Suboptimaal gebruik van evidence-based medicatie in patiënten met HFrEF en CKD

Introductie en methoden

Er is niet veel bekend over hoe vaak evidence-based medicatie wordt voorgeschreven aan patiënten met HFrEF en CKD. Deze studie analyseerde de zorgpatronen en uitkomsten bij volwassen patiënten die in de VS in het ziekenhuis waren opgenomen voor HF over het hele spectrum van nierfunctie in het Get With The Guidelines-Heart Failure (GWTG-HF) register.

In het GWTG-HF-register wordt prospectief informatie verzameld over patiënten met een primaire ontslagdiagnose van HF in deelnemende centra in de VS [1]. Het primaire analytische cohort omvatte 365 494 volwassen patiënten (gemiddelde leeftijd 72±15 jaar) die waren opgenomen in het ziekenhuis voor HF tussen 1 januari 2014 en 30 september 2019 in 418 centra. Patiënten werden gecategoriseerd op basis van EF (HFrEF: EF ≤40%, HFmrEF: EF 41-49% en HFpEF: EF ≥50%) en op basis van eGFR bij ontslag (>90, 60 tot<90, 45 tot <60 , 30 tot <45, <30 ml/min/1.73m² en dialyse).

Sterftepercentages in het ziekenhuis werden geanalyseerd in het primaire analytische cohort en gecategoriseerd op basis van eGFR bij opname. Zorgpatronen in HFrEF patiënten werden geanalyseerd in een secundair analytisch cohort waarin patiënten met EF >40% en patiënten met ontbrekende EF-data werden geëxcludeerd, waardoor 157 439 patiënten met HFrEF uit 407 centra overbleven. De primaire uitkomsten onder patiënten met HFrEF waren: gebruik van ACEi, ARB of ARNI, bètablokker en/of MRA bij ontslag, of gebruik van drievoudige therapie (ACEi/ARB/ARNI + bètablokker + MRA) bij ontslag.

Belangrijkste resultaten

• Lagere opname-eGFR was significant geassocieerd met hogere sterfte in het ziekenhuis, met sterftepercentages van 1.1%, 1.5%, 2.0%, 3.0%, 5.0% en 4.2% voor opname-eGFR van respectievelijk ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse, P<0.001. lagere eGFR-categorieën waren onafhankelijk geassocieerd met sterfte in het ziekenhuis in alle EF-groepen na multivariabele correctie. Interactie-analyse liet zien dat de associatie tussen opname-eGFR en sterfte in het ziekenhuis sterker was in HFrEF in vergelijking met HFmrEF en HFpEF (P voor interactie = 0.045).
• Het percentage patiënten dat bètablokkers kreeg voorgeschreven was lager in lagere eGFR- categorieën (90%, 89%, 88%, 86%, 80% en 79% van de patiënten met een ontslag-eGFR van respectievelijk ≥90, 60-89, 45-59 , 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse, P<0.001).
• Vergelijkbare patronen werden gezien bij voorschrijfpercentages van MRA (45%, 40%, 35%, 26%, 14% en 5% voor ontslag-eGFR van respectievelijk ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse, P<0.001) en van ARNI (7%, 7%, 6%, 5%, 3% en 2% voor ontslag-eGFR van respectievelijk ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse, P<0.001).
• Een vergelijkbaar patroon werd ook gezien bij de percentages van patiënten die ACEi/ARB kregen voorgeschreven, maar hier werd het laagste voorschrijfpercentages gezien bij patiënten met een eGFR<30 ml/min/1.73 m² (78%, 73%, 63%, 45%, 24%, en 38% voor ontslag-eGFR van respectievelijk ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse, P<0.001).
• Het percentage patiënten dat drievoudige therapie (ACEi/ARB/ARNI + bètablokker + MRA) kreeg voorgeschreven was ook lager in lagere eGFR-categorieën: 38%, 33%, 25%, 15%, 5% en 3% van de patiënten kreeg drievoudige therapie in de ontslag-eGFR groepen van respectievelijk ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse, P<0.001.
• Lagere ontslag-eGFR was geassocieerd met een lagere percentage patiënten dat een afspraak na ontslag kreeg (70%, 67%, 65%, 60%, 54% en 51% voor respectievelijk eGFR ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse; P<0.001) en met een lagere percentage patiënten dat een vervolgbezoek binnen 7 dagen na ontslag had (62%, 60%, 59%, 56%, 50% en 52 % voor respectievelijk eGFR ≥90, 60-89, 45-59, 30-44, <30 ml/min/1.73m², en dialyse; P<0.001).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Coll Cardiol.