Aanhoudend gewichtsverlies met GLP-1RA in individuen met overgewicht of obesitas
De STEP 1 trial liet een gewichtsverlies van 15.3 kg zien en een aanhoudende ≥5% gewichtsafname na 68 weken in 86.4% van de deelnemers met overgewicht of obesitas die wekelijks behandeld werden met semaglutide.
Once-Weekly Semaglutide in Adults with Overweight or ObesityLiteratuur - Wilding JPH, Batterham RL, Calanna S, et al. - N Engl J Med. 2021, doi: 10.1056/NEJMoa2032183.
Introductie en methoden
Obesitas kan leiden tot insuline resistentie, hypertensie, en dyslipidemie en is geassocieerd met type 2 diabetes, CV ziekten, en niet-alcoholische leververvetting [1-3]. Leefstijlinterventie, zoals dieet en beweging, is de standaard aanpak voor gewichtsmanagement, maar op lange termijn lastig vol te houden. Klinische richtlijnen raden voor volwassenen met een BMI van ≥30 kg/m² of ≥27 kg/m² in individuen met comorbiditeiten aanvullende farmacotherapie aan [1,4,5]. Semaglutide, een glucagon-like peptide-1 receptor agonist (GLP-1RA), is goedgekeurd als aanvulling op dieet en beweging om glycemische regulatie bij volwassenen met T2DM te verbeteren en MACE te verlagen in volwassenen met T2DM en vastgestelde CVD [6]. In een fase 2 trial induceerde semaglutide gewichtsverlies bij individuen met T2DM en in volwassenen met obesitas [7-9].
Deze fase 3 Semaglutide Treatment Effect in People with Obesity (STEP 1) studie onderzocht de werkzaamheid en veiligheid van semaglutide versus placebo als aanvulling op leefstijlinterventie om gewichtsverlies in individuen met overgewicht of obesitas zonder diabetes te realiseren.
De STEP 1 trial was een multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde trial waarin individuen van juni tot aan november 2018 werden geïncludeerd. Volwassenen (≥18 jaar) met één of meerdere zelfgerapporteerde onsuccesvolle dieetpoging(en) om af te vallen en een BMI van ≥30 kg/m² of ≥27 kg/m² met tenminste één gewichtsgerelateerde comorbiditeit namen deel aan de studie. Deelnemers werden gerandomiseerd (2:1) naar 2.4 mg semaglutide (n=1306), subcutane wekelijkse injectie, of placebo (n=655) in combinatie met leefstijlinterventie. De co-primaire eindpunten waren het percentage verandering in lichaamsgewicht van baseline tot week 68 en het percentage deelnemers met een gewichtsafname van ≥5% in week 68 van de trial. Het ondersteunende secundaire eindpunt lichaamscompositie (totaal vet, totale vetvrije massa, en regionale viscerale vetmassa) werd geanalyseerd in een subgroep (n=140) van de deelnemers die röntgenabsorptiometrie met dubbele energie (DXA) hadden ondergaan. Follow-up was 68 weken.
Belangrijkste resultaten
- Het geschatte gemiddelde verschil in gewicht na week 68 was -14.85% in patiënten die behandeld werden met semaglutide in vergelijking met -2.41% in individuen met placebo. Het geschatte behandelverschil tussen beide groepen was -12.44% (95% CI: -13.37% tot -11.51%, P<0.001).
- Semaglutidebehandeling resulteerde in een gewichtsafname van ≥5% in 86.4% (n=1047) van de deelnemers in vergelijking met 31.5% (n=182) in diegenen behandeld met placebo (OR 11.2, 95% CI: 8.9 tot 14.2, P<0.001).
- Van personen die semaglutide kregen, had 69.1% (n=838) een gewichtsverlies van ≥10% en 50.5% (n=612) van ≥15% in vergelijking met respectievelijk 12.0% (n=69) en 4.9% (n=28) in de placebogroep (OR ≥10%: 14.7, 95% CI: 11.1 tot 19.4, en OR ≥15%: 19.3, 95% CI: 12.9 tot 28.8, beide P<0.001).
