SGLT2-remmer verbetert hartfalensymptomen over het hele LVEF-bereik

DEFINE-HF and PRESERVED-HF: Dapagliflozin improves heart failure symptoms and physical limitations across the entire range of LVEF

Gepresenteerd op ESC Heart Failure 2022 door Mikhail Kosiborod (Kansas City, MO, VS)

Introductie en methoden

Verbetering van symptomen en fysieke beperkingen is een belangrijk doel van de behandeling bij patiënten met hartfalen, ongeacht hun injectiefractie. Deze gepoolde analyse op patiëntniveau van de DEFINE-HF- en PRESERVED-HF-studies onderzocht het effect van dapagliflozine op deze uitkomsten over het hele LVEF-bereik.

DEFINE-HF en PRESERVED-HF waren beide gerandomiseerde, dubbelblinde studies met dapagliflozine vs. placebo bij patiënten met chronisch HF, NYHA-klasse ≥II en verhoogd NT-proBNP. DEFINE-HF includeerde patiënten met EF ≤ 40% (n=263) en PRESERVED-HF patiënten met EF ≥ 45% (n=324). In het gepoolde cohort (n=587) was 43% vrouw, 33% Afro-Amerikaans, 66% had een voorgeschiedenis van HF-hospitalisatie en 37% had NYHA-klasse III-IV.

Het primaire eindpunt was verandering in KCCQ Clinical Summary Score (CSS) na 12 weken (gecorrigeerd voor geslacht, baseline KCCQ, EF, AF, eGFR en T2DM). In de huidige analyse werd specifiek onderzocht of de effecten van dapagliflozine op gezondheidsstatus verschillend waren binnen het bereik van LVEF. In de analyse werd LVEF zowel als categorische variabele (≤40%; >40% tot <60%; ≥60%) en als een continue variabele toegepast.

Belangrijkste resultaten

• Na 12 weken werd een significante verbetering in KCCQ-CSS waargenomen in de dapagliflozinegroep in vergelijking met de placebogroep (effectgrootte = 5,0; 95%-BI 2,6-7,5 punten; P < 0,0001). Er werd geen heterogeniteit van behandelvoordeel waargenomen tussen LVEF-categorieën (P voor interactie = 0,79). Andere onderzochte klinische of demografische kenmerken hadden ook geen invloed op het behandelvoordeel met dapagliflozine op KCCQ-CSS.
• In een analyse waarin LVEF als continue variabele werd toegepast, waren de effecten van dapagliflozine vs. placebo op verandering in KCCQ-CS na 12 weken consistent over het gehele LVEF-bereik (P voor interactie = 0,94).
• Vergelijkbare verbeteringen werden waargenomen in KCCQ Physical Limitation Score (effectgrootte = 5,0; 95%-BI 1,8-8,2 punten; P = 0,0023) KCCQ Total Symptom Score (5,0; 95%-BI 2,3-7,7 punten; P = 0,0003) en KCCQ Overall Summary Score (3,7; 95%-BI 1,3-6,1; P = 0,003). Ook hier waren de effecten van dapagliflozine consistent over het hele LVEF-bereik.
• Uit een KCCQ-CSS-responderanalyse bleek dat minder patiënten op dapagliflozine vs. placebo een verslechtering in KCCQ-CSS hadden (> 5 punten; OR 0,56; 95%-BI 0,38-0,84; P = 0,0044). Bovendien hadden meer patiënten ten minste een kleine tot matige (≥ 5 punten; OR 1,94; 95%-BI 1,34-2,82; P = 0,0005), ten minste matige tot grote (≥10 punten; OR 2,26; 95%-BI 1,48-3,44; P = 0,0002) en zeer grote (≥20 punten; OR 2,79 ; 95%-BI 1.50-5.20; P = 0.0012) verbetering in KCCQ-CSS. Ook voor deze uitkomsten was het behandelvoordeel met dapagliflozine consistent over het gehele LVEF-bereik.

Conclusie

Deze gepoolde analyse op patiëntniveau van DEFINE-HF en PRESERVED-HF toonde aan dat dapagliflozine vs. placebo hartfalensymptomen en fysieke beperkingen over het gehele LVEF-bereik verbeterde. Kosiborod zei: “Gezamenlijk ondersteunen deze resultaten het gebruik van dapagliflozine bij patiënten met HF, ongeacht de ejectiefractie”.

– Onze verslaglegging van ESC Hartfalen 2022 is gebaseerd op de informatie die beschikbaar is gesteld tijdens het congres –