Drinken van alcohol verhoogt risico op incident AF

Introductie en methoden

Er is tegenstrijdig bewijs over de relatie tussen alcoholconsumptie en incident atriumfibrilleren (AF) [1-6]. Vooral bij personen met een laag alcoholgebruik is de associatie onduidelijk. Deze studie onderzocht de relatie tussen alcoholgebruik en incident AF in een groot gepoold gemeenschap-gebaseerd Europees cohort.

In deze analyse werden data van 100,092 deelnemers die geen AF op baseline hadden uit vijf gemeenschap-gebaseerd cohorten (DAN-MONICA, FINRISK, Moli-sani, Tromsø en Noord-Zweden) gebruikt. De gemiddelde leeftijd was 47.8 (spreiding 24-97) jaar op baseline, 51.7% was vrouw. Met behulp van voedselfrequentievragenlijsten werd aan de deelnemers gevraagd hoe vaak ze wijn, bier en sterke drank dronken. Aangenomen werd dat 120 ml wijn, 330 ml bier of 40 ml sterke drank 12 g alcohol bevatte. Hazard ratio's voor incident AF werden berekend met behulp van continue alcoholvariabelen (aantal glazen/dag of hoeveelheid alcohol in gram/dag). Daarnaast werden HR's voor incident AF bepaald voor categorieën van alcoholgebruik (voormalige drinker, levenslange niet-drinkers, [0 g/dag, referentiegroep], gelegenheidsdrinker [<1 g/dag], 1-12 g/dag, 12.1–24 g/dag, 24.1–48 g/dag en >48 g/dag) en voor categorieën van drinkpatroon (levenslange niet-drinkers (referentiegroep), voormalige drinker, minder dan eens per week, 1–2, 3–5, en 6–7 dagen/week). Daarnaast werd informatie verzameld over klassieke CV risicofactoren en incident hartfalen (HF) en werden de biomarkers N-terminaal pro-B-type natriuretisch peptide (NT-proBNP) en serum hooggevoelig troponine (hsTnI) gemeten. NT-proBNP werd gemeten in opgeslagen bloedmonsters van 23205 deelnemers. Gegevens over hsTnI waren beschikbaar van 31129 deelnemers. De mediane follow-up was 13.9 jaar. De primaire uitkomst was diagnose van AF, gedefinieerd als AF of atriale flutter.

Belangrijkste resultaten

• Geslachts- en cohort-gestratificeerde Cox-regressies toonden aan dat alcoholconsumptie positief geassocieerd was met incident AF (HR voor één glas/dag [12 g alcohol/dag]: 1.16, 95%CI 1.11–1.22, P<0.001). Er werd een niet-lineaire toename in risico op incident AF waargenomen met toenemend alcoholgebruik. Er werd een statistisch significant verhoogd risico op incident AF waargenomen bij een regelmatige alcoholconsumptie van meer dan 2 g/dag, wat zich vertaalt naar 0.17 glazen/dag.
• De gevonden associaties toonden geen opmerkelijke veranderingen na correctie voor klassieke CV risicofactoren, noch na rekening te hebben gehouden met sterfte door alle oorzaken als concurrerend risico. De waargenomen HR's waren vergelijkbaar voor mannen en vrouwen. Er werd geen interactie voor alcoholconsumptie en incident AF naar geslacht waargenomen (P = 0.07).
• Als gekeken wordt naar associaties van alcoholgebruik en incident AF per drinkcategorie, werden geen statistisch significante associaties gevonden bij voormalige drinkers, gelegenheidsdrinkers en personen die tot één alcoholconsumptie per dag drinken. Hogere categorieën alcoholinname waren geassocieerd met een verhoogd risico op incident AF. Er werd geen statistisch significante associatie gevonden met drinkpatronen.
• Een naar geslacht en cohort gestratificeerde Cox-regressieanalyse toonde een J-vormige relatie tussen alcoholgebruik en incident HF, met HR's onder de 1 bij een alcoholgebruik tot 20 g/dag (1.6 glazen/dag). De interactie tussen incident HF en alcoholgebruik met AF was niet statistisch significant (P=0.07).
• Niveaus van NT-proBNP- of hsTnI-concentraties veranderden de associatie tussen alcoholgebruik en incident AF niet significant.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur Heart J.