Effect van SGLT2-remmer op CV-sterfte of HF-ziekenhuisopname bij HFpEF onafhankelijk van SBD

Introductie en methoden

Achtergrond

Uit de EMPEROR-Preserved-trial bleek eerder dat de SGLT2-remmer empagliflozine het risico op cardiovasculaire sterfte of eerste ziekenhuisopname vanwege HF verlaagt bij patiënten met HF en een LVEF >40% (HFpEF), vergeleken met placebo [1]. Onduidelijk is of dit effect wordt beïnvloed door de SBD.

Doel van de studie

In deze secundaire post-hocanalyse van de EMPEROR-Preserved-trial werd onderzocht of het effect van empagliflozine bij patiënten met HFpEF wordt beïnvloed door de SBD.

Methoden

In de internationale, multicentrische, dubbelblinde EMPEROR-Preserved-trial werden 5988 volwassen patiënten met chronisch HF en een LVEF >40% gerandomiseerd naar empagliflozine of placebo, in aanvulling op hun gebruikelijke behandeling. Patiënten met NYHA-klasse II-IV-symptomen en een NT-proBNP-concentratie > 300 pg/ml die in de afgelopen 12 maanden in het ziekenhuis waren opgenomen vanwege HF of bij wie structurele afwijkingen waren gevonden bij echocardiografie, kwamen in aanmerking voor deelname aan deze fase 3-studie. BD werd bepaald in patiënten in een zittende positie na 5 minuten rust. Het gemiddelde van drie bijgewoonde BP-metingen werd berekend. In deze secundaire post-hocanalyse werden patiënten ingedeeld in 3 groepen op basis van hun SBD bij aanvang van de studie: <110 mmHg (n=455); 110-130 mmHg (n=2415); en >130 mmHg (n=3118).

Uitkomstmaten

De primaire uitkomstmaat was samengesteld uit de tijd tot cardiovasculaire sterfte of eerste ziekenhuisopname vanwege HF. Secundaire uitkomstmaten waren de tijd tot eerste en herhaalde ziekenhuisopname vanwege HF en de verandering in eGFR-helling (in ml/min per 1,73 m2 per jaar). Ook werd gekeken naar het effect van empagliflozine op de bloeddruk en ongewenste voorvallen.

Belangrijkste resultaten

• De incidentie van cardiovasculaire sterfte of eerste ziekenhuisopname vanwege HF was respectievelijk 8,58, 8,26 en 11,59 per 100 persoonsjaren voor patiënten met een SBD >130, 100-130 of<130 mmHg (>130 vs. <110 mmHg: P=0,12; 110-130 vs. <110 mmHg: P=0,08).
• Vergeleken met placebo, verbeterde empagliflozine de tijd tot cardiovasculaire sterfte of eerste ziekenhuisopname vanwege HF in alle SBD-groepen (HR [95%BI]: >130 mmHg: 0,82 [0,68-0,98]; 110-130 mmHg: 0,78 [0,63-0,96]; <110 mmHg: 0,67 [0,43-1,03]), zonder statistisch significant verschil tussen de SBD-groepen (P-interactie=0,69).
• Soortgelijke resultaten werden gevonden voor de tijd tot eerste ziekenhuisopname vanwege HF (HR [95%BI]: >130 mmHg: 0,75 [0,60-0,94]; 110-130 mmHg: 0,63 [0,49-0,81]; <110 mmHg: 0,85 [0,50-1,43]; P-interactie=0,46) en herhaalde ziekenhuisopname vanwege HF (P-interactie= 0,55).
• Vergeleken met placebo, verlaagde empagliflozine de eGFR-helling in alle SBD-groepen (verschil in helling [95%BI]: >130 mmHg: 1,315 [0,901-1,730]; 110-130 mmHg: 1,586 [1,118-2,054];<110 mmHg: 0,508 [-0,608-1,623]), met een statistisch significant verschil tussen de SBD-groepen (P-interactie <0,0001).
• Behandeling met empagliflozine resulteerde in een bescheiden (2-4 mmHg) placebo-gecorrigeerde daling van de SBD en DBD, zonder statistisch significant verschil tussen de SBD-groepen (P-interactie >0,1 voor SBD en DBD).
• De incidentie van ongewenste voorvallen, zoals hypotensie, hypovolemie, en acuut nierfalen, was lager in de empagliflozinegroep dan in de placebogroep in alle SBD-groepen.
• De incidentie van ongewenste voorvallen, zoals hypovolemie, hypotensie en symptomatische hypotensie, was hoger bij een lagere SBD en numeriek hoger in de empagliflozinegroep dan in de placebogroep; niettemin was de incidentie van deze ongewenste voorvallen laag.

Conclusie

Referenties

Vind dit artikel online op Eur Heart J.