SGLT2i vermindert HF ziekenhuisopnames bij T2DM patiënten met ASCVD

Efficacy of ertugliflozin on heart failure-related events in patients with type 2 diabetes mellitus and established atherosclerotic cardiovascular disease: Results of the VERTIS CV trial

Gepresenteerd op het ESC congres 2020 door: dr. Francesco Cosentino (Stockholm, Zweden)

Introductie en methoden

Patiënten met T2DM hebben een verhoogd risico op hartfalen (HF). Verschillende klinische uitkomsttrials hebben aangetoond dat SGLT2-remmers het risico op ziekenhuisopname voor HF (HHF) bij T2DM patiënten verminderen.

De VERTIS CV trial was een multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde, event-gestuurde trial bij T2DM patiënten met atherosclerotische CVD (ASCVD). In totaal werden 8246 patiënten gerandomiseerd in een 1:1:1 ratio naar behandeling met ertugliflozine 5 mg, ertugliflozine 15 mg of placebo. Het primaire eindpunt was de tijd tot het eerste optreden van majeure nadelige CV events (MACE), gedefinieerd als CV sterfte, niet-fataal myocardinfarct of niet-fatale beroerte. Eerder gepresenteerde resultaten toonden aan dat ertugliflozine non-inferieur was aan placebo op het primaire eindpunt (P<0.001 voor non-inferioriteit). De huidige vooraf gespecificeerde secundaire analyses waren gericht op HF-gerelateerde uitkomsten in de VERTIS CV trial. Hierbij werd het effect van ertugliflozine vs. placebo op de tijd tot eerste HFF-event vergeleken. Bovendien werd het effect van ertugliflozine, in vergelijking met placebo, op totale HHF (eerste en recidiverende events) en totale HHF/CV sterfgevallen onderzocht. Subgroepanalyses waren gebaseerd op voorgeschiedenis van HF, ejectiefractie vóór de trial en andere factoren, waaronder klinische kenmerken en medicatiegebruik.

Belangrijkste resultaten

• Tijd tot eerste HHF was 30% lager in de ertugliflozine-groep (gepoolde doses), vergeleken met de placebogroep (HR 0.70, 95%CI 0.54-0.90, P=0.06). Resultaten met de individuele doses ertugliflozine (5 mg en 15 mg) waren consistent met de gepoolde analyse.
• Het effect van ertugliflozine werd niet gewijzigd door een geschiedenis met HF (P voor interactie=0.40) noch door ejectiefractie vóór het onderzoek (P voor interactie=0.15).
• Het effect van ertugliflozine, vergeleken met placebo, was significant groter bij patiënten met een baseline-eGFR <60 ml/min/1.73 m², bij patiënten met albuminurie en bij degenen die diuretica gebruikten.
• Ertugliflozine verminderde significant totale HHF events (RR 0.70, 95%CI 0.56-0.87, P=0.001) en totale HHF/CV sterfgevallen (RR 0.83, 95%CI 0.72-0.96, P=0.011), vergeleken met placebo.

Conclusie

Deze vooraf gespecificeerde secundaire analyses van HF-gerelateerde uitkomsten in VERTIS CV toonden aan dat ertugliflozine tijd tot eerste HHF, en totale HHF events en totale HHF events/CV sterfgevallen verminderde bij patiënten met T2DM en ASCVD.

-Onze verslaglegging is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens het ESC congres-