Verlaagt intermitterend vasten de LDL-c-waarde?

Introductie en methoden

Achtergrond

Hoewel intermitterend vasten verschillende lipiden- en lipoproteïnenparameters kan verbeteren [1], is het niet duidelijk wat het effect is op LDL-c. Sommige studies hebben gerapporteerd dat intermitterend vasten de LDL-c waarde verhoogt [2-4], maar geen enkele studie heeft LDL-c als primaire uitkomstmaat gebruikt.

Doel van de studie

Het studiedoel was het effect te evalueren van intermitterend vasten met een met lage frequentie op de waarden van LDL-c en andere biomarkers in vergelijking met een ad-libitumdieet.

-

Methoden

In deze RCT werden 103 patiënten (21-70 jaar) gerekruteerd via de Intermountain-ziekenhuizen en -klinieken in de VS en via lokale vrijwilligersprogramma’s. Zij moesten een licht verhoogde LDL-c-waarde hebben (90-189 mg/dL voor de leeftijd van 21-39 jaar, of 90-159 mg/dL voor de leeftijd van 40-70 jaar, of >90 mg/dL bij iedereen die statines had gebruikt en stopte vanwege intolerantie of contra-indicaties), ≥1 kenmerk van het metabool syndroom of T2DM en geen diagnose van een chronische ziekte, en ze mochten geen statines (of een indicatie voor statinetherapie hebben) of antidiabetica gebruiken. De deelnemers werden gerandomiseerd (1:1-ratio) naar intermitterend vasten, dat bestond uit 24 uur lang alleen water drinken tweemaal per week gedurende 4 weken en vervolgens eenmaal per week gedurende 22 weken, of een ad-libitumcontroledieet (bestaande uit de gebruikelijke voedselinname) gedurende 26 weken. De intermitterend-vastengroep mocht tussen de vastendagen ad libitum eten. De onderzoekers verwachtten een uitvalpercentage van 15%.

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was de verandering in de LDL-c-waarde vanaf baseline tot 26 weken. Secundaire uitkomstmaten (waarvoor een Bonferroni-gecorrigeerde P≤0,01 nodig was) waren veranderingen van baseline tot 26 weken in de homeostatic model assessment of insulin resistance (HOMA-IR), metabolic syndrome score (MSS), concentratie van brain-derived neurotrophic factor (BDNF) en MicroCog-general cognitive proficiency index (GCPi).

Belangrijkste resultaten

• Tijdens de studie vielen 12/50 proefpersonen uit in de intermitterend-vastenarm (24,0%) en 20/53 in de controlearm (37,7%).
• De gemiddelde (± SD) verandering in de LDL-c-waarde na 26 weken verschilde niet tussen de intermitterend-vastengroep (n=38; 0,18 ± 16,7 mg/dl) en de controlegroep (n=33; 2,48 ± 19,4 mg/dl; P=0,59). Vergelijkbare resultaten werden gezien na 4 en 13 weken.
• Intermitterend vasten verbeterde de gemiddelde (± SD) 26-weekse verandering in de HOMA-IR (-0,75 ± 0,79 vs. -0,10 ± 1,06; P=0,004) en MSS (-0,34 ± 4,72 vs. 0,31 ± 1,98; P=0,006), maar niet in de BDNF-waarde (0,59 ± 2,21 vs. 0,30 ± 1,89 ng/ml; P=0,58) en MicroCog-GCPi (4,14 ± 8,63 vs. 1,69 ± 5,51; P=0,17).
• De 26-weekse LDL-c-verandering was gecorreleerd met de 26-weekse verandering in de MSS (r=-0,257; P=0,031), maar niet met 26-weekse veranderingen in de HOMA-IR (r=-0,127; P=0,29), BDNF-waarde (r=0,102; P=0,41) of MicroCog-GCPi (r=0,108; P=0,38).
• Significante verschillen tussen de groep met intermitterend vasten en de controlegroep werden ook gezien voor de gemiddelde (± SD) 26-weekse verandering in de insulinewaarde (-2,76 ± 2,61 vs. -0,33 ± 3,51 mIU/l; P=0. 001), glucosewaarde (-7,21 ± 9,30 vs. -2,12 ± 11,1 mg/dl; P=0,04), diastolische bloeddruk (-1,7 ± 9,1 vs. -4,9 ± 11,8 mmHg; P=0,01) en HDL-c-waarde (2,37 ± 6,20 vs. -0,39 ± 5,17 mg/dl; P=0,05).
• De interventie had geen invloed op het lichaamsgewicht van de deelnemers (intermitterend vasten: -1,70 ± 4,69 kg vs. controle: 0,20 ± 3,45 kg; P=0,06).
• In de intermitterend-vastengroep was de therapietrouw ≥80% voor 95% van de deelnemers.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur Heart J Open.