Factoren die invloed hebben op LDL-c-respons op bempedoïnezuur

Introductie en methoden

Achtergrond

De LDL-c-verlaging die kan worden bereikt met lipidenverlagende therapieën, verschilt per patiënt [1,2]. Zowel extrinsieke factoren (bijvoorbeeld therapieontrouwheid en onnauwkeurige meting van de LDL-c-baselinewaarden) als intrinsieke factoren (bijvoorbeeld leeftijd, geslacht, baselinewaarden van lipiden of hs-CRP en interacties tussen geneesmiddelen) dragen mogelijk bij tot deze uiteenlopende respons.

In fase 3-studies resulteerde behandeling met bempedoïnezuur in een gemiddelde LDL-c-reductie van 18% vergeleken met placebo bij patiënten die tegelijkertijd een statine met matige tot hoge intensiteit gebruikten en een gemiddelde reductie van 25% bij patiënten die een lage dosis of geen statines kregen [3].

Doel van de studie

De auteurs trachtten om de LDL-c-respons op bempedoïnezuur in kaart te brengen aan de hand van de statine-intensiteitscategorieën en om klinische factoren te identificeren die geassocieerd waren met een LDL-c-reductie van ≥30% tijdens behandeling met bempedoïnezuur.

Methoden

In deze post-hocanalyse werden de gegevens van 4 gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-studies naar bempedoïnezuur samengevoegd. In alle studies werden patiënten met een hoog cardiovasculair risico die ondanks een stabiele lipidenverlagende therapie aanvullende LDL-c-verlaging nodig hadden, gerandomiseerd (2:1-verhouding) naar bempedoïnezuur 180 mg eenmaal daags of placebo gedurende 12-52 weken. In de studies CLEAR (Cholesterol Lowering via Bempedoic Acid, an ACL-Inhibiting Regimen) Harmony en CLEAR Wisdom kregen patiënten met vastgestelde ASCVD of heterozygote familiaire hypercholesterolemie een maximaal getolereerde statinebehandeling. In de CLEAR Serenity- en CLEAR Tranquility-studies werden patiënten geïncludeerd een voorgeschiedenis van statinegeassocieerde bijwerkingen hadden en werden daarom behandeld met stabiele, lage statinedoses of helemaal geen statines. Alle patiënten in het CLEAR Tranquility-onderzoek kregen ezetimib.

Patiënten werden gegroepeerd op basis van de procentuele verandering in hun LDL-c-waarde van de aanvang van de studies tot week 12 (dit was de primaire uitkomstmaat van alle 4 studies) aan de hand van de statine-intensiteitscategorieën die uiteengezet zijn in de AHA/ACC/AACVPR/AAPA/ABC/ACPM/ADA/AGS/APhA/ASPC/NLA/PCNA Guideline on the Management of Blood Cholesterol uit 2018 [4]. Voor de huidige studie waren de volgende categorieën van belang: ≥50% LDL-c-reductie ten opzichte van de baselinewaarde (vergelijkbaar met het gebruik van een statine met hoge intensiteit) en ≥30% LDL-c-reductie (vergelijkbaar met het gebruik van een statine met matige tot hoge intensiteit).

Om factoren te identificeren die samenhingen met een LDL-c-reductie van ≥30% bij patiënten die met bempedoïnezuur behandeld werden, werd een eenvoudige logistische regressiemodellering van de LDL-c-respons uitgevoerd waarbij gebruik werd gemaakt van elke baselinevariabele, waaronder leeftijd, geslacht, ras, BMI, eGFR-categorie, HVZ-risico, DM in voorgeschiedenis, hypertensie in voorgeschiedenis, LDL-c-baselinewaarde, log van hs-CRP-baselinewaarde, statinegebruik op baseline en ezetimibgebruik op baseline.

Belangrijkste resultaten

LDL-c-reductie

• Aan het begin van de studies kreeg 81% van de patiënten een statinebehandeling, 75,8% gebruikte statines van matige tot hoge intensiteit, 5,0% gebruikte statines van lage of zeer lage intensiteit, 19,2% gebruikte geen statines en 14,9% werd behandeld met ezetimib.
• Op baseline was de gemiddelde LDL-c-waarde 114,2 mg/dl (SD: 36,7) bij patiënten die behandeld werden met bempedoïnezuur (n=2321) en 113,0 mg/dl (SD: 36,6) bij patiënten in de placebogroep (n=1167).
• De gemiddelde procentuele verandering in de LDL-c-waarde tussen baseline en week 12 was -17,98% (SD: 21,32%) in de bempedoïnezuurgroep en 1,79% (SD: 22,65%) in de placebogroep. In beide behandelingsgroepen werd interindividuele variatie in de LDL-c-respons gezien.
• Van baseline tot week 12 werd een LDL-c-reductie van ≥30% vastgesteld bij 28,9% van de met bempedoïnezuur behandelde patiënten en bij 4,4% van de placebobehandelde patiënten, terwijl een LDL-c-reductie van ≥50% werd waargenomen bij respectievelijk 4,7% en 1,1%.
• Wanneer rekening werd gehouden met een achtergrondbehandeling met statines, bereikten 50,9% van de met bempedoïnezuur behandelde patiënten die geen statines gebruikten en 24,6% van de bempedoïnezuurbehandelde patiënten die aanvullende statines gebruikten een LDL-c-reductie van ≥30%, terwijl respectievelijk 9,5% en 3,7% voldeden aan het criterium van een LDL-c-reductie van ≥50%.
• In de placebogroepen behaalde <5% van de patiënten (met of zonder statinebehandeling) een LDL-c-reductie van ≥30%.

Factoren geassocieerd met ≥30% LDL-c-reductie bij bempedoïnezuurbehandelde patiënten

• Univariabele logistische regressieanalyse toonde dat een LDL-c-reductie van ≥30% geassocieerd was met jongere leeftijd, vrouwelijk geslacht, DM-voorgeschiedenis, hogere LDL-c-baselinewaarde, hogere hs-CRP-baselinewaarde, geen statinebehandeling op baseline en aanwezigheid van ezetimib-behandeling op baseline (alle P<0,03).
• Na correctie voor covariaten waren vrouwelijk geslacht, DM-voorgeschiedenis, hogere hs-CRP-baselinewaarde, geen statinebehandeling op baseline en aanwezigheid van ezetimib-behandeling op baseline geassocieerd met een LDL-c-reductie van ≥30% (alle P<0,01).

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op J Am Heart Assoc.