Gunstige effecten van kaliumbinder bij HFrEF-patiënten in alle eGFR-subgroepen

PATIROMER FOR THE MANAGEMENT OF HYPERKALEMIA IN HEART FAILURE PATIENTS WITH REDUCED EJECTION FRACTION RECEIVING RENIN-ANGIOTENSIN-ALDOSTERONE SYSTEM INHIBITORS: RESULTS FROM A PRESPECIFIED ANALYSIS BY EGFR FROM THE DIAMOND TRIAL

Gepresenteerd op het ERA congres 2022 in Parijs, Frankrijk door Patrick Rossignol (Vandœuvre-lès-Nancy, Frankrijk)

Introductie en methoden

Hyperkalemie bij patiënten met hartfalen (HF) met of zonder chronische nierschade (CNS) kan leiden tot suboptimaal gebruik van therapie met RAAS-remmers. In de DIAMOND trial werd patiromeer gestart bij patiënten met hyperkalemie-events en die RAAS-remmers gebruikten tijdens een single-blinde, run-in-fase tot 12 weken. Na de run-in-fase werden patiënten gerandomiseerd naar een groep die patiromeer bleven gebruiken of die stopten met patiromeer tijdens een dubbelblinde behandelfase.

Resultaten van de DIAMOND hoofdtrial toonden dat behandeling met de nieuwe kaliumbinder patiromeer resulteerde in verlaging van serum kaliumniveaus, wat richtlijn-gestuurde medische therapie mogelijk maakt bij patiënten met HFrEF en CNS.

In een vooraf gespecificeerde analyse van DIAMOND werd het effect van patiromeer onderzocht in subgroepen van eGFR. Een centraal laboratorium bepaalde eGFR op baseline en patiënten werden ingedeeld in groepen van eGFR: lager (n=414) en op en hoger (n=464) dan )60 mL/min/1.73 m² (categorie 1) of lager (n=210) of op en hoger (n=668) dan 45 mL/min/1.73m².

Belangrijkste resultaten

• In beide categorieën van eGFR resulteerde patiromeer in een significant gemiddelde verandering in serum kaliumniveaus, met een grotere verandering in patiënten met lagere eGFR-niveaus (-0.07, 95%CI:-0.11 tot -0.03 in de groep van ≥60 mL/min/1.73 m² vs. -0.14, 95%CI: -0.18 tot -0.09 in de groep <60 mL/min/1.73 m², Pinteractie 0.027; -0.08, 95%CI:-0.11 tot -0.04 in de groep van ≥45 mL/min/1.73 m² vs. -0.19, 95%CI:-0.28 tot -0.12, Pinteractie=0.003).
• Tijd tot eerste hyperkalemie-event was verlaagd in patiënten die gerandomiseerd waren naar patiromeer in alle subgroepen van eGFR, met geen significante interacties.
• Patiromeer resulteerde in grotere proportie patiënten die op streefdosis van MRA bleven in vergelijking met placebo, onafhankelijk van eGFR subgroep.
• Win ratio’s voor morbiditeit-gecorrigeerde hyperkalemie-events waren significant hoger met patiromeer dan met placebo in alle eGFR-groepen; win ratio’s voor gebruik van RAAS-remmers was hoger met patiromeer dan met placebo in de totale populatie.
• Behandelbijwerkingen (TEAEs) die tot stoppen van de studiemedicatie leidden traden op bij 2.0-4.3% van patiënten in de eGFR subgroepen.
• Ernstige TEAEs traden op bij 10.5-18.5% van patiënten in CNS subgroepen. Het hoogste percentage serieuze TEAEs trad op bij patiënten met <45 mL/min/1.73 m² in de placebogroep.

Conclusies

Behandeling met patiromeer resulteerde in aanhoudend lagere serum kaliumniveaus dan placebo bij HFrEF-patiënten in alle CNS-subgroepen, met een groter effect in patiënten met lager eGFR. De secundaire eindpunten incidentie van hyperkalemie-events en proportie patiënten die op MRA streefdosis bleven waren verbeterd bij patiënten die op patiromeer bleven in vergelijking met placebo in alle CNS-subgroepen.

- Onze verslaglegging van ERA 2022 is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens het congres-

Lees onze samenvatting van de DIAMOND trial Bekijk een video van prof. Butler over de DIAMOND trial