Niet-steroïde MRA vermindert nier- en CV risico’s bij patiënten met CKD en T2DM met of zonder CVD

Finerenone and cardiovascular outcomes in patients with CKD and T2D

Gepresenteerd op de AHA Scientific Sessions 2020 door Gerasimos Filippatos (Athene, Griekenland)

Inleiding en methoden

Patiënten met T2DM en CKD hebben een drievoudig hoger risico op CV sterfte vergeleken met patiënten met alleen T2DM. Overactivatie van de mineralocorticoïde receptor (MR) bij deze patiënten, stimuleert inflammatie en fibrosevorming, wat kan leiden tot schade aan het hart, de nieren en het perifere vaatstelsel en is geassocieerd met een verhoogd CV risico. De niet-steroïde MR antagonist (MRA) finerenone remt inflammatie en vermindert fibrose in diermodellen.

De FIDELIO-DKD trial onderzocht het effect van finerenone op nier- en CV uitkomsten in patiënten met CKD en T2DM. Deze substudie analyseerde het effect van finerenone op nier- en CV uitkomsten evenals de individuele componenten in patiënten met CKD en T2DM met of zonder ASCVD.

De FIDELIO-DKD-studie was een gerandomiseerde, dubbelblinde placebogecontroleerde trial die 5734 patiënten (≥18 jaar) met T2DM, eGFR ≥25-<75 ml/min/1.73 m², matig tot ernstige albuminurie, kaliumserumlevels ≤4.8 mmol/L, behandeld met een maximaal getolereerde en geoptimaliseerde dosis ACE remmer of ARB gedurende ≥4 weken includeerde, die werden gerandomiseerd (1:1) naar finerenon (10 mg wanneer eGFR levels 25-<60 ml/min/1.73 m² waren of 20 mg met eGFR levels van >60 ml/min/1.73 m²) of placebo. Patiëntens' CV en diabetes therapieën werden volledig geoptimaliseerd tijdens een run-in periode (4-16 weken), voorafgaand aan randomisatie. De primaire nieruitkomst was een samenstelling van de tijd tot nierfalen, aanhoudende ≥40% daling van eGFR vanaf baseline, of niersterfte. Secundaire CV uitkomsten waren tijd tot CV sterfte, niet-fatale MI, niet-fatale beroerte, of HF ziekenhuisopname. Mediane follow-up was 2.6 jaar (IQR 2.0-3.4 jaar).

Belangrijkste resultaten

• Patiënten die werden behandeld met finerenon, hadden een verminderd risico op nierfalen, hadden ≥40% afname van eGFR vanaf baseline, of niersterfte vergeleken met patiënten die placebo kregen (HR=0.82, 95% CI: 0.73-0.93, P=0.0014).
• Finerenone verminderde ook het risico op CV sterfte, niet-fatale MI, niet-fatale beroerte of HF ziekenhuisopname vergeleken met placebo (HR=0,83, 95% BI: 0,75-0,99; P=0.034), ongeacht een geschiedenis van CVD (met CVD: HR 0.85, 95% CI: 0.71-1.02 vs. zonder CVD: HR 0.86, 95% CI: 0.68-1.08, Pinteractie=0.85).
• Patiënten behandeld met finerenone hadden een verlaagd risico op de individuele eindpunten CV sterfte, ziekenhuisopname voor HF, of non-fatale MI, vergeleken met diegenen behandeld met een placebo. Finerenone had echter geen effect op non-fatale beroerte (HR=1.03, 95% CI: 0.76-1.38).
• Over het algemeen waren er tussen beide groepen vergelijkbare bijwerkingen tijdens de behandeling. Hyperkaliëmie-gerelateerde nadelige events kwamen vaker voor in de finerenonegroep in vergelijking met de placebogroep (respectievelijk 18.3% vs. 9.0%). Hyperkaliëmie resulteerde in een verhoogde ziekenhuisopname in patiënten behandeld met finerenone (1.4%) vergeleken met patiënten behandeld met placebo (0.3%) alsook permanente stoppen van het studiemedicijn (2.3% in de finerenonegroep vs. 0.9% in de placebogroep).

Conclusie

De FIDELIO-DKD trial toonde aan dat de niet-steroïde MRA finerenone, ten opzichte van placebo, een significant positief effect had op nier- en CV uitkomsten bij patiënten met CKD en T2DM, ongeacht een CVD geschiedenis.

Discussie

Tot vandaag was adequate RAAS blokkade beperkt als gevolg van stijgende kaliumlevels, zei de discussant Christoph Wanner (Würzberg, Duitsland). Hij vervolgde: “We hebben geleerd om diegenen met een verminderde nierfunctie en een hoog CV risico niet uit te sluiten van grote klinische trials. En we zien goede veiligheidsuitkomsten.” Met de nieuwste drugsinterventies (SGLT2i en MRA-finerenone), zei hij, verschuiven we onze focus van glucose management naar orgaanbescherming. Dus, finerenone is zowel een nier- als cardiovasculair beschermende behandeling bij personen met T2DM en is een geldige optie waar SGLT2i niet de voorkeur heeft of ze gebruikt kunnen worden als combinatietherapie. Hij concludeerde: “Mijn gevoel is, is dat we zijn aanbeland in een nieuw tijdperk van effectieve behandelingen voor diabetische nierziekten. Er is niets gebeurd in de laatste 20 jaar en deze nieuwe data bieden een goed perspectief voor de FIGARO-DKD trial 2021, een cardiovasculaire uitkomsttrial.”

- Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die wordt verstrekt tijdens AHA Scientific Sessions 2020 –

De bevindingen van deze studie werden gelijktijdig gepubliceerd in Circulation