SGLT2-remmer vermindert epicardiaal vetweefsel in patiënten met HFrEF zonder diabetes

Introductie en methoden

De werkingsmechanismen van SGLT2-remmers in HFrEF zijn voor een groot deel nog onbekend. De EMPA-TROPISM studie liet eerder zien dat behandeling met empagliflozine een significante verbetering gaf in LV volume, LV massa, LV systolische functie, functionele capaciteit en kwaliteit van leven in patiënten met HFrEF zonder diabetes, vergeleken met placebo [1]. In deze vooraf gespecificeerde secundaire analyse van de EMPA-TROPISM studie werden de effecten van empagliflozine op epicardiaal vetweefsel (EAT), subcutaan vetweefsel (SAT), myocardiaal extracellulair volume (ECV), aortastijfheid en inflammatoire biomarkers onderzocht.

Er werden 84 volwassenen met HFrEF zonder diabetes in een 1:1 ratio gerandomiseerd naar behandeling met empagliflozine 10 mg per dag of placebo in aanvulling op optimale medische behandeling. Patiënten ondergingen CMR-scans op baseline en 6 maanden na randomisatie. Op baseline en na 6 maanden behandeling werd ook bij alle deelnemers bloed afgenomen voor de analyse van plasma-biomarkers met behulp van proteomics.

Belangrijkste resultaten

• EAT werd gekwantificeerd op basis van de cine images in de einddiastolische korte as. Na 6 maanden was EAT significant verlaagd in de empagliflozinegroep, vergeleken met de placebogroep (-5.14 ml, 95%CI -8.24 tot -2.04, vs. -0.75 ml, 95%CI -3.44 tot 1.94, P<0.05).
• Empagliflozine verminderde ook significant SAT tussen baseline en 6 maanden na randomisatie, vergeleken met placebo (-5.33 cm², 95%CI -12.21 tot 1.55, vs. een toename van 9.13 cm², 95%CI -2.05 tot 20.31, P<0.05 ).
• Myocardiaal ECV was significant verlaagd in de empagliflozinegroep na 6 maanden follow-up, vergeleken met de placebogroep (-1.25%, 95%CI -1.81 tot -0.69, vs. een toename van 0.24%, 95%CI -0.33 tot 0.81, P<0.01). Empagliflozine verminderde ook significant het matrixvolume (-4.85 ml, 95%CI -6.84 tot -2.86, vs. een toename van 0.70, 95%CI -0.8 tot 2.2 in de placebogroep, P<0.01) en cardiomyocytenvolume (-6.95 ml , 95%CI -9.47 tot -4.43 vs. een toename van 0.80 ml, 95%CI -1.8 tot 3.4 in de placebogroep).
• Aortastijfheid werd geschat met behulp van pulsed wave velocity (PWV). Na 6 maanden follow-up was de aorta PWV significant verlaagd in de empagliflozinegroep (-0.58 cm/s, 95%CI -0.91 tot -0.25), vergeleken met een toename van 0.60 cm/s (95%CI 0.16 tot 1.04, P<0.01) in de placebogroep.
• De effecten van de behandelingen op de expressie van 92 eiwitten werden beoordeeld met behulp van proteomics. Er werden significante verschillen gevonden tussen de empagliflozinegroep en de placebogroep in de expressie van 17 eiwitten. Deze eiwitten waren meestal betrokken bij inflammatie-pathways. Na correctie met de Benjamini-Hochberg-methode bleven alleen tumor necrosis factor receptor superfamily member 10C (TNFRSF10C) en E-selectin significant verschillend (respectievelijk P=0.0045 en P=0.0134).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op JACC Heart Fail.