Hemorragische beroerte gerelateerd aan verhoogde mortaliteit en invaliditeit in patiënten met AF

Hemorrhagic Strokes in Patients With Atrial Fibrilliation: The Neuro-AFib Study

Gepresenteerd op het International Stroke Conference 2021 door Edip Gurol (Boston, MA, VS)

Introductie en methoden

Er is weinig informatie beschikbaar over de frequentie en oorzaken van ischemische beroertes (IS) en hemorragische beroertes (HS) in patiënten met AF. De Neuro-AFib studie is een lopende multicenter studie die zich richt op oorzaken en mechanismen van IS en HS en het huidige management en langetermijnuitkomsten bij patiënten met AF. De door de onderzoeker gesponsorde onderzoeksstudie wordt uitgevoerd op 25 neurologieafdelingen in Noord-Amerika en heeft in totaal ~10,000 patiënten geïncludeerd in retrospectieve en prospectieve fases over 5 jaar. De retrospectieve studie die hier werd gepresenteerd, analyseerde de frequentie en tekortkomingen in de preventie van acute IS en HS bij patiënten met AF (n=6195) die werden opgenomen met een acute beroerte vanaf januari 2018 tot december 2019.

Resultaten

• Van alle AF patiënten die een IS kregen (n=5153, 83.2%), had 77% vooraf de diagnose AF gekregen en werd 46% behandeld met een OAC (DOAC 58%, warfarine 40%, heparine 2%). 28% Van deze patiënten kreeg alleen antiplaatjestherapie en 26% kreeg geen antitrombotische behandeling.

• Bij 23% van de patiënten met een IS werd tijdens de opname in het ziekenhuis AF gediagnosticeerd. 10% van deze patiënten werd al behandeld met een DOAC voor niet-AF gerelateerde aandoeningen, 38% kreeg antiplaatjestherapie en 52% werd niet behandeld met antitrombotica.

• Van alle AF patiënten die een HS kregen (n=1042, 16.8%), was 82% van de patiënten eerder gediagnosticeerd met AF. 71% werd al behandeld met een DOAC (DOAC 54%, warfarine 45%, heparine 1%), 13% met een antiplaatjesbehandeling, en 16% gebruikte geen antitrombotica. De overige 18% kreeg de diagnose AF tijdens hun ziekenhuisopname waarvan 15% al een OAC-behandeling kreeg voorafgaand aan het HS event.

• Over het algemeen hadden AF patiënten die een HS kregen een ernstigere uitkomst en werden langer in het ziekenhuis opgenomen ten opzichte van diegenen met een IS (NIHSS: 12±10 vs. 10±9; lengte ziekenhuisopname: 9.3±9 dagen vs. 7.4±7 dagen, alle P<0.001).

• Het mortaliteits- en invaliditeitspercentage bij ontslag alsook sterfte in het ziekenhuis was hoger in patiënten met een HS in vergelijking met diegenen die een IS kregen (mortaliteit/invaliditeit bij ontslag 76% vs. 57%; ziekenhuissterfte: 38% vs. 11.7%, alle P<0.001).

• Ongeveer 37% van alle AF-gerelateerde IS gevallen kwamen door OAC-tekortkomingen. DOAC tekortkomingen kwamen 50% vaker voor dan warfarine tekortkomingen. Andere belangrijke bijdragers van AF-gerelateerde IS waren het niet detecteren van AF (23%) of geen gebruik maken van door de FDA goedgekeurde preventiemaatregelen (~40%). Bij patiënten met AF en HS kwamen DOAC-gerelateerde intracerebrale beroertes 20% vaker voor dan warfarine-gerelateerde intracerebrale beroertes.

Conclusie

Deze voorlopige resultaten van de Neuro-Afib studie toonden significant slechtere uitkomsten aan bij HS vergeleken met IS in patiënten met AF. Het sterftecijfer in het ziekenhuis bij patiënten met AF en HS was ~3.5 keer hoger dan bij AF patiënten met IS. Patiënten die een HS kregen hadden ook een hoger risico op invaliditeit in vergelijking met patiënten die een IS doormaakten.

– Onze rapportage is gebaseerd op de informatie die wordt verstrekt tijdens ISC 2021 –