CAC-score kan REDUCE-IT-eligible-patiënten identificeren die het meeste baat hebben van icosapent ethyl

Introductie en methoden

Achtergrond

Onlangs heeft de REDUCE-IT-trial laten zien dat behandeling met 2 g icosapent ethyl tweemaal daags het risico op ASCVD verlaagt bij patiënten die behandeld worden met een statine en die een hoge triglyceridenconcentratie, maar een lage tot matige LDL-c-concentratie hebben [2]. De REDUCE-IT-trial omvatte een heterogene populatie van patiënten die behandeld werden in het kader van primaire of secundaire preventie. Het is onbekend welke patiënten met verhoogde triglyceriden het meeste baat hebben van behandeling met icosapent ethyl. Omdat de calciumconcentratie in de kransslagaders (‘coronary artery calcium’, CAC) sterk geassocieerd is met het risico op ASCVD [1], kan de CAC-score mogelijk helpen bij het identificeren van patiënten die het meeste baat hebben bij de behandeling met icosapent ethyl.

Doel van de studie

Het doel van deze studie was om te bepalen of ASCVD-risicostratificatie op basis van de CAC-score bij patiënten die in aanmerking zouden komen voor REDUCE-IT zinvol is in het identificeren van patiënten die het meeste baat hebben bij de behandeling met icosapent ethyl.

Methoden

De onderzoekers gebruikten gegevens uit de Western Denmark Heart Registry van 2146 volwassenen bij wie in de periode 1 januari 2008-31 december 2017 CT-angiografie was verricht en die op basis van biochemische criteria – triglyceridenconcentratie van 1,52-6,63 mmol/l én LDL-c concentratie ≥1,06 mmol/l en ≤2,59 mmol/l – in aanmerking zouden zijn gekomen voor deelname aan de REDUCE-IT-trial. Met behulp van CT-angiografie werd bepaald of patiënten geen coronair lijden (luminale stenose van 0% en Agatston-score van 0), niet-obstructieve coronair lijden (luminale stenose <50%) of obstructieve coronair lijden (luminale stenose >50%) hadden. De volgende CAC-scores werden gebruikt als maat voor de gecalcificeerde atherosclerotische plaquebelasting (‘plaque burden’): 0, 1-299 en ≥300.

Uitkomstmaten

De onderzoekers waren geïnteresseerd in het risico op voorvallen van ASCVD, gedefinieerd als myocardinfarct, beroerte, revascularisatie of totale mortaliteit meer dan 90 dagen na CT-angiografie. Harde ASCVD voorvallen waren gedefinieerd als myocardinfarct, beroerte, of totale mortaliteit. Mediane follow-up was 4.3 jaar.

Belangrijkste resultaten

• De incidente van ASCVD-voorvallen nam stapsgewijs toe naarmate de CAC-score toenam: 10,5 per 1000 persoonsjaren voor patiënten met een CAC-score van 0, 18,7 per 1000 persoonsjaren voor patiënten met een CAC-score van 1-299 en 49,8 per 1000 persoonsjaren voor patiënten met een CAC-score ≥300.
• Patiënten met een CAC-score ≥300 hadden een verhoogd risico op ASCVD-voorvallen, vergeleken met patiënten met een CAC-score van 0 (HR: 3,1; 95%BI: 1,9-4,9); voor patiënten met een CAC-score van 1-299 was het risico niet statistisch significant hoger (HR: 1,4; 95%BI: 0,9-2,0).
• Patiënten met obstructieve coronair lijden hadden een verhoogd risico op ASCVD-voorvallen, vergeleken met patiënten zonder coronair lijden (HR: 2,9; 95%BI: 2,0-4,2); voor patiënten met niet-obstructieve coronair lijden was het risico niet statistisch significant hoger (HR: 1,3; 95%BI: 0,8-2,3).
• In patiënten met en zonder obstructief coronair lijden, werden patiënten met lager of hoger risico op ASCVD in vergelijkbare mate geïdentificeerd.
• Het geschatte aantal patiënten dat gedurende 5 jaar behandeld moet worden met icosapent ethyl om één ASHVZ-voorval te voorkomen (‘number needed to treat’, NNT) was 45 voor de gehele studiepopulatie, maar varieerde van 17 (voor patiënten met een CAC-score ≥300) tot 87 (voor patiënten met een CAC-score van 0).
• In patiënten zonder obstructief coronair lijden en hoge CAC scores was het NNT om harde ASCVD-voorvallen te voorkomen lager dan bij patiënten met obstructief coronair lijden en lagere CAC scores.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur J Prev Cardiol.