- Het gewichtsverlies was 15.3 kg in diegenen die semaglutide kregen en 2.6 kg in de placebogroep (geschatte behandelverschil -12.7 kg, 95% CI: -13.7 tot -11.7)
- De verandering in tailleomtrek was -13.54 cm in patiënten met semaglutide in vergelijking met -4.13 cm in patiënten die placebo gebruikten. Het geschatte behandelverschil tussen de groepen was -9.42 cm (95% CI: -10.30 tot -8.53, P<0.001).
- De SBP was in de semaglutidegroep sterker verlaagd dan in de placebogroep (respectievelijk -6.16 mm Hg vs. -1.06 mm Hg, P<0.001). Het geschatte behandelverschil was -5.10 mm Hg (95% CI: -6.34 to -3.87, P<0.001).
- De SF-36 fysieke functionele score was sterker verbeterd in patiënten die semaglutide gebruikten in vergelijking met diegenen die placebo kregen (respectievelijk 2.21 vs. 0.41). Het behandelverschil was 1.80 (95% CI: 1.18 tot 2.42, P<0.001). De IWQOL-Lite-CT score was ook significant verbeterd in de semaglutidegroep in vergelijking met placebo (respectievelijk 14.67 vs. 5.25, P<0.001) met een behandelverschil van 9.43 (95% CI: 7.50 tot 11.35).
- Totale en abdominale viscerale vetmassa was ten opzichte van baseline verminderd in individuen met semaglutide.
- Het aantal gastro-intestinale bijwerkingen (misselijkheid, diarree, braken, en constipatie) kwam vaker voor in de semaglutidegroep in vergelijking met placebo (respectievelijk 74.2% vs. 47.9%). Ernstige nadelige events, zoals ernstige gastro-intestinale of hepatobiliaire aandoeningen, werden vaker gerapporteerd bij semaglutide- dan bij placebogebruik (respectievelijk 9.8% vs. 6.4%). Er waren meer deelnemers in de semaglutidegroep die hun behandeling stopten vanwege nadelige events (semaglutide: 7.0% vs. placebo: 3.1%). Het merendeel van deze events waren gastro-intestinaal gerelateerd.
Conclusie
The STEP 1 trial toonde aan dat volwassenen met overgewicht of obesitas die wekelijks semaglutide kregen in combinatie met leefstijlinterventie een significante en aanhoudende gewichtsafname hadden in vergelijking met placebo, waarbij 86.4% van de deelnemers tenminste 5% gewichtsverlies bereikten na 68 weken behandeling.
Referenties
1. Yumuk V, Tsigos C, Fried M, et al. European guidelines for obesity management in adults. Obes Facts 2015; 8: 402-24.
2. Neeland IJ, Poirier P, Despres J-P. Cardiovascular and metabolic heterogeneity of obesity: clinical challenges and implications for management. Circulation 2018; 137: 1391-406.
3. Guh DP, Zhang W, Bansback N, Amarsi Z, Birmingham CL, Anis AH. The incidence of co-morbidities related to obesity and overweight: a systematic review and meta-analysis. BMC Public Health 2009; 9: 88.
4. Garvey WT, Mechanick JI, Brett EM, et al. American Association of Clinical Endocrinologists and American College of Endocrinology comprehensive clinical practice guidelines for medical care of patients with obesity. Endocr Pract 2016; 22: Suppl 3: 1-203.
5. Wharton S, Lau DCW, Vallis M, et al. Obesity in adults: a clinical practice guideline. CMAJ 2020; 192: E875-E891
6. Food and Drug Administration. Ozempic (semaglutide) injection prescribing information, revised. 2020 (https://www .accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/ label/2020/209637s003lbl.pdf).
7. Aroda VR, Ahmann A, Cariou B, et al. Comparative efficacy, safety, and cardiovascular outcomes with once-weekly subcutaneous semaglutide in the treatment of type 2 diabetes: insights from the SUSTAIN 1-7 trials. Diabetes Metab 2019; 45: 409-18.
8. Nauck MA, Meier JJ. Management of endocrine disease: are all GLP-1 agonists equal in the treatment of type 2 diabetes? Eur J Endocrinol 2019; 181: R211-R234.
9. O’Neil PM, Birkenfeld AL, McGowan B, et al. Efficacy and safety of semaglutide compared with liraglutide and placebo for weight loss in patients with obesity: a randomised, double-blind, placebo and active controlled, dose-ranging, phase 2 trial. Lancet 2018; 392: 637-49.