Subklinische multi-orgaanaandoeningen bij personen die hersteld zijn van milde tot matige SARS-CoV-2-infectie

Achtergrond

In ernstig zieke en overleden COVID-19 patiënten is verslechtering van pulmonaire, cardiale en renale functie gerapporteerd, evenals trombo-embolie en ernstige neurologische complicaties [1-4]. De meeste rapportages over langetermijnsymptomen zijn van in het ziekenhuis opgenomen cohorten [5] en data over subklinische veranderingen van multi-orgaanstructuur en -functie ontbreken.

In deze cross-sectionele studie werd de impact op intermediaire termijn van licht tot matige COVID-19 (definie erd als niet vereisen van zorg op een intensive care unit) op orgaan-specifieke functie bepaald.

Studieontwerp

Multi-orgaan functie werd bepaald door diepgaande fenotypering van patiënten ~9 maanden na herstel van milde tot matige COVID-19 en data werden vergeleken met die van leeftijds-, geslachts-, en opleidingsgmatchte personen uit een cohortstudie op populatieniveau.

Het cohort van 443 herstelde COVID-19 patiënten bestond uit individuen uit Hamburg, Duitsland, met een positieve PCR test voor SARS-CoV-2 ten minste 4 maanden voor inclusie (mediane inclusie was 9,6 maanden na de positieve test). 92,8% Van deze personen werden behandeld buiten het ziekenhuis. De op een populatie-gebaseerde Hamburg City Health Study (HCHS) diende als het controlecohort. Controles kwamen in aanmerking voor deze studie als ze eerder waren geïncludeerd als dat ze risico liepen op SARS-CoV-2-infectie; 1328 controles werden geïncludeerd.

Zowel patiënten die hersteld waren van COVID-19 en gematchte controles ondergingen hetzelfde gestandaardiseerde onderzoek in hetzelfde centrum [6].

Belangrijkste uitkomsten

Surrogaten van biologische parameters in de respiratoire, cardiale, vasculaire, renale, metabole en inflammatoire, en neurologische systemen, en van neurocognitie en psychosociale uitkomsten werden bepaald.

Belangrijkste resultaten

Respiratoire systeem

• Totale longcapaciteit was lager in herstelde COVID-19 personen in vergelijking met controles (99.1% van de voorspellende waarde vs. 102.3%, regressiecoëfficiënt -3.24, 95%CI:-5.57 tot -0.91, gecorrigeerde P=0.0014).
• Specifieke luchtwegweerstand was hoger in patiënten na SARS-CoV2-infectie dan gematchte controles (77.3% van de voorspellende waarde vs. 69.8%, regressiecoëfficiënt 8.11, 95%CI: 3.56 tot 12.65, gecorrigeerde P=0.001).

Cardiale systeem

• Linkerventrikel ejectiefractie bepaald door transthoracale echocardiografie was afgenomen in patiënten na SARS-CoV-2-infectie in vergelijking met controles (57.9 vs. 59.1%, regressiecoëfficiënt -0.93, 95%CI: -1.54 tot -0.32, gecorrigeerde P=0.015).
• Rechterventrikel systolische functie, gekwantificeerd door TAPSE met gebruik van transthoracale echocardiografie, was significant verlaagd in patiënten na SARS-CoV-2-infectie (23.0 vs. 23.9 mm, regressiecoëfficiënt -0.72, 95%CI:-1.24 tot -0.21, gecorrigeerde P=0.031).
• In patiënten na SARS-CoV-2-infectie waren de cardiale biomarkers NT-proBNP en hoge sensitiviteit cardiale troponine hoger in vergelijking met gematchte controles ((NT-proBNP: 87.84 vs. 62.76 ng/L, multiplicatieve regressiecoëfficiënt 1.41, 95%CI:1.29 tot 1.55, gecorrigeerde P<0.001; hoge sensitiviteit cardiale troponine I: 2.07 vs. 1.90 ng/L, multiplicatieve regressiecoëfficiënt 1.14, 95%CI:1.05 tot 1.24, gecorrigeerde P=0.010).
• NT-proBNP ≥125 ng/L kwam vaker voor in patiënten na SARS-CoV-2-infectie dan in gematchte controles (33.2 vs. 18.2%, OR 2.39, 95%CI:1.82 tot 3.12, gecorrigeerde P<0.001).

Vasculaire systeem

• Sonografische niet-samendrukbare gemeenschappelijke femorale aders werden vaker gezien bij personen na SARS-CoV-2-infectie dan in gematchte controles (43.2 vs. 22.2%, OR 2.68, 95%CI: 1.77-5.05, gecorrigeerde P<0.001).
• Individuen na SARS-CoV-2-infectie presenteerden zich vaker met atherosclerotische plaques
• Individuals after SARS-CoV-2 infection presented more often with atherosclerotic plaques (36.9 vs. 23.4%, OR 2.27, 95%CI: 1.76-2.93, gecorrigeerde P<0.001).

Renale systeem

• eGFR gebaseerd op creatinine-metingen was verlaagd in patiënten na SARS-CoV-2-infectie met 2,35 mL/min/1.73m2 (95%CI: -4.04 tot -0.67, gecorrigeerde P=0.019).

Neurologisch systeem

• Patiënten na SARS-CoV-2-infectie hadden grotere gemiddelde corticale dikte in vergelijking met controles (2.65 vs. 2.63 mm, regressiecoëfficiënt 0.03, 95%CI: 0.01-0.05, gecorrigeerde P=0.002).

Conclusie

Download de slide Vind dit artikel online op Eur Heart J