Amylin-analoog vermindert lichaamsgewicht in individuen met overgewicht en obesitas
One-weekly cagrilintide for weight management in people with overweight and obesity: a multicentre, randomised, double-blind, placebo-controlled and active-controlled, dose finding phase 2 trial
Literatuur - Lau DCW, Erichsen L, Francisco AM et al., - The Lancet 2021, S0140-6736(21)01751-7. doi: 10.1016/S0140-6736(21)01751-7Introductie en methoden
Achtergrond
Er zijn maar enkele goedgekeurde farmacotherapieën voor gewichtsbehandeling in individuen met overgewicht of obesitas, en gewichtsverlies met deze middelen varieert van 3 tot 9% in vergelijking met placebo na 1 jaar [1,2]. Het STEP trialprogramma toonde dat de GLP-1 receptoragonist semaglutide resulteerde in significant gewichtsverlies [3-5], maar dat er ruimte is voor nieuwe middelen gezien de heterogeniteit van obesitas en de gedifferentieerde reacties op behandelingen.
Amylin is een hormoon geproduceerd in de β cellen van de pancreas en wordt tegelijk met insuline uitgescheiden in reactie op voedselinname. Het creëert een verzadigingssignaal, wat resulteert in het vertragen van het legen van de maag en het onderdrukt de post-prandiale glucagon reactie. Cagrilintide is een langwerkend, geacyleerde amylin analoog en er is aangetoond dat het voedselinname en lichaamsgewicht vermindert [6-8].
Deze studie onderzocht het effect van toenemende doses van cagrilintide op lichaamsgewicht, veiligheid en verdraagbaarheid in deelnemers met overgewicht of obesitas. Ook warden veranderingen in tailleomtrek en cardiometabole parameters met cagrilintide vergeleken met placebo en de GLP-1RA liraglutide.
Studieontwerp
Een multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde en actief-gecontroleerde, dosis-zoekende fase 2 trial werd uitgevoerd. De trial had een 26 weken behandelperiode, waaronder een dosis-escalatieperiode van maximaal 6 weken, een 6 weken follow-up zonder behandeling. Volwassen die geen kinderen konden krijgen met een BMI van ≥30 kg/m2, of ≥27 kg/m2 met hypertensie of dyslipidemie kwamen in aanmerkingen voor de studie. Individuen met diabetes werden uitgesloten. 706 Deelnemers werden gerandomiseerd naar subcutane injecties van wekelijks cagrilintide (0.3, 0.6, 1.2, 2.4, of 4.5 mg), wekelijks liraglutide of volume-gematchte placebo. Alle deelnemers kregen advies over voeding en lichaamsbeweging.
Uitkomsten
Primaire eindpunt was het percentage verandering in lichaamsgewicht van baseline tot week 26.
Belangrijkste resultaten
- Lichaamsgewicht nam geleidelijk af in alle groepen en bereikte geen plateau na 26 weken.
- Na 26 weken waren gemiddelde gewichtsafnames groter met alle doses cagrilintide (6.0-10.8% [6.4-11.5 kg]) in vergelijking met de gepoolde placebo (3.0%, [3.3 kg]) (geschat behandelverschil varieerde van -3.0% tot -7.8%, P<0.001).
- Gewichtsafnames met cagrilintide waren dosis-afhankelijk en de afname was groter met cagrilintide 4.5 mg (10.8%, {11.5 kg]) dan met liraglutide 3.0 mg (9.0%, [9.6 kg]) (geschat behandelverschil: -1.8%, P=0.03).
- Therapietrouw was hoog (gemiddelde compliantiescores varieerde van 0.95 tot 0.97 voor de behandelgroepen).
- Aantal individuen die een categorisch gewichtsverlies ≥5% of 10% na 26 weken behaalden was hoger in de cagrilintide >0.3 mg dosesgroepen in vergelijking met placebo (P<0.001).
- Afname van tailleomtrek met cagrilintide 1.2-4.5 mg waren dosis-afhankelijk groter dan de gepoolde placebo en vergelijkbaar met dat met liraglutide.
- Er werden geen veranderingen in HbA1c en nuchtere glucoseconcentraties met cagrilintide gezien.
- Afname in triglyceriden en VLDL-c waren groter met cagrilintide 2.4 en 4.5 mg vs. gepoolde placebo en vergelijkbaar met afnames met liraglutide.
- TFEQ-R18 scores verbeterden in alle behandelgroepen, met grotere verbeteringen met cagrilintide vs. gepoolde placebo in cognitieve zelfbeheersing, emotioneel eten en ongecontroleerd eten.
- Aantal individuen met bijwerking was numeriek hoger in cagrilintidegroepen dan met placebo en vergelijkbaar met dat met liraglutide. 2-6% Van de deelnemers in de cagrilintidegroepen stopte met de behandeling vanwege bijwerkingen in vergelijking met 7% in de liraglutidegroep en 3% in de placebogroep. Most common adverse events were gastrointestinal disorders and administration-site reactions. There were few serious adverse events with cagrilintide and these were not dependent on dose.
Conclusie
Gebruik van de amylin-analoog cagrilintide in doses van 0.3 tot 4.5 mg voor 26 weken in aanvulling op leefstijlinterventies resulteerde in dosis-afhankelijk gewichtsverlies in volwassenen met overgewicht en obesitas. Het werd goed verdragen. De auteurs schrijven: ‘Cagrilintide biedt een mogelijkheid om het scala van bestaande farmacotherapieën voor gewichtsbehandeling uit te breiden. Bovendien zou cagrilintide kunnen worden onderzocht in combinatie met andere middelen voor een mogelijk additief gewichtsverlieseffect.’
Deel deze pagina met collega's en vrienden: