ARNI vermindert nadelige nieruitkomsten en vertraagt nierfunctieverlies in HFpEF patiënten

Introductie en methoden

Chronische nierziekte (CKD) is een veel voorkomende comorbiditeit bij patiënten met hartfalen (HF) en is geassocieerd met een verhoogd risico op een ongunstig nierevent [1-3]. Remming van het renine-angiotensine systeem (RAS) in HF patiënten met een verminderde ejectiefractie (HFrEF) verlaagt sterfte en vertraagt het traject van proteïnurische CKD in diabetes [4-6]. Echter laat RAS remming in HF patiënten met behouden ejectiefractie (HFpEF) geen vermindering zien in sterfte en ongunstige nierevent [7-10].

Sacubitril/valsartan, een angiotensine receptor neprilysine remmer (ARNI), liet zowel een vermindering in CV sterfte en ziekenhuisopname vanwege HF zien, alsook een vertraging in de afname van de geschatte glomerulaire filtratiesnelheid (eGFR) in HFrEF patiënten [11,12]. Een subanalyse van de fase 2 PARAMOUNT trial liet een vertraagd nierfunctieverlies zien in patiënten met sacubitril/valsartan ten opzichte van patiënten die alleen werden behandeld met valsartan in een kleine groep van HFpEF patiënten [13].

Deze studie rapporteert de vooraf gespecificeerde secundaire nieruitkomsten van de PARAGON-HF trial. De PARAGON-HF was een multicenter, dubbelblinde klinische trial van HFpEF patiënten met een hoge prevalentie van comorbiditeiten [14], die werden gerandomiseerd naar sacubitril/valsartan (n=2407) of alleen valsartan (n=2407). De nieruitkomst was een samenstelling van ≥50% afname in eGFR ten opzichte van baseline, eindstadium nierziekte (ESRD), of sterfte door nierziekte. Het verkennend eindpunt was het totale effect van de behandeling op eGFR afname in de tijd. Het effect van de behandeling op nieruitkomsten op basis van baseline nierfunctie werd vastgesteld door de twee groepen verder te verdelen naar ≥30 - <60 ml/min/1.73m2 en ≥60 ml/min/1.73m2. De gemiddelde baseline eGFR (±SD) was 63 (±19) ml/min/1.73m2. Totale follow-up tijd was 129 weken.

Belangrijkste resultaten

• Er vonden minder nadelige nieruitkomsten plaats in de sacubitril/valsartan (1.4%) groep vergeleken met de valsartan groep (2.7%) (HR 0.50, 95% CI: 0.33-0.77, P<0.001).
• De sacubitril/valsartan groep had een lagere incidentie van ≥50% afname in eGFR ten opzichte van baseline vergeleken met de valsartan groep, namelijk 1.1% behandeld met sacubitril/valsartan ten opzichte van 2.5% behandeld met valsartan (HR 0.44, 95% CI: 0.28-0.69). ESRD vond plaats in 0.3% van de patiënten die behandeld werden met sacubitril/valsartan vergeleken met 0.5% van de patiënten die behandeld werden met valsartan (HR 0.58, 95% CI: 0.23-1.47). Overlijden aan de gevolgen van nierfalen vond plaats in 2 patiënten; één patiënt in de sacubitril/valsartan groep en één in de valsartan groep.
• De afname van eGFR was langzamer in de sacubitril/valsartan groep (-2.0 ml/min/1.73 m2 per jaar [95%CI: 2.2 tot -1.9]) vergeleken met de valsartan groep ( 2.7 ml/min/1.73 m2 per jaar [95%CI: -2.8 tot -2.5]). Het gecorrigeerde verschil tussen de sacubitril/valsartan en valsartan groepen was 0.6 ml/min/1.73 m2 per jaar (95% CI: 0.4-0.9, P<0.001), en bleef 0.6 ml/min/1.73 m2 per jaar (95% CI: 0.3-0.8, P<0.001) wanneer een additionele correctie voor bloeddruk werd uitgevoerd.
• Het behandeleffect op nieruitkomsten verschilde niet tussen de twee baseline eGFR groepen (Pinteractie=0.92).
• Patiënten met baseline eGFR <60 ml/min/1.73 m2 behandeld met sacubitril/valsartan hadden, vergeleken met patiënten behandeld met valsartan, meer episodes van hypotensie, minder episodes van verhoogd serum creatinine (≥2 mg/dL). Patiënten met baseline eGFR ≥60 ml/min/1.73 in de sacubitril/valsartan groep hadden minder episodes van verhoogd creatinine of hyperkaliëmische events (≥6 mmol/L).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op CIRCULATION