NT-proBNP overtreft ESC/EASD risicomodel voor geschatte 10-jaars fatale CVD risico in T2DM cohort

Introductie en methoden

De recente richtlijn van de ESC/EASD beveelt voor het eerst gebruik van een CVD risicostratificatiemodel aan voor een meer persoonlijke behandelmethode van patiënten met prediabetes en diabetes [1]. Het ESC/EASD risicomodel verdeelt patiënten met diabetes in drie verschillende risicocategorieën op basis van 10-jaars risicoschattingen voor fatale CVD. Het is echter nog niet bekend hoe nauwkeurig de risicobepaling van dit model is bij personen met diabetes.

Het Systematic COronary Risk Evaluation (SCORE) model wordt gebruikt om een schatting van het 10-jaars risico op fatale CVD in de algemene populatie te maken en is voorgesteld om te worden gebruikt voor een ruwe CVD risicoschatting bij individuen met diabetes [2]. Maar bij dit risicomodel is de nauwkeurigheid bij patiënten met langdurige diabetes nog niet bekend. Ook heeft de NT-proBNP biomarker een voorspellende waarde voor CVD uitkomsten bij patiënten met diabetes, maar wordt deze door de nieuwe richtlijn niet aanbevolen voor gebruik van CVD risicoschattingen in deze patiënten [1,3-6]. Deze studie onderzocht de voorspellende waarde van het ESC/EASD risicostratificatiemodel in vergelijking met het SCORE risicomodel en een eenmalige NT-proBNP bepaling voor 10-jaars fatale CVD risico in patiënten met T2DM.

Van december 2005 tot januari 2010 werden patiënten met T2DM in een prospectief register geïncludeerd. Data van patiënten (n=1690) uit 4 diabetes poliklinieken werden geanalyseerd (waaronder metingen van baseline eGFR, NT-proBNP levels, en urinair albumine-tot-creatinine ratio [UACR]). Voor de ESC/EASD cardiovasculaire risicocategorieën van 10-jaars risico op CVD sterfte werden patiënten in 3 risicogroepen ingedeeld: matig (<5%), hoog (5-10%), en zeer hoog (>10%) risico. Patiënten werden met de SCORE risicotabel voor het geschatte 10-jaars fatale CVD risico gebaseerd op leeftijd, geslacht, roken status, totaal cholesterol, en SBP, ingedeeld in <5%, 5-10%, en >10% risicogroepen. Om rekening te houden met het verhoogde CV risico bij T2DM werden de risicobepalingen bij mannen vermenigvuldigd met 2 en bij vrouwen met 4. Patiënten werden ingedeeld op basis van NT-proBNP tertielen (1ste tertiel: 59 pg/mL [IQR 59-59], 2de tertiel: 122 pg/mL [IQR 90-156], 3de tertiel: 376 pg/mL [IQR 267-648]) of als twee groepen met een cut-off van 125 pg/mL. Het primaire eindpunt was CVD sterfte na 10 jaar. Bijkomende secundaire uitkomsten waren sterfte door alle oorzaken na 10 jaar, en 5-jaars ziekenhuisopname vanwege CVD of alle oorzaken.

Belangrijkste resultaten

• Het ESC/EASD risicomodel classificeerde 25 (1.5%) patiënten als matig, 252 (14.9%) als hoog en 1125 (66.6%) als zeer hoog risico op 10-jaars fatale CVD. 288 Patiënten konden niet worden geclassificeerd op basis van de ESC/EASD criteria. Het SCORE-model schatte dat 654 (39%) patiënten een risico van <5% hadden, 525 (31%) patiënten tussen de 5% en 10%, en 511 (30%) een risico van> 10%. 871 Patiënten hadden normale NT-proBNP waarden (<125 pg/ml) versus 819 met verhoogde waarden.

• Het ESC/EASD risicomodel voorspelde onnauwkeurig het primaire eindpunt risico op 10-jaars sterfte door CVD, maar was significant geassocieerd met de secundaire uitkomst 10-jaars sterfte door alle oorzaken (<5% risico vs. 5%-10% risico P=0.046 en <5% risico vs.> 10% risico P=0.031). Daarentegen waren het SCORE model en NT-proBNP biomarker significant geassocieerd met zowel 10-jaars CVD sterfte als sterfte door alle oorzaken (alle P<0.001).

• Receiver operating characteristic (ROC) curves voor de risicomodellen lieten superioriteit zien van NT-proBNP ten opzichte van het ESC/EASD stratificatiemodel voor 10-jaars sterfte door CVD en alle oorzaken bij patiënten met T2DM (respectievelijke C-index sterfte door CVD: 0.80 vs. 0.53, P<0.001 en respectievelijke C-index overlijden door alle oorzaken: 0.73 vs. 0.52, P<0.001). De resultaten waren vergelijkbaar wanneer NT-proBNP werd gebruikt als een categorische variabele op basis van tertielen. Ook presteerde het SCORE risicomodel beter dan het ESC/EASD risicomodel voor beide fatale uitkomsten (respectievelijke C-index CVD sterfte: 0.64 vs. 0.53, P=0.001 en respectievelijke C-index sterfte door alle oorzaken: 0.66 vs. 0.52, P<0.001).

• Het onderscheidend vermogen van de drie risicomodellen bij patiënten zonder CVD (n=1379) en patiënten zonder CVD tussen de 40 en 64 jaar (n=707) toonde superioriteit van NT-proBNP aan ten opzichte van het ESC/EASD model voor 10-jaars CVD sterfte en sterfte door alle oorzaken (alle P<0.001). SCORE presteerde het best bij patiënten met diabetes zonder CVD in de leeftijd van 40-64 jaar. Het ESC/EASD model gaf de laagste C-indices voor sterfte door CVD en sterfte door alle oorzaken in beide groepen.

• De onderscheidende prestatie van NT-proBNP voor ziekenhuisopname vanwege alle oorzaken en door een ongepland CVD event was superieur aan het ESC/EASD model (respectievelijke C-index CVD ziekenhuisopname: 0.74 vs. 0.54, P<0.001 en respectievelijke C-index ziekenhuisopname alle oorzaken: 0.62 vs. 0.55, P<0.001). Ook presteerde het SCORE risicomodel significant beter in vergelijking met het ESC/EASD model (respectievelijke C-index CVD ziekenhuisopname: 0.62 vs. 0.54, P=0,003 en respectievelijke C-index ziekenhuisopname door alle oorzaken: 0.59 vs. 0.55, P=0.04).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Cardiovasc Diabetol