SGLT2i verbetert LV structuur en functie in patiënten met HFrEF zonder diabetes

Introductie en methoden

Grote klinische trials hebben aangetoond dat SGLT2-remmers HF uitkomsten verbeteren in patiënten met T2DM alsook patiënten met HFrEF [1-6]. De vroeg behaalde voordelen in klinische uitkomsten kunnen echter niet verklaard worden door de glucoseverlagende effecten van SGLT2-remmers, aangezien de hypoglycemische activiteit van het middel te vergelijken is met andere glucoseverlagende middelen die geen verbetering in HF laten zien [7].

Onderzoek in niet-diabetische varkensmodellen met HF liet zien dat empagliflozine nadelige linkerventrikel (LV) hermodellering, LV volume en LV hypertrofie verminderde. Bovendien werd de neurohormonale activiteit verlaagd en verbeterde de cardiale diastolische en systolische functie in vergelijking met de controlegroep [8,9]. De EMPA-TROPISM (are the “Cardiac Benefits” of Empagliflozin Independent of Its Hypoglycemic Activity) trial is specifiek ontworpen om deze preklinische data van HF varkensmodellen te vertalen naar humane niet-diabetische patiënten met HFrEF.

Deze studie onderzocht het effect van empagliflozine op LV functie en volumes, functionele capaciteit, en kwaliteit van leven in niet-diabetische patiënten met HFrEF.

EMPA-TROPISM was een single-center, dubbelblinde, gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde trial waarin niet-diabetische patiënten (>18 jaar) met HF (New York Heart Association [NYHA] functionele klasse II en III), LVEF <50%, stabiele symptomen en medische therapie in de laatste 3 maanden werden geïncludeerd. Patiënten (n=84) werden gerandomiseerd naar empagliflozine, 10 mg per dag, of gematchte placebo. Het primaire eindpunt was de verandering in linkerventrikel eind-diastolisch volume (LVEDV) en linkerventrikel eind-systolisch volume (LVESV) tussen de groepen. Het secundaire eindpunt omvatte de verandering in piek zuurstofconsumptie (VO₂) en cardiale pulmonale adaptatie tussen de groepen. Andere eindpunten waren LV massa, LVEF, LV sfericiteitsindex, zuurstofopname efficiëntiehelling, minuutventilatie per kooldioxideproductie (VCO₂), afstand bij 6-min looptest, en kwaliteit van leven. Follow-up was 6 maanden na randomisatie.

Belangrijkste resultaten

• Na 6 maanden behandeling was er een significante reductie in LVEDV bij patiënten die empagliflozine kregen in vergelijking met patiënten met placebo (respectievelijk -25.1±26.0 mL vs. -1.5±25.4 mL, P<0.001).

• LVESV was verkleind in de empagliflozinegroep (-26.6±20.5 mL) in vergelijking met de placebogroep (-0.5±21.9 mL, P<0.001).

• Empagliflozine verminderde LV massa in vergelijking met patiënten op placebo (respectievelijk -17.8±31.9 g vs. 4.1±13.4 g, P<0.001).

• LVEF was met 6.0±4.2% verbeterd bij patiënten die empagliflozine kregen in vergelijking met diegenen behandeld met placebo (-0.1±3.9%, P<0.001).

• LV sfericiteit was door empagliflozine verminderd in vergelijking met placebo (respectievelijke Δsfericiteitsindex: -0.10±0.08 g vs. 0.01±0.08 g, P<0.001).

• Plasmaconcentraties van NT-proBNP waren in de empagliflozinegroep verlaagd met 11.5% en met 8.5% verhoogd in de placebogroep (P=0.01).

• De zuurstofopname efficiëntiehelling was verhoogd in patiënten met empagliflozine (111±267) in vergelijking met patiënten die placebo gebruikten (-145±318, P<0.01).

• Er was een significante verbetering in de 6-min looptest in de empagliflozinegroep in vergelijking met diegenen in de placebogroep (respectievelijk 81±64 m vs. -35±68 m, P<0.001).

• Kwaliteit van leven was significant verbeterd in patiënten die empagliflozine gebruikten in vergelijking met patiënten met placebo (respectievelijke KCCQ-12 Δvan baseline: 21±18 vs. 1.9±15, P<0.001).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Coll Cardiol Bekijk een video van Carlos Santos-Gallego over deze studie