Langdurige PCSK9i-behandeling bij pediatrische HeFH-patiënten veilig en verlaagt LDL-c

Introductie en methoden

Achtergrond

Uit de HAUSER-RCT-studie is gebleken dat bij pediatrische patiënten met heterozygote familiaire hypercholesterolemie (HeFH) de behandeling met de PCSK9-remmer evolocumab gedurende 24 weken veilig is en de concentraties van LDL-c en andere lipidenparameters verlaagt, vergeleken met placebo [1]. Het is echter onduidelijk of langdurige behandeling met evolocumab bij pediatrische patiënten met HeFH veilig en werkzaam is.

Doel van de studie

Het doel van deze studie was om de veiligheid en werkzaamheid te onderzoeken van langdurige behandeling met evolocumab bij pediatrische patiënten met HeFH.

Methoden

Deze 80-weken durende open-labelextensiestudie (HAUSER-OLE) was een vervolg op de HAUSER-RCT-studie. In deze eerdere multicentrische, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-studie werden 157 pediatrische patiënten met HeFH gerandomiseerd (2:1) naar maandelijkse, subcutane behandeling met evolocumab 420 mg of placebo gedurende 24 weken. De inclusiecriteria waren destijds: leeftijd van 10-17 jaar, HeFH-diagnose door genetisch testen of volgens klinische diagnostische criteria en een LDL-c-concentratie ≥3,4 mmol/l, een triglycerideconcentratie ≤4,5 mmol/l en optimaal gedoseerde statinetherapie bij aanvang van de studie.

Patiënten kwamen in aanmerking voor deelname aan de HAUSER-OLE-studie als zij gedurende 24 weken waren behandeld met evolocumab of placebo en er tijdens die behandeling geen ernstige nadelige events (‘treatment-emergent adverse events’, TEAE’s) waren opgetreden. In deze single-armstudie kregen 150 patiënten maandelijks open-label evolocumab 420 mg subcutaan toegediend gedurende 80 weken, in aanvulling op statinetherapie met of zonder ezetimibe .

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was de incidentie van TEAE’s. De secundaire uitkomstmaat betrof de werkzaamheid, beoordeeld aan de hand van procentuele en absolute veranderingen in de concentraties van LDL-c, andere lipidenparameters (o.a. niet-HDL-c en apolipoproteïne B) en PCSK9 tussen het begin van de HAUSER-RCT-studie en het einde van de HAUSER-OLE-studie (in totaal 104 weken).

Belangrijkste resultaten

Veiligheid

• Bij 105 (70%) van de 150 patiënten trad minimaal één TEAE op: 36 (74%) van de 49 patiënten uit de placebo-evolocumabgroep en 69 (68%) van de 101 patiënten uit de evolocumab-evolocumabgroep.
• De meeste TEAE’s waren van CTCAE-graad 1 of 2.
• TEAE’s die bij 5% of meer van de patiënten optraden, waren: nasofaryngitis (15%), hoofdpijn (9%), influenza-achtig ziektebeeld (9%), gastro-enteritis (7%), bovenste-luchtweginfectie (6%), orofaryngeale pijn (6%) en moeheid (5%).
• Bij 4 (3%) van de 150 patiënten trad een ernstige TEAE op: 2 (4%) van de 49 patiënten uit de placebo-evolocumabgroep (een patiënt had een geperforeerde appendicitis en peritonitis, de ander een polsfractuur) en 2 (2%) van de 101 patiënten uit de evolocumab-evolocumabgroep (een patiënt had anorexia nervosa, de ander hoofdpijn); geen van de ernstige TEAE’s werd geacht verband te houden met evolocumab.
• Geen van de TEAE’s had tot gevolg dat de behandeling stopgezet moest worden en geen van de patiënten kwam te overlijden.

Werkzaamheid

• De gemiddelde procentuele en absolute verandering in de LDL-c-concentratie tussen het begin van de HAUSER-RCT-studie en het einde van de HAUSER-OLE-studie was respectievelijk -35,3% (SD: 28,0) en -1,7 mmol/l (SD: 1,4); de daling van de LDL-c-concentratie was vergelijkbaar tussen de placebo-evolocumabgroep en de evolocumab-evolocumabgroep.
• Ook de andere lipidenparameters verbeterden tijdens de behandelperiode, met vergelijkbare patronen in de placebo-evolocumabgroep en de evolocumab-evolocumabgroep.
• De gemiddelde procentuele en absolute verandering in de PCSK9-concentratie tussen het begin van de HAUSER-RCT-studie en het einde van de HAUSER-OLE-studie was respectievelijk -40,0% (SD: 46,7) en -1,7 mmol/l (SD: 1,8); de daling van de PCSK9-concentratie was vergelijkbaar tussen de placebo-evolocumabgroep en de evolocumab-evolocumabgroep.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Lancet Diabetes Endocrinol.