Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

SGLT2-remmer vermindert epicardiaal vetweefsel in patiënten met HFrEF zonder diabetes

Mechanistic Insights of Empagliflozin in Nondiabetic Patients With HFrEF: From the EMPA-TROPISM Study

Literatuur - Requena-Ibáñez JA, Santos-Gallego CG, Rodriguez-Cordero A et al. - JACC Heart Fail. 2021 Aug;9(8):578-589. doi: 10.1016/j.jchf.2021.04.014.

Introductie en methoden

De werkingsmechanismen van SGLT2-remmers in HFrEF zijn voor een groot deel nog onbekend. De EMPA-TROPISM studie liet eerder zien dat behandeling met empagliflozine een significante verbetering gaf in LV volume, LV massa, LV systolische functie, functionele capaciteit en kwaliteit van leven in patiënten met HFrEF zonder diabetes, vergeleken met placebo [1]. In deze vooraf gespecificeerde secundaire analyse van de EMPA-TROPISM studie werden de effecten van empagliflozine op epicardiaal vetweefsel (EAT), subcutaan vetweefsel (SAT), myocardiaal extracellulair volume (ECV), aortastijfheid en inflammatoire biomarkers onderzocht.

Er werden 84 volwassenen met HFrEF zonder diabetes in een 1:1 ratio gerandomiseerd naar behandeling met empagliflozine 10 mg per dag of placebo in aanvulling op optimale medische behandeling. Patiënten ondergingen CMR-scans op baseline en 6 maanden na randomisatie. Op baseline en na 6 maanden behandeling werd ook bij alle deelnemers bloed afgenomen voor de analyse van plasma-biomarkers met behulp van proteomics.

Belangrijkste resultaten

Conclusie

Empagliflozine verminderde EAT, SAT, myocardiaal ECV, matrixvolume en cardiomyocytenvolume significant vergeleken met placebo. Behandeling met empagliflozine normaliseerde ook de aortastijfheid en verminderde verschillende inflammatoire biomarkers.

Referenties

Toon referenties

Vind dit artikel online op JACC Heart Fail.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: