Gunstige CV- en niereffecten met non-steroïde MRA onafhankelijk van ASCVD-geschiedenis

Finerenone and Cardiorenal Outcomes By History Of Cardiovascular Disease In Patients With Type 2 Diabetes and Chronic Kidney Disease: Fidelity Analyses

Gepresenteerd op ACC.22 door Gerasimos Filippatos (Athene, Griekenland)

Introductie en methoden

De selectieve, niet-steroïde mineralocorticoïde receptorantagonist (MRA) finerenone blokt MR overactivatie, wat resulteert in anti-inflammatoire en anti-fibrotische effecten op het CV-systeem in diermodellen.

De FIDELIO-DKD en FIGARO-DKD trial toonden dat finerenone het risico op CV- en nieruitkomsten verlaagde in patiënten met CNS en T2DM. In FIDELIO-DKD werden voornamelijk chronische nierschade (CNS) patiënten met stadium 3-4 en matig tot ernstige albuminurie geïncludeerd, terwijl een breder spectrum van patiënten werden geïncludeerd in FIGARO.

FIDELITY is een vooraf gespecificeerd individueel patiëntendata gepoolde analyse van de twee trials die 13.171 patiënten met T2DM en een breed spectrum van CNS omvat. Mediane follow-up was 3 jaar. Belangrijkste uitkomsten waren een CV samengestelde uitkomst van tijd tot CV sterfte, niet-fatale MI, niet-fatale beroerte of ziekenhuisopname voor HF (HHF); een samengesteld niereindpunt van tijd tot nierfalen, aanhoudende ≥57% afname in eGFR vanaf baseline, of nier-gerelateerde sterfte.

Deze substudie onderzocht de werkzaamheid en veiligheid van finerenone op CV- en nieruitkomsten in primaire (n=7091) en secondaire(n=5935) preventiepopulaties (naar baseline ASCVD-geschiedenis).

Resultaten

• CV voordeel met finerenone was niet veranderd door prevalente ASCVD status (in patiënten met een ASCVD-geschiedenis: HR 0.83, 95%CI: 0.74-0.94; in patiënten zonder een ASCVD-geschiedenis: HR 0.91, 95%CI: 0.78-1.06, Pinteraction=0.38).
• Finerenone verlaagde het risico op CV sterfte en HHF in vergelijking met placebo onafhankelijk van ASCVD status (in patiënten met een ASCVD-geschiedenis: HR 0.82, 95%CI: 0.71-0.94; in patiënten zonder een ASCVD-geschiedenis: HR 0.86, 95%CI: 0.71-1.04, Pinteractie=0.68).
• Ook het samengestelde niereindpunt was verlaagd met finerenone in vergelijking met placebo, onafhankelijk van ASCVD-geschiedenis (in patiënten met een ASCVD-geschiedenis: HR 0.71, 95%CI: 0.57-0.88; in patiënten zonder een ASCVD-geschiedenis: HR 0.81, 95%CI: 0.66-0.97, Pinteractie=0.33).
• Er was geen significante risicoverlaging van totale sterfte met finerenone in de algemene FIDELITY populatie, en er was geen veranderd effect naar ASCVD status.
• Risico op hyperkalemie was hoger in patiënten met finerenone, onafhankelijk van ASCVD-geschiedenis.

Conclusie

Deze subanalyse van FIDELITY toonde dat finerenone gunstige CV- en niereffecten had in primaire en secundaire preventiegroepen in een patiëntenpopulatie met CNS en T2DM. Het veiligheidsprofiel van finerenone was vergelijkbaar tussen patiënten met en zonder ASCVD-geschiedenis.

Discussie

De discussant Rhonda Cooper-DeHoff (Gainesville, FL, VS) vroeg zich af of er een subset van patiënten met bepaalde medicatie was die vaker bijwerkingen hadden om uit te vinden wie wel en wie niet met finerenone behandeld zouden moeten worden in de toekomst. Filippatos antwoorde dat de onderzoekers geen enkele medicijn vonden met verschillen effecten op uitkomsten. Ze onderzochten met name de subgroep van patiënten op SGLT2-remmers en ze zagen geen verschil in uitkomsten.

Verder merkte hij op dat het belangrijk is om deze patiënten te onderzoeken op UACR. 40% Van de patiënten in FIDELITY had eGFR >60, maar deze patiënten (en met name diegenen met CVD-geschiedenis) hebben hoog risico op nieruitkomsten. Het is belangrijk voor cardiologen en huisartsen om UACR te onderzoeken in patiënten met behouden eGFR, maar met hoog risico op nieruitkomsten.

-Onze verslaglegging van ACC.22 is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens het congres-