Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Lage adherentie en persistentie van HF-medicijnen bij nieuw gediagnosticeerd HF

Adherence and persistence to pharmacotherapy in patients with heart failure: a nationwide cohort study, 2014-2020

Literatuur - Ødegaard KM, Lirhus SS, Melberg HO, et al. - ESC Heart Fail. 2022 Oct 20 [Online ahead of print]. doi: 10.1002/ehf2.14206

Introductie en methoden

Achtergrond

Ondanks de beschikbaarheid van verschillende HF-medicijnen blijven de morbiditeit en mortaliteit bij patiënten met HF hoog [1-3]. Een van de redenen zou lage adherentie aan de medicatie of het niet volhouden van de behandeling kunnen zijn [4-7].

Doel van de studie

De auteurs wilden de initiatie, adherentie en lange-termijnpersistentie onderzoeken van 3 HF-medicatieklassen (bètablokker (BB), RAAS-remmer en MRA) in een Noors nationaal cohort van HF-patiënten.

Methoden

De gegevens van 54.899 patiënten in de leeftijd van 18-79 jaar die tussen 2014 en 2020 een nieuwe HF-diagnose kregen en die ≥30 dagen overleefden, werden verzameld uit het Noorse patiëntenregister. Vervolgens werden deze gegevens gekoppeld aan de Noorse Prescription Database, die informatie bevat over geneesmiddelen op recept die door apotheken worden verstrekt. De patiënten werden gevolgd tot de gewenste uitkomst (overlijden) of tot en met december 2020.

Initiatie (tijd tot initiatie van het medicijn), adherentie en lange-termijnpersistentie (geen behandelingsonderbreking >30 dagen) werden berekend voor het voorschrijven van een BB, RAAS-remmer (ACE-remmer, ARB of ARNI) en MRA, evenals voor duale en triple HF-therapie. De adherentie na het eerste jaar werd gemeten als het percentage gedekte dagen (d.w.z.: het aantal dagen medicatie gedeeld door het aantal dagen onder observatie) en adherentie was gedefinieerd als ≥80%. Vanwege lokale verzekeringscriteria voor het voorschrijven van ARNI’s werd de groep patiënten die behandeling met een ARNI begon afzonderlijk bestudeerd. Om de robuustheid van de bevindingen te evalueren, werden gevoeligheidsanalyses uitgevoerd.

Belangrijkste resultaten

Initiatie

Adherentie

Lange-termijnpersistentie

Conclusie

Deze Noorse nationale cohortstudie met longitudinale follow-up liet zien dat de 1-jaarsadherentie aan duale en triple HF-therapie laag was bij nieuw gediagnosticeerde HF-patiënten (respectievelijk 42% en 5%). Bovendien was persistentie in jaar 2-5 onvoldoende, waarbij bijna de helft van de patiënten binnen 2 jaar stopte met een RAAS-remmer of BB en twee derde stopte met een MRA.

Hoewel de auteurs de redenen voor het niet voorschrijven of de non-adherentie niet hadden onderzocht, menen zij dat “urgente inspanningen nodig zijn om de implementatie van medicamenteuze HF-behandeling met beslissingsondersteuning voor artsen en patiënten te verbeteren en om te zorgen voor een bredere toegang tot gestructureerde multidisciplinaire zorg, met name voor de therapietrouw aan meerdere medicamenteuze behandelingen”.

Referenties

Toon referenties

Vind dit artikel online op ESC Heart Fail.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: