Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Effect van bètablokkers op werkzaamheid van cardiale myosineremmer bij HCM

Effect of beta-blocker therapy on the response to mavacamten in patients with symptomatic obstructive hypertrophic cardiomyopathy

Literatuur - Wheeler MT, Jacoby D, Elliott PM, et al., - Eur J Heart Fail. 2022; doi:10.1002/ejhf.2737.

Introductie en methoden

Achtergrond

Mavacamten is een selectieve cardiale myosineremmer die de contractiliteit van de hartspier vermindert door formatie van cross-bridges tussen myosine en actinefilamenten te verminderen [1,2]. In de EXPLORER-HCM-studie verbeterde mavacamten de inspanningscapaciteit en de symptomen bij patiënten met obstructieve hypertrofische cardiomyopathie (oHCM) [3]. De effecten van mavacamten op het primaire samengestelde eindpunt van piek zuurstofverbruik (VO2) en NYHA functionele klasse waren groter bij patiënten die geen bètablokkers gebruikten dan bij degenen die wél bètablokkers innamen. Bètablokkers kunnen de gunstige effecten van mavacamten selectief beïnvloeden zoals het verminderen van de piek VO2 (hartslagafhankelijk), maar niet van andere belangrijke niet-hartslagafhankelijke studie-eindpunten .

Doel van de studie

Deze post-hocanalyse van gegevens uit EXPLORER-HCM en interimgegevens uit MAVA-LTE onderzocht de effecten van gelijktijdig gebruik van bètablokkers op de respons van mavacamten bij patiënten met symptomatisch oHCM.

Methoden

Dit was een post-hoc analyse van de vooraf gespecificeerde EXPLORER-HCM en mavacamten

Aan de EXPLORER-HCM, een fase 3, dubbelblind, gerandomiseerd, placebogecontroleerd, parallel groepsstudie van mavacamten bij patiënten met symptomatische oHCM namen in totaal 251 volwassenen deel met NYHA-klasse II of III obstructieve HCM met LVEF ≥55% en linkerventriculaire outflow tract (LVOT)-piekgradiënt ≥50 mmHg bij aanvang. De patiënten werden gerandomiseerd (1:1) om gedurende 30 weken eenmaal daags mavacamten of placebo te ontvangen.

MAVA-LTE is een lopende, 5 jaar durende studie van mavacamten bij patiënten die ofwel EXPLORER-HCM ofwel de Mavacamten in Adults With Symptomatic Non-Obstructive Hypertrophic Cardiomyopathy (MAVERICK-HCM) studie [6] hadden voltooid; 231 van de 244 patiënten die EXPLORER-HCM hadden voltooid namen deel aan MAVA-LTE. Alle patiënten in MAVA-LTE kregen mavacamten, ongeacht de achtergrondmedicatie voor HCM die zij in het oorspronkelijke onderzoek ontvingen. Patiënten en onderzoekers waren blind voor de dosis mavacamten en de vooraf toegekende behandeling. In de huidige subgroepanalyses werden alleen patiënten geïncludeerd die deelnamen aan MAVA-LTE vanuit de EXPLORER-HCM-studie, aangeduid als het EXPLORER-LTE-cohort

In de EXPLORER-HCM, kregen 189 patiënten (75.3%) bètablokkers en 62 patiënten (24.7%) kregen calciumkanaalblokkers of geen achtergrondmedicatie. 224 Patiënten werden geïncludeerd in het EXPLORER-LTE-cohort van de MAVA-LTE-studie en ontvingen mavacamten. In totaal kregen 169 patiënten (75,4%) gelijktijdig bètablokkers; de overige patiënten kregen calciumkanaalblokkers voorgeschreven (n=37) of helemaal geen achtergrondmedicatie (n=18).

Uitkomstmaten

De belangrijkste uitkomsten voor deze post-hoc analyse waren verandering in VO2 piek, piek metabole equivalenten (MET), piek hartslag, piek inspanningstijd, ventilatie-efficiëntie, LVOT gradiënt, LVEF, percentage patiënten met verbetering van ≥1 NYHA-klasse, verandering in KCCQ klinische samenvattingscore, en verandering in de biomarker NT-proBNP. Analyses voor EXPLORER-HCM werden uitgevoerd na 30 weken en voor de lopende MAVA-LTE studie werden interimgegevens na 12 weken gebruikt.

Belangrijkste resultaten

Functionele capaciteit

Beeldvorming

Symptomen

Serumbiomarkers

Conclusie

De resultaten van zowel EXPLORER-HCM als EXPLORER-LTE toonden aan dat behandeling met mavacampten markers van functionele capaciteit, LVOT-gradiënten, symptoomlast en serum NT proBNP niveaus bij patiënten met HCM verbeterde, ongeacht het gebruik van bètablokkers,. Het gebruik van bètablokkers was vaak gekoppeld aan chronotrope incompetentie, wat van invloed was op de piek VO2 en andere hartslagafhankelijke uitkomstmaten, maar een geringe invloed had op hartslagonafhankelijke uitkomstmaten.

De auteurs concluderen: "De potentiële nadelige effecten van chronotrope incompetentie gerelateerd aan het gebruik van bètablokkers bij oHCM vereisen een kritische herwaardering in de klinische praktijk."

Referenties

Toon referenties

Vind dit artikel online op Eur J Heart Fail

Deel deze pagina met collega's en vrienden: