Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

SGLT2-remmer vermindert longitudinale stijging van CV-biomarkers bij DM2-patiënten

Stress Cardiac Biomarkers, Cardiovascular and Renal Outcomes, and Response to Canagliflozin

Literatuur - Vaduganathan M, Sattar N, Xu J, et al. - J Am Coll Cardiol. 2022 Feb 8;79(5):432-444. doi: 10.1016/j.jacc.2021.11.027

Introductie en methoden

Achtergrond

Patiënten met DM kunnen efficiënt gestratificeerd worden op basis van hun risico op toekomstige cardiovasculaire events door gebruik te maken van cardiovasculaire biomarkers voor verschillende pathofysiologische processen [1]. Van deze biomarkers – alleen of in combinatie gemeten – wordt verwacht dat ze risicopatiënten kunnen identificeren die een groter absoluut voordeel kunnen halen uit een behandeling met SGLT2-remmers [1].

De trial CANVAS (CANagliflozin cardio-Vascular Assessment Study) was een cardiovasculaire uitkomstenstudie die het effect van canagliflozine evalueerde bij DM2-patiënten met en zonder bevestigde HVZ [2]. Vervolgens werd in de CANVAS-biomarkerdeelstudie een divers panel van biomarkers gericht op verschillende risicogebieden en pathofysiologische afwijkingen beoordeeld.

Doel van de studie

De primaire doelen van de CANVAS-biomarkerdeelstudie waren: (1) het effect onderzoeken van canagliflozine op het beloop van 3 biomarkers gedurende maximaal 6 jaar, (2) het verband analyseren tussen de meting van deze biomarkers (alleen of gezamenlijk) bij studieaanvang en nadelige CV- en nieruitkomsten en (3) bepalen of de voordelen van canagliflozinebehandeling veranderen door de baselinewaarden van deze biomarkers.

Methoden

De CANVAS-biomarkerdeelstudie was een post-hocanalyse van de CANVAS-trial. In deze RCT werden 4330 DM2-patiënten met eGFR >30 ml/min per 1,73 m2 en een hoog HVZ-risico gerandomiseerd (1:1:1-ratio) naar canagliflozine 100 mg of 300 mg of placebo en gevolgd gedurende maximaal 6 jaar. In de deelstudie werden de volgende biomarkers bestudeerd: cardiaal troponine T bepaald met een hoogsensitief assay (hs-cTnT; marker voor myocardschade), ‘soluble suppression of tumorigenesis-2’ (sST2; marker voor vasculaire congestie, weefselontsteking en fibrose) en insulineachtigegroeifactor-bindend eiwit 7 (IGFBP7; marker voor weefselsenescentie en remodellering). De beschikbaarheid van baselinemetingen van deze 3 biomarkers varieerde van 71% tot 83% van de deelnemers.

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat van de CANVAS-trial was het optreden van MACE (samengestelde uitkomst van cardiovasculaire sterfte, niet-fataal MI en niet-fatale beroerte). Secundaire uitkomstmaten waren totale sterfte, cardiovasculaire sterfte en een samengestelde uitkomst van CV-sterfte of HF-ziekenhuisopname. De samengestelde nieruitkomstmaat bestond uit eGFR-daling ≥40%, noodzaak van nierfunctievervangende therapie of overlijden door een nieraandoening. De aanvullende samengestelde nieruitkomstmaat omvatte al deze componenten plus cardiovasculaire sterfte.

Belangrijkste resultaten

Effect van canagliflozine op het biomarkerbeloop

Verband tussen baselinebiomarkerwaarden en cardiovasculaire en nieruitkomsten

Verandering van de gunstige effecten van canagliflozinebehandeling door baselinebiomarkerwaarden

Conclusie

In deze longitudinale studie vertraagde canagliflozine de stijging van de hs-cTnT- en sST2-waarden vergeleken met placebo tot 6 jaar lang. Deze behandeling verminderde ook de incidentie van HF en nadelige renale events, ongeacht de baselineconcentraties van de bestudeerde biomarkers. Op basis van hun studieresultaten zijn de auteurs van mening dat “biomarkers in de toekomst een rol kunnen spelen bij een nauwkeurigere risicostratificatie en identificatie van [DM2-]patiënten die baat kunnen hebben bij cardioprotectieve behandelingen”.

Referenties

Toon referenties

Vind dit artikel online op J Am Coll Cardiol.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: