Effecten van sGC stimulator in HFrEF na verslechterend HF event niet beïnvloed door AF status

Vericiguat in patients with atrial fibrillation and heart failure with reduced ejection fraction: insights from the VICTORIA trial

Gepresenteerd op het ESC HF 2021 door Prof. Piotr Ponikowski, PhD (Wroclaw, Polen)

Introductie en methoden

De VICTORIA trial heeft eerder aangetoond dat vericiguat, een oplosbaar guanylaatcyclase (sGC) stimulator, bovenop standaardtherapie de primaire samengestelde uitkomst van CV sterfte of eerste HF ziekenhuisopname significant verminderde bij patiënten met HFrEF na een verslechterend HF event, in vergelijking met placebo. Er was een hoge prevalentie van AF in de VICTORIA trial: 45% van de geïncludeerde patiënten rapporteerde een geschiedenis van AF. De huidige analyse van de VICTORIA trial had als doel om te onderzoeken of er een verband was tussen klinische uitkomsten en AF status op baseline en om te evalueren of de behandelingseffecten van vericiguat gerelateerd waren aan AF status op baseline. Een ander doel was om het effect van nieuw verworven AF (verworven na randomisatie), op klinische uitkomsten te onderzoeken.

De VICTORIA trial includeerde patiënten met chronisch HF, NYHA II-IV, LVEF <45%, verhoogde BNP/NT-proBNP, die een recente ziekenhuisopname vanwege HF hadden gehad of IV diureticum kregen. Patiënten (n=5050) werden gerandomiseerd (1:1) naar vericiguat (streefdosis 10 mg) of placebo bovenop richtlijn-gebaseerde HF therapie. De VICTORIA AF studie bevatte 5010 patiënten die weden geclassificeerd in drie categorieën: geen bekend AF (53%), intermitterend AF (geschiedenis van AF maar geen AF op ECG ten tijde van randomisatie, 20%), en AF aanwezig op ECG ten tijde van randomisatie (27%).

Resultaten

• Er was geen associatie tussen AF status en de primaire samengestelde uitkomst van CV sterfte of HF ziekenhuisopname. Alleen patiënten met intermitterend AF hadden een verhoogd risico op CV sterfte in vergelijking met diegenen zonder AF.

• Vericiguat was effectief in het verlagen van het primaire eindpunt, onafhankelijk van AF status.

• Over een mediane follow-up van 10.8 maanden ontwikkelden 345 (9.4%) van de patiënten nieuw AF. Van deze 345 patiënten hadden 163 (6.1%) geen geschiedenis van AF en 182 (18.3%) hadden intermitterend AF (P<0.0001).

• De incidentie van nieuw verworven AF was vergelijkbaar in de vericiguat- en placebogroep (respectievelijk 7.5 per 100 persoonsjaren vs. 8.7 per 100 persoonsjaren. Gecorrigeerde HR 0.93, 95%CI 0.75-1.16, P=0.51).

• In de totale populatie was nieuw verworven AF geassocieerd met een hoger risico op de primaire samengestelde uitkomst van CV sterfte of HF ziekenhuisopname, in vergelijking met het niet verwerven van nieuw AF na randomisatie (aHF 2.16, 95%CI 1.76-2.67). Deze associatie werd waargenomen in beide behandelgroepen (vericiguat-groep: aHR 2.11, 95%CI: 1.58-2.81 en placebogroep: aHR 2.23, 95%CI: 1.66-2.98). Vergelijkbare resultaten werden gevonden voor de afzonderlijke componenten van de primaire samengestelde uitkomst.

Conclusie

De gunstige klinische uitkomsten van vericiguat in HFrEF na een verslechterend HF event werden niet beïnvloed door AF status op baseline. Nieuw verworven AF kwam, ongeacht behandeling met placebo of vericiguat, vaak voor en was geassocieerd met een verhoogd risico op CV sterfte of HF ziekenhuisopname in beide behandelgroepen.

-Onze verslaglegging van ESC Heart Failure 2021 congres is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens het congres-

De resultaten van deze studie werden gelijktijdig gepubliceerd in Eur J Heart Fail.