Lager LDL-c 1 jaar na revascularisatie geassocieerd met verlaagde ischemische events in T2DM en CHD
Influence of LDL-Cholesterol Lowering on Cardiovascular Outcomes in Patients With Diabetes Mellitus Undergoing Coronary Revascularization
Literatuur - Farkouh ME, Godoy LC, Brooks MM, et al. - J Am Coll Cardiol 2020, 76: 2197-207, doi.org/10.1016/j.jacc.2020.09.536Introductie en methoden
Voor behandelen van patiënten met coronaire hartziekte (CHD) en T2DM raden richtlijnen intensieve leefstijlveranderingen aan samen met agressieve, multifactoriële secondaire preventie, dat bestaat uit optimale medische therapie (OMT) en de meest geschikte revascularisatiestrategie [[1]. Er is aangetoond dat coronaire bypass chirurgie (CABG) toegevoegd aan OMT majeure nadelige cardiale of cerebrovasculaire events (MACCE) verlaagt in vergelijking met alleen OMT [2] of percutane coronaire interventie (PCI) plus OMT [3] in patiënten met T2DM en stabiel CHD die revascularisatie nodig hebben.
Ondanks deze duidelijke aanbevelingen, is er beperkt kennis over de impact van LDL-c reductie na revascularisatie in patiënten met T2DM. Daarom onderzocht deze studie het effect van LDL-c niveau op 1 jaar follow-up na een coronaire revascularisatieprocedure op incidentie van lange termijn MACCE in patiënten met T2DM. Specifieker, er werd onderzocht of er een gegradeerd effect van behaald LDL-c op uitkomsten was en of er een differentieel effect van LDL-c reductie was op basis van toegewezen interventiestrategie (revascularisatie met PCI, CABG of OMT alleen).
Data op patiënten niveau van 3 grote gerandomiseerde trials van coronaire revasularisaties werden gepooled (BARI 2D, COURAGE en FREEDOM [2-4]). De studiepopulatie bestond uit 4050 patiënten. Patiënten werden ingedeeld in categorieën volgens behaald LDL-c niveau na het eerste jaar follow-up (<70 mg/dL [n=1398, 34.5%]; tussen 70 en <100 mg/dL [n=1711, 42.2%]; en ≥100 mg/dL [n=941, 23.2%]).1348 Patiënten (33.3%) werden toegewezen aan de OMT groep, 990 (24.4%) aan CABG plus OMT en 1712 (42.3%) aan PCI plus OMT. Primaire uitkomst was aantal 4-jaars MACCE uitkomsten, een samenstelling van totale mortaliteit, niet-fale MI of niet-fatale stroke. Recidief revascularisatie was een secundair eindpunt. Mediane follow-up in het gepoolde cohort was 3.9 jaar (Q1 tot Q3: 3.0-4.0) na jaar 1 met bepaling van LDL-c.
Belangrijkste resultaten
- Patiënten met LDL-c ≥100 mg/dL na 1 jaar hadden hoger risico op MACCE na 4 jaar in vergelijking met diegenen die LDL-c tussen 70 en<100 mg/dL en degenen die LDL-c <70 mg/dL na 1 jaar hadden (respectievelijk 17.2% vs. 13.3% en 13.1%, P=0.016).
- In een regressie-analyse, vergeleken met patiënten met LDL-c<70 mg/dL na 1 jaar, was MACCE hoger in patiënten met LDL-c ≥100 mg/dL na 1 jaar (HR 1.46, 95%CI: 1.15-1.85, P=0.002) en vergelijkbaar in diegenen met LDL-c tussen 70 en <100 mg/dL na 1 jaar (HR 1.97, 95%CI: 0.86-1.32, P=0.54).
- Wanneer LDL-c na 1 jaar werd gebruikt als continue variabele, resulteerde iedere 10 mg/dL verhoging in LDL-c na 1 jaar in 4% toename in risico op MACCE over de 4 jaar follow-up (HR 1.04, 95%CI: 1.01 to 1.07, P=0.017).
- In vergelijking met OMT was CABG geassocieerd met verlaagd MACCE, onafhankelijk van LDL-c na 1 jaar strata.
- PCI patiënten met LDL-C <70 mg/dL na 1 jaar hadden lager MACCE in vergelijking met patiënten met OMT (HR 0.61, 95%CI: 0.40-0.91, P=0.016). Dit effect werd niet gezien voor de andere LDL-c strata.
- CABG patiënten hadden lager MACCE in vergelijking met PCI patiënten in diegenen met LDL-c tussen 70 en<100 mg/dL na 1 jaar (HR 0.49, 95%CI: 0.31-0.79, P=0.003) en LDL-c ≥100 mg/dL na 1 jaar (HR 0.53, 95%CI: 0.30-0.91, P=0.022). Er werd geen verschil gezien tussen CABG en PCI patiënten met LDL-c <70 mg/dL na 1 jaar.
- Geen verschil in vervolg revascularisatie werd gezien wanneer patiënten met LDL-c tussen 70 en<100 mg/dL na 1 jaar werden vergeleken met diegenen met LDL-c <70 mg/dL, terwijl een niet-significante trend werd gezien wanneer diegenen met LDL-c ≥100 mg/dL met <70 mg/dL werden vergeleken (HR 1.24, 95%CI: 0.99-1.56, P=0.066).
- CABG was geassocieerd met lager vervolg revascularisatie in vergelijking met OMT en PCI in alle LDL-c na 1 jaar strata. Geen verschil in vervolg revascularisatie aantallen werd gezien wanneer PCI met OMT werd vergeleken voor alle LDL-c na 1 jaar strata.
Conclusie
Deze analyse van gepoolde data van 3 trials toonde aan dat T2DM patiënten die revascularisatie ondergaan met behaald LDL-c niveau van ≥100 mg/dL hoger risico op MACCE hadden na 4 jaar en waarschijnlijk hoger risico op vervolg revascularisatie in vergelijking met patiënten met LDL-c<70 mg/dL. Dit laat het belang van LDL-c regulatie zien in de eerste jaren na revascularisatieprocedure. In T2DM patiënten die PCI ondergaan is LDL-c belangrijk omdat wanneer vergeleken met alleen OMT, verlaagd MACCE alleen werd gezien in diegenen met LDL-c <70 mg/dL na 1 jaar. CABG was superieur aan OMT voor alle LDL-c stata en CABG was superieur aan PCI voor LDL-c strata >70 mg/dL.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: