagnosticeerd T2DM. Patiënten hadden ook aanvullende CV risicofactoren en een geschiedenis van CVD (MI, ischemische beroerte, revascularisatie, onstabiele angina waarvoor ziekenhuisopname nodig was, of myocardiale ischemie aangetoond door beeldvorming). 9901 Deelnemers werden gerandomiseerd naar subcutane injecties iedere week of placebo. Vooraf gespecificeerde bepalingen van cognitieve status werden uitgevoerd op baseline, 2-jaars, 5-jaars en laatste bezoek. Twee gevalideerde metingen van cognitieve status werden toegepast: de Montreal Cognitive Assessment (MoCA) test en de Digit Symbol Substitution Test (DSST). MoCA is een cognitieve screeningstest gevalideerd in de setting van milde cognitieve stoornissen. DSST is een subtest en bepaalt een breed spectrum van cognitieve domeinen, waaronder visuele-motor snelheid en coördinatie. Testenresultaten waren beschikbaar voor 8828 deelnemers (89%).

De verkennende primaire cognitieve uitkomst was land-gestandaardiseerde substantieve cognitieve stoornis (sustantive cognitive impairment, SCI), gedefinieerd als eerst optrede van een post-randomisatie land-gestandaardiseerde MoCA of DSST score van -1.5 SD of minder. Mediane follow-up was 5.4 (5.1-5.9) jaar.

Belangrijkste resultaten

• Incidentie van de primaire cognitieve uitkomst in deelnemers toegewezen aan dulaglutide was 4.05 per 100 patiëntjaren (PYs) en in diegenen toegewezen aan placebo was dit 4.35 per 100 PYs (HR 0.93, 95%CI: 0.85-1.02, P=0.11). Een groter effect van dulaglutide werd gezien in deelnemers met laagste baseline scores voor MoCA en DSTT. Daarom werden verdere analyses gecorrigeerd voor individuele baseline scores.
• Na correctie voor baseline MoCA en DSST gestandaardiseerde scores, hadden deelnemers in de dulaglutidegroep een 14% lager risico op SCI dan placebo-behandelde deelnemers (HR 0.86, 95%CI: 0.79-0.95, P=0.018). Wanneer gebruik werd gemaakt van een discreet tijdsproportioneel kans logistiek model was OR 0.87 (95%CI: 0.78-0.96, P=0.005).
• Correctie voor leeftijd, geslacht, educatie of etniciteit en inclusie van SCI met verschillende samengestelde uitkomsten had geen effect op de primaire uitkomsten. Ook correctie voor eerste incidente beroerte had geen effect op de uitkomst (gecorrigeerd HR 0.86, 95%CI: 0.78-0.94, P=0.0008).
• Subgroepanalyses toonden vergelijkbare behandeleffecten voor subgroepen, behalve voor mannen vs. vrouwen ( P-interactie=0.032) met een groter voordeel in mannen.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op The Lancet Neurology