Tijdbeperkt eten is niet effectiever dan alleen calorierestrictie

Introductie en methoden

Achtergrond

Aangezien veel diëten moeilijk vol te houden zijn en slechts tot een klein en kortdurend gewichtsverlies leiden, wordt reikhalzend uitgekeken naar betere diëten. Tijdbeperkt eten wordt steeds populairder, omdat het gemakkelijk vol te houden zou zijn. Hoewel tijdbeperkt eten in verschillende (kleine) klinische onderzoeken een afname van het lichaamsgewicht en de vetmassa heeft laten zien bij patiënten met obesitas [1-5], zijn de werkzaamheid en veiligheid op lange termijn nog onzeker.

Doel van de studie

De auteurs onderzochten de effecten van tijdbeperkt eten met calorierestrictie op gewichtsverlies en metabole risicofactoren bij obese patiënten in vergelijking met die van alleen dagelijkse caloriebeperking.

Methoden

In deze monocentrische, beoordelaar-geblindeerde RCT werden 139 patiënten gerandomiseerd naar tijdbeperkt eten volgens de 16:8-methode (n = 69) of dagelijkse caloriebeperking (n = 70) gedurende 12 maanden. De vereiste calorie-inname was gelijk voor beide diëten: 1200-1500 kcal/dag voor vrouwen en 1500-1800 kcal/dag voor mannen. De groep met tijdbeperkt eten mocht tussen 8.00 en 16.00 uur eten of drinken en moest de overige 16 uur vasten. Voor deze eetperiode werd gekozen, omdat veel Chinezen hun grootste maaltijd midden op de dag nuttigen in plaats van ’s avonds.

Deelnemers werden gerekruteerd uit de algemene bevolking van Guangzhou in China. Inclusiecriteria waren leeftijd 18-75 jaar en BMI 28-45 kg/m2. Exclusiecriteria waren onder meer diabetes mellitus, ernstige cardiovasculaire of cerebrovasculaire ziekte binnen 6 maanden vóór randomisatie, actieve deelname aan een ander afslankprogramma en gebruik van medicijnen die de gewichts- of energiebalans beïnvloeden. Alle deelnemers kregen voedingsadvies van getrainde gezondheidscoaches.

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was het verschil in verandering in lichaamsgewicht van baseline tot 12 maanden tussen de twee groepen. Secundaire uitkomstmaten waren het verschil in onder meer verandering in BMI, buikomtrek, lichaamsvet, vetvrije lichaamsmassa en metabole risicofactoren (waaronder plasmaglucosewaarden, insulinegevoeligheid, serumlipidenwaarden en bloeddruk) tussen de groepen.

Belangrijkste resultaten

Gewichtsverlies

• De gemiddelde verandering in lichaamsgewicht van baseline tot 12 maanden was -8,0 kg (95%-BI: -9,6 tot -6,4) in de tijdbeperkt-etengroep en -6,3 kg (95%-BI: -7,8 tot -4,7) in de groep met calorierestrictie (gemiddeld nettoverschil: -1,8 kg; 95%-BI: -4,0 tot 0,4).
• Het percentage van deelnemers met een gewichtsverlies van >5%, >10% of >15% na 12 maanden was vergelijkbaar in de twee groepen.
• Subgroepanalyses voor geslacht, baseline-BMI, insulinegevoeligheid en dieetnaleving lieten eveneens vergelijkbare gewichtsveranderingen zien voor de twee diëten.

Secundaire uitkomstmaten

• Het gemiddelde nettoverschil in BMI van baseline tot 12 maanden was -0,7 kg/m2 (95%-BI: -1,5 tot 0,1).
• Het gemiddelde nettoverschil in buikomtrek van baseline tot 12 maanden was -1,8 cm (95%-BI: -4,0 tot 0,5).
• Het gemiddelde nettoverschil in lichaamsvetmassa van baseline tot 12 maanden was -1,5 kg (95%-BI: -3,1 tot 0,2).
• Het gemiddelde nettoverschil in lichaamsvetvrije massa van baseline tot 12 maanden was -0,3 (95%-BI: -1,1 tot 0,5).
• Na 12 maanden was er ook geen significant nettoverschil in afname van lichaamsvetpercentage, (visceraal) buikvet, onderhuids buikvet of levervet, noch een significant nettoverschil in verandering in glucosewaarden (nuchter en 2 uur postprandiaal), insulinegevoeligheid en -resistentie, lipidenwaarden, of systolische en diastolische bloeddruk.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op N Engl J Med.