Afname van CV en nieruitkomsten door non-steroïde MRA in CKD en T2DM is onafhankelijk van HF status

Finerenone in patients with chronic kidney disease and type 2 diabetes, with and without a history of heart failure: a secondary analysis of the FIDELIO-DKD trial

Gepresenteerd op het ESC HF congress door: Gerasimos Filippatos (Athene, Griekenland)

Introductie en Methoden

CKD, T2DM en HF komen vaak tegelijk voor en patiënten met al deze drie condities hebben vaak ongunstige uitkomsten. Richtlijnen raden aan dat patiënten met HFrEF behandeld moeten worden met een steroïde MRA, zoals spironolacton of eplerenon om CV events te verminderen en overleving te verbeteren. Tot op heden hebben RCTs geen duidelijk voordeel van steroïde MRAs laten zien in patiënten met HFrEF.

Finerenon is een selectieve, non-steroïde MRA, die in diermodellen krachtige anti-inflammatoire en anti-fibrotische effecten liet zien in de nieren en het CV systeem. In de FIDELIO-DKD trial verlaagde behandeling met finerenon CKD progressie met 18% en CV morbiditeit en mortaliteit met 14% in vergelijking met placebo, in patiënten met gevorderd CKD en T2DM. 5734 Patiënten werden geïncludeerd en de trial had een mediane follow-up van 2.6 jaar.

In deze subgroep analyse werd het effect van finerenon op nier en CV uitkomsten onderzocht in patiënten met CKD en T2DM met en zonder een geschiedenis van HF. Ook werden de effecten van finerenon in vergelijking met placebo op de samengestelde uitkomst van CV sterfte of eerste ziekenhuisopname voor HF (HHF) en de samenstelling van CV sterfte en terugkerende ziekenhuisopname voor HF onderzocht.

In de FIDELIO-DKD trial werden HFrEF patiënten met NYHA klasse II-IV (klasse IA aanbeveling voor behandeling met een MRA) en patiënten met een recente ziekenhuisopname voor verslechterend HF uitgesloten. In deze subanalye waren er 436 (7.7%) patiënten met een geschiedenis van HF op baseline, die waarschijnlijk een diagnose van HFpEF of HFmrEF hadden.

Belangrijkste resulaten

• Finerenon verlaagde het risico op de samengestelde CV uitkomst (tijd tot CV sterfte, niet-fatale MI, niet-fatale beroerte, ziekenhuisopname voor HF) in vergelijking met placebo, ongeacht geschiedenis van HF (in patiënten met een HF geschiedenis: HR 0.73, 95%CI: 0.50-1.08 en in patiënten zonder HF geschiedenis: HR 0.90, 95%CI: 0.77-1.04, Pinteractie=0.33). Vergelijkbare bevindingen werden gezien voor componenten van de samengestelde CV uitkomst.
• Het samengestelde niereindpunt (nierfalen, aanhoudende afname van eGFR ≥40%, niersterfte) was verlaagd door finerenon in vergelijking met placebo, ongeacht HF geschiedenis (in patiënten met een HF geschiedenis: HR 0.79; 95%CI: 0.52-1.20, en in patiënten zonder een HF geschiedenis: HR 0.83, 95%CI: 0.73-0.94, Pinteractie=0.83).
• Incidentie van het samengestelde eindpunt van CV sterfte of HHF in de totale populatie was lager in de finerenongroep in vergelijking met de placebogroep, maar het verschil bereikte geen statistische significantie (HR 0.83, 95%CI: 0.66-1.04, P=0.098 voor het eerste event en HR 0.87, 95CI%: 0.70-1.07, P=0.18 voor totale events).
• Incidentie van eerste en totale HHF events in de totale studiepopulatie was lager in de finerenongroep in vergelijking met de placebogroep, maar het verschil was niet statistisch significant.
• Incidentie van totale TEAEs was vergelijkbaar tussen behandelarmen ongeacht HF geschiedenis.

Conclusie

De non-steroïde MRA finerenon verlaagde CV en nieruitkomsten in vergelijking met placebo in patiënten met CKD en T2DM ongeacht reeds aanwezige HF status.

Aanvullende data van FIGARO-DKD en de momenteel gaande FINEARTS-HF trials zullen een mogelijkheid geven om het effect van finerenon verder te onderzoeken in patiënten met HF, zei Gerasimos Filippatos